Η τεχνολογία εξελίσσεται, τα σκάφη γίνονται ασφαλέστερα, οι επικοινωνίες µε το κέντρο συντονισµού είναι συχνότερες, όµως και πάλι η ανθρώπινη ζωή δεν διασφαλίζεται.
Τα νέα σκάφη VO65 έχουν συγκεντρώσει το απόσταγµα γνώσεων και εµπειριών δεκαετιών. Σε κάθε διοργάνωση βλέπουµε σκάφη νέας γενιάς, πιο γρήγορα, πιο ανθεκτικά και κυρίως πιο ασφαλή. Μετά τα VO70, γνωρίσαµε τη γενιά των one design VO65 και πριν ακόµα ολοκληρωθεί η τρέχουσα διοργάνωση, διέρρευσε πως το επόµενο Volvo Ocean Race θα φέρει ριζική αλλαγή στον τύπο σκάφους.
Στα τέλη Απριλίου ανακοινώθηκε από τη διοίκηση του Volvo Ocean Race πως κατά πάσα πιθανότητα η επόµενη διοργάνωση θα γίνει µε σκάφη IMOCA 60. Τα IMOCA έχουν µήκος 60 πόδια, είναι κυρίως γαλλικής κατασκευής και έχουν µακρά και ένδοξη ιστορία: Έχουν χρησιµοποιηθεί κατά κόρον εδώ και πάρα πολλά χρόνια για τον γύρο του κόσµου, κυρίως σόλο, χωρίς στάσεις, πράγµα που σηµαίνει ότι τα σκάφη είναι πολύ µελετηµένα, ανθεκτικά και κυρίως γρήγορα.
IMOCA σηµαίνει International Monohull Open Class Association. Η κλάση είναι “open”, δεν δέχεται σκάφη συγκεκριµένου design, αλλά σκάφη σχεδιασµένα µε βάση “box rule”, δηλαδή κάποιους γενικούς αλλά αλληλοεξαρτώµενους περιορισµούς. Οι κανόνες της κλάσης ορίζουν το µήκος των σκαφών µεταξύ 59 και 60 ποδών, ενώ το µέγιστο βάθος να είναι 4.5 µέτρα. Δεν υπάρχει περιορισµός στο πλάτος, το ύψος του άλµπουρου και την ιστιοφορία. Απαρέγκλιτα πρέπει να τηρούνται οι οδηγίες ευστάθειας, επαναφοράς και ασφάλειας. Η κλάση είναι αναγνωρισµένη από τη Διεθνή Ιστιοπλοϊκή Οµοσπονδία. Οι διασηµότεροι αγώνες που γίνονται για τέτοια σκάφη είναι το VELUX 5 Oceans Race, το Vendée Globe, το Barcelona World Race, το Route du Rhum και το Transat Jacques Vabre.
Τα νέα σκάφη θα έχουν κάποιες προσαρµογές, κυρίως γιατί θα έχουν πλήρωµα. Επίσης η µηχανή τους θα είναι ηλεκτρική.
Από το 2014-2015 ο αγώνας γίνεται µε σκάφη VO 65 One Design µε µήκος γάστρας 66,8 πόδια, ολικό µήκος 72,6 πόδια δηλαδή 20,14 µέτρα, βύθισµα 4,78 µέτρα, πλάτος 5,6 µέτρα και βάρος 12.500 κιλά. Κατασκευάζονται από ένα και συγκεκριµένο ναυπηγείο.
Γεγονός είναι ότι τόσο τα σκάφη, όσο και τα πληρώµατα, υφίστανται σκληρή δοκιµασία και παρ’ όλα αυτά, οι αγώνες γύρω από τον κόσµο συνεχίζουν αν και πληρώνουν φόρο αίµατος από καιρού εις καιρόν.
Το τελευταίο σκέλος, το Leg 7, από το Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας µέχρι το Itajaí της Βραζιλίας σηµαδεύτηκε από µία τραγωδία. Το απόγευµα της Δευτέρας 26 Μαρτίου, στις 13.42 ώρα UTC το σκάφος SHK/Scallywag ανέφερε πως το µέλος του πληρώµατος John Fisher έπεσε στην παγωµένη θάλασσα και οι προσπάθειες του πληρώµατος να τον ανασύρουν απέβησαν άκαρπες. Με τα άλλα σκάφη να βρίσκονται πάρα πολύ µακριά, δεν µπορούσαν να ελπίζουν σε εξωτερική βοήθεια. Άλλωστε µε τη θερµοκρασία της θάλασσας να µην ξεπερνάει τους 9 βαθµούς Κελσίου ήταν µάταιο, αφού ο άνθρωπος δεν αντέχει περισσότερο από µισή µε µία ώρα. Ο άτυχος ιστιοπλόος βρέθηκε στη θάλασσα έχοντας χάσει τις αισθήσεις του, διότι ο καιρός που ξεπερνούσε τα 8 µποφόρ δεν βοηθούσε τον έγκαιρο εντοπισµό του. Το σκάφος µετά το συµβάν εγκατέλειψε τον αγώνα και κατευθύνθηκε προς την κοντινότερη στεριά στη Χιλή.
Το 7ο σκέλος ήταν το µεγαλύτερο σε έκταση του αγώνα, µε µήκος 7.600 ναυτικά µίλια. Ήταν επίσης και το πιο σηµαντικό καθώς έφερε διπλούς πόντους στη βαθµολογία και έναν επιπλέον βαθµό για το σκάφος που θα περνούσε πρώτο το περιβόητο ακρωτήριο Χορν.
