Μας κατηγορούσαν πάντα ότι η ιστιοπλοΐα και ειδικότερα η ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης, χαρακτηρίζεται από εσωστρέφεια. Ότι δηλαδή κάνουµε αγώνες από εµάς για εµάς. Αγώνες που δεν εµπλέκουµε το κοινό. Παίρνουµε εκκίνηση και χανόµαστε στη θάλασσα για ώρες, ίσως και ηµέρες.
Κι εµείς δικαιολογούµαστε ότι είναι η φύση του αθλήµατος τέτοια, ότι δεν µπορεί να έχει κερκίδα και ότι το ευρύ κοινό δεν το «καταλαβαίνει».
Οι ισχυρισµοί αυτοί είναι αληθινοί. Την ένταση και το πάθος που βιώνουν οι ιστιοπλόοι της ανοικτής θαλάσσης, δεν µπορεί να το νιώσει κανείς αν δεν βρίσκεται επάνω στο σκάφος. Αυτά δεν φαίνονται απ’ έξω, ακόµα κι αν υπήρχε κερκίδα.
Επίσης, αν κάποιος δεν είναι ιστιοπλόος, δεν αντιλαµβάνεται τι σόι αγώνας είναι αυτός που δεν κερδίζει το σκάφος που τερµατίζει πρώτο και γιατί τα σκάφη «πηγαινοέρχονται» γύρω από κάποιες, σχεδόν αόρατες τις περισσότερες φορές, σηµαδούρες, αλλάζοντας απότοµα πορεία (µε τακ και πότζες).
Στους offshore αγώνες η επαφή µε το κοινό µπορεί να γίνει µόνο κατά την εκκίνηση και ίσως κατά τον τερµατισµό. Στα inshore όµως, τα σκάφη κινούνται παράκτια και µάλιστα µπορούν να παραβάλλουν σηµεία πολύ κοντά στη στεριά, ώστε να είναι ορατά. Επιπλέον, η αναµετάδοση στίγµατος σε χάρτη και οι γιγαντοοθόνες τηλεόρασης που εκπέµπουν σε ζωντανή µετάδοση εικόνες µέσα από το στίβο, µπορούν να µεταφέρουν την εξέλιξη του αγώνα στη στεριά.
Όσον αφορά την αντίληψη όµως ενός αγώνα ιστιοπλοΐας από το ευρύ κοινό, αυτό είναι πραγµατικά δύσκολο αν όχι αδύνατο. Όµως, έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες στο παρελθόν, έχοντας ζωντανό σχολιασµό, όπως γίνεται σε αρκετά άλλα αθλήµατα.
Φανταστείτε λοιπόν κόσµο συγκεντρωµένο σε κάποιο όµορφο σηµείο, στο µπαλκόνι ενός ναυτικού οµίλου ή ακόµα και πάνω σε ένα µεγάλο άνετο σκάφος, να βλέπει από κοντά τα σκάφη που αγωνίζονται. Ταυτόχρονα, σε µεγάλες οθόνες θα φαίνεται η κίνηση των σκαφών µε τα στίγµατά τους πάνω στο χάρτη αλλά και στιγµιότυπα σε βίντεο που θα αναµεταδίδει εκείνη τη στιγµή κάποιο συνεργείο (όπως γίνεται π.χ. το live στα social media). Συγχρόνως, ένας σχολιαστής θα περιγράφει όχι µόνο τι συµβαίνει µέσα στον στίβο, αλλά και γιατί συµβαίνει αυτό. Τη διαδικασία της εκκίνησης, τις επιλογές τακτικής κάθε οµάδας, στοιχεία για την κάθε οµάδα κτλ. Στο τέλος των αγώνων, οι αγωνιζόµενοι θα συναντιούνται µε το κοινό στη στεριά, όπου κατά τη διάρκεια κάποιου πρόχειρου πάρτι, θα έχουν την ευκαιρία να συνοµιλήσουν µε τον κόσµο και µεταξύ τους.
Πιστεύετε ότι σε ένα τέτοιο σενάριο µπορεί κάποιος να εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι η ιστιοπλοΐα είναι εσωστρεφής;
