Μετά από ένα απαραίτητο διάστηµα ξεκούρασης κατά τη διάρκεια του Αυγούστου ο Σεπτέµβρης ξεκίνησε µε πρώτη προτεραιότητα την προετοιµασία µας για το Παγκόσµιο Πρωτάθληµα του Φόρµουλα 18 που θα γίνει στη Sarasota των Ηνωµένων Πολιτειών Αµερικής, και η παραλαβή του νέου ιπτάµενου (Α Class) σκάφους µου.
Αυτό που χρειαζόµασταν απαραίτητα µιας και δεν είχαµε οργανώσει κάποιο training camp στην Ελλάδα (Θεσσαλονίκη) όπως κάνουµε συνήθως, ήταν προπόνηση σε πραγµατικές αγωνιστικές συνθήκες. Αποφασίσαµε λοιπόν να τρέξουµε το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθληµα Tornado που έγινε στη λίµνη Γκάρντα της Ιταλίας και διοργανώθηκε από το Circolo Vela Arco. To Tornado και το F18 έχουν αρκετές οµοιότητες οπότε για εµάς η συµµετοχή µας στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθληµα Tornado ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία να προπονηθούµε σε πραγµατικές αγωνιστικές συνθήκες όπερ και εγένετω.
Ήταν επίσης µια ευκαιρία να ξανασµίξουµε µαζί µε τον Ντάνη στο σκάφος που αγαπήσαµε και µας ανέδειξε ως ιστιοπλόους όλα αυτά τα χρόνια µιας και είχαµε να αγωνιστούµε µαζί στο Tornado πάνω από δύο χρόνια. Να υπενθυµίσω ότι πέρυσι είχαµε αγωνιστεί στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα της Θεσσαλονίκης ως “αντίπαλοι” δίνοντας τη δυνατότητα σε δύο νέα παιδιά να αγωνιστούν µαζί µας και να ζήσουν την εµπειρία από πρώτο χέρι! Στο αγωνιστικό µέρος οι συνθήκες ήταν ιδανικές µε µόνη εξαίρεση τη 2η ηµέρα των αγώνων. Βγήκαν επτά ιστιοδροµίες από τις οκτώ προγραµµατισµένες.
Ξεκινήσαµε κάπως νωθρά θα έλεγα µιας και χρειάστηκα προσωπικά χρόνο προσαρµογής. Δύο χρόνια ήταν αυτά. Πάρα ταύτα καταφέραµε και κερδίσαµε τις δύο πρώτες ιστιοδροµίες την 1η µε δυσκολία και τη 2η µε περισσότερη άνεση µιας και άρχισα σιγά σιγά να βρίσκω κάποιο ρυθµό και τα πατήµατα µου. Η 2η αγωνιστική ηµέρα δεν ολοκληρώθηκε λόγω αστάθειας του ανέµου. Το καλύτερο µας συνέβη την 3η αγωνιστική ηµέρα στην 3η ιστιοδροµία όπου και εκκινήσαµε πρόωρα. Καθυστερήσαµε πάρα πολύ να επανορθώσουµε µιας και διαφωνούσαµε για το αν ήµασταν η όχι έξω στην εκκίνηση. Τελικά όπως και προείπα επανορθώσαµε (επανεκκινήσαµε σωστά) όντας τελευταίοι αρκετά µακριά από τα υπόλοιπα σκάφη. Επιδοθήκαµε λοιπόν σ’ ένα κυνήγι για να δούµε τι µπορούµε να σώσουµε. Τελικά καταλήξαµε στην 7η θέση µεν, αλλά σε φουλ εγρήγορση δε, πράγµα που φάνηκε στις δύο επόµενες ιστιοδροµίες τις οποίες κερδίσαµε µε µεγάλη διαφορά µη ξανακοιτώντας πίσω.
Την τελευταία ηµέρα το µόνο που χρειαζόταν να κάνουµε ήταν να διατηρήσουµε τον ίδιο ρυθµό όπερ και εγένετω κερδίζοντας την 6η ιστιοδροµία και το πρωτάθληµα µαζί χωρίς να χρειαστεί να αγωνιστούµε στην τελευταία ιστιοδροµία του πρωταθλήµατος. Αυτός ήταν ο δέκατος πανευρωπαϊκός τίτλος µας µαζί µε τον Ντάνη σ’ αυτήν την κατηγορία όπου από τότε που ξεκινήσαµε πίσω στο µακρινό 2005 σε όσες συµµετοχές είχαµε δεν βγήκαµε ποτέ έξω από τα µετάλλια.
Ένα µεγάλο ευχαριστώ στις οικογένειες, φίλους, τον Όµιλό µας (ΝΟΘ) που µας στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια όπως και στους χορηγούς (red bull, vilebrequin.yamaha, jobe, marineshop, forwardwip) και συνεργάτες µας για την εµπιστοσύνη τους στο πρόσωπο µας. Χωρίς τη βοήθειά τους δεν θα µπορούσαµε να κάνουµε ότι κάνουµε.