Η δυσκολία του σκέλους αποδείχτηκε και από άλλα δυσάρεστα γεγονότα. Στις 29 Μαρτίου το MAPFRE που βρισκόταν επικεφαλής, έπαθε σοβαρή ζηµιά στο άλµπουρο κα αναγκάστηκε να διακόψει τον αγώνα προσπαθώντας να επιδιορθώσει τη ζηµιά. Το σκάφος τελικά κατάφερε µετά από αρκετές ώρες να συνεχίσει, αλλά οι σκληρές συνθήκες είχαν και άλλες συνέπειες.
Την επόµενη ηµέρα, το Vestas 11th Hour Racing έχασε το άλµπουρό του, 100 µίλια νοτιοανατολικά των νησιών Φώκλαντ, χωρίς ευτυχώς άλλες απώλειες ή τραυµατισµούς.
Μετά από αυτές τις περιπέτειες στο πιο επεισοδιακό σκέλος της διοργάνωσης, στα τελευταία µίλια οι οµάδες Brunel και Dongfeng µάχονταν για τη διάκριση.
Τελικά το MAPFRE αναγκάστηκε να καταφύγει προς το κοντινότερο λιµάνι προκειµένου να επισκευάσει κανονικά τη ζηµιά στο άλµπουρο, πριν το σκάφος διαπλεύσει το Ακρωτήριο Χορν. Το τρακ πάνω στο άλµπουρο είχε σοβαρή ζηµιά και παρόλο που η οµάδα το επισκεύασε πρόχειρα εν πλω, εκτός από τις επιπτώσεις στην απόδοση, είχε αρχίσει να είναι και επικίνδυνο, ειδικά στις σκληρές και απρόβλεπτες συνθήκες του Ακρωτηρίου Χορν.
Απόµεναν ακόµα περίπου 2000 ναυτικά µίλια µέχρι τον τερµατισµό στο Itajaí της Βραζιλίας, όταν ο κυβερνήτης Xabi Fernández επέλεξε να διακόψει προσωρινά η οµάδα του τον αγώνα. Τρεις τεχνικοί της οµάδας περίµεναν το σκάφος στο λιµάνι για να επισκευάσουν τη ζηµιά. Η στάση διήρκησε 13 ώρες πριν το σκάφος αποπλεύσει για να συνεχίσει τον αγώνα.
Η οµάδα Sun Hung Kai/Scallywag, µία εβδοµάδα µετά την απώλεια του John Fischer, µέλους του πληρώµατος, κατέπλευσε στη Χιλή. Οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες πάνω στο σκάφος τις προηγούµενες ηµέρες και κανείς δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει τον αγώνα. Σε εκείνη τη χρονική στιγµή δεν ήξεραν αν θα συνέχιζαν τον αγώνα ή θα άφηναν το σκάφος στη Χιλή.
Στις 5 Απριλίου ο Simeon Tienpont κυβερνήτης του AkzoNobel πέρασε τη γραµµή τερµατισµού στο Itajaí, κατακτώντας την τρίτη θέση στο σκέλος.
Δύο ηµέρες µετά, η Dee Caffari µε το Turn the Tide on Plastic τερµάτισε κι εκείνη, µε πολύ ασθενείς ανέµους.
Την επόµενη ηµέρα, και η οµάδα MAPFRE, παρά την αβαρία και την αναγκαστική στάση για επισκευή, κατάφερε να τερµατίσει το 7ο σκέλος παίρνοντας την 5η θέση και 6 βαθµούς.
Έτσι, πρώτη θέση στην κατάταξη πήρε η οµάδα Dongfeng Race, που κατάφερε να ξεπεράσει τη MAPFRE για έναν βαθµό. Το σκέλος αυτό, λόγω του µεγάλου µήκους του, είχε περισσότερους βαθµούς και αποτελούσε γόητρο για τις οµάδες.
Στις 20 Απριλίου έγινε ο τοπικός αγώνας στο Itajaí, το λεγόµενο In-Port Race. Με την παρουσία µεγάλου πλήθους θεατών και πάρα πολλών σκαφών στη θάλασσα δόθηκε η εκκίνηση. Επικρατούσε µία θαλάσσια αύρα γύρω στους 10 κόµβους. Μόλις τα σκάφη πέρασαν το πρώτο σηµείο στροφής, επικεφαλής ήταν το MAPFRE το οποίο φρόντισε να διατηρήσει αυτό το προβάδισµα µέχρι τον τερµατισµό.
Έτσι, η ισπανική οµάδα MAPFRE κατάφερε να κερδίσει τον τοπικό αγώνα και να ξαναβρεί τον καλό της εαυτό. Σε αυτό τους δυσκόλεψε η οµάδα AkzoNobel η οποία στα πρώτα µίλια ήταν επικεφαλής και αργότερα παρέµενε σταθερά κοντά τους. Με µικρή διαφορά λοιπόν τερµάτισε και η AkzoNobel στη δεύτερη θέση διατηρώντας έτσι την τρίτη θέση στη γενική βαθµολογία. Τρίτη θέση κατέκτησε η οµάδα Dongfeng Race.
Τόσο η SHK/Scallywag όσο και η Vestas 11th Hour Racing δεν συµµετείχαν στην τοπική ιστιοδροµία προκειµένου να προετοιµαστούν για την εκκίνηση του 8ου σκέλους, µήκους 5,700 ναυτικών µιλίων µε προορισµό το Νιούπορτ του Rhode Island, στις 22 Απριλίου.
