Ξεκίνησαν το ταξίδι τους τον Αύγουστο του 2014 από τη Γλυφάδα και μέσω Σικελίας, Σαρδηνίας και Βαλεαρίδων έφτασαν στο Γιβραλτάρ. Μετά, συνέχισαν ως τα Κανάρια Νησιά και το Πράσινο Ακρωτήρι και από εκεί διέπλευσαν τον Ατλαντικό Ωκεανό φτάνοντας στα νησιά της Καραϊβικής, όπου ταξίδεψαν πολύ. Στις αρχές του 2017 έκαναν το πέρασμα ως την Κολομβία, μετά πήγαν στα νησιά San Blas και τον Παναμά και κατόπιν διέσχισαν τη διώρυγα. Συνέχισαν το ταξίδι τους στον Ειρηνικό Ωκεανό, με πρώτο προορισμό τα νησιά Galapagos και επόμενο και επόμενο – 3.150 ναυτικά μίλια μακριά – την Γαλλική Πολυνησία: τα νησιά Marquesas, τις ατόλες Tuamotus και τα Society Islands και την Ταϊτή. Τον Ιούλιο του 2019, απέπλευσαν από την Bora Bora (Γαλλική Πολυνησία) για την ατόλη Palmerston (Cook islands), μετά πήγαν στο Niue, στα νησιά Tonga και τα Φίτζι, όπου βρίσκεται τώρα το Φιλίζι. Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το πρώτο πέρασμα, Bora Bora – Palmerston.
www.sailingfilizi.gr
Ταξίδι στον Παράδεισο: Bora Bora – Palmerston – 670 ν.µ.
Δευτέρα 15/7/2019
16°30.023’ S 151°45.238W, Vaitape, Bora Bora
Eίµαστε δεµένοι σε ένα από τα ρεµέτζα της Mai Kai Marina. Από εδώ θα ξεκινήσουµε αύριο για το πρώτο σκέλος της διαδροµής προς την Αυστραλία, το πρώτο µεγάλο πέρασµα στον ωκεανό, δύο ολόκληρα χρόνια µετά τα 5.000 νµ του Panama – Galapagos – Marquesas – Tuamotus – Society Islands. Πέρασε πολύς καιρός, κοντέψαµε να βγάλουµε ρίζες στην όµορφη αυτή χώρα, κάτι που ούτε δύσκολο ούτε δυσάρεστο θα ήταν. Φεύγουµε όµως!
Η διαδροµή που θα κάνουµε είναι:
Bora Bora – Palmerston, Cook islands – 670ΝΜ
Palmerston – Niue 390 NM
Niue – Tonga – 240 NM
Tonga – Fiji Islands – 400 ΝΜ
Ο πρώτος µας σταθµός είναι το νησί Palmerston των Cook Islands, ένα από τα 5-6 µικροσκοπικά νησάκια µιας αποµακρυσµένης ατόλης, δηλαδή ενός κοριαλιογενούς υφάλου που σχηµατίζει µια λίµνη από ρηχά, σµαραγδένια νερά εν µέσω απύθµενου ωκεανού! Κατοικήθηκε για πρώτη φορά το 1863 από τον Εγγλέζο, William Marsters και τις τρεις πολυνήσιες γυναίκες του. Αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι γέννησαν 17 παιδιά και 54 εγγόνια και οι σηµερινοί κάτοικοι του νησιού είναι όλοι απόγονοι τους. Το Palmerston είναι εξαιρετικά αποµονωµένο, το πλοίο της γραµµής το επισκέπτεται κάθε τέσσερις µήνες. Έχουµε ακούσει οτι οι λιγοστοί του κάτοικοι είναι πολύ φιλόξενοι
07.30 Βγαίνουµε µε το tender στο µικρό λιµανάκι και πηγαίνουµε στην Gendarmerie (χωροφυλακή) για να κάνουµε αίτηση Άδειας Εξόδου από τη Γαλλική Πολυνησία. Ρωτάµε την αστυνοµικό αν επιτρέπεται να γράψουµε σαν προορισµό το Palmerston. Το Palmerston δεν είναι επίσηµο λιµάνι εισόδου των Cook Islands, λιµάνια εισόδου είναι το Aitutaki, ένα νησί µε lagoon πολύ ρηχό για το Φιλίζι και η Rarotonga, που βρίσκεται 350 ΝΜ νοτιότερα και δεν βολεύει τη δυτική πορεία µας.
– «Να γράψετε Palmerston. Αν σας συµβεί κάτι να ξέρουµε προς τα πού να σας ψάξουµε», απαντά η γυναίκα…
Η αίτησή µας θα σταλεί στο λιµεναρχείο της Ταϊτής και το µεσηµέρι η άδεια θα είναι έτοιµη. Βγαίνουµε από την gendarmerie και περπατάµε ως το κοντινό σουπερµάρκετ Chin Lee όπου αγοράζουµε τετράδια, µολύβια, γάλα σκόνη και ρύζι, για να χαρίσουµε στους κατοίκους των νησιών. Μετά γυρνάµε, πάµε µε το Φιλίζι στο βενζινάδικο και γεµίζουµε τις δεξαµενές µε πετρέλαιο, και τα µπιτόνια του εξωλέµβιου µε βενζίνη.
– «Ο κύβος ερρίφθη» λέει ο Γιώργος. «Αφήνουµε τον παράδεισο της Γαλλικής Πολυνησίας µα ίσως βρούµε άλλους µπροστά. Το βασικότερο είναι οτι θα ξαναγίνουµε ταξιδευτές, chief mate µου!».
– «Ταξιδευτές of the high seas. Να είναι καλά το Φιλιζάκι. Και εµείς!», απαντάω νιώθωντας χαρά και λύπη µαζί .
Ξαναγυρνάµε στο ρεµέτζο και αρχίζουµε ετοιµασίες για τον απόπλου. Για προστασία της µαϊστρας στα πρίµα, κόβουµε κοµµάτια λάστιχο, σκαρφαλώνουµε στο κατάρτι και τα βάζουµε µε ταινία στον κάτω σταυρό. Μετά, βάζουµε διάφανα λάστιχα στα ρέλια, για να προστατευθούν οι σκότες της τζένοας. Ο Γιώργος τοποθετεί τα σχοινιά preventers που στερεώνουν τη µάτσα και να την προστατεύουν από ταλάντευση και accidental jibe.
15.00 Στη χωροφυλακή ξανά. Το έγγραφο “PERMIS DE SORTIE INTERNATIONAL PLAISANCE” µε ηµεροµηνία εξόδου αύριο Τρίτη 16 Ιουλίου 2019 είναι στα χέρια µας. Η αστυνοµικός µας δίνει ένα χαρτί µε οδηγίες και µας τις εξηγεί προφορικά:
– «Πηγαίνεται απέναντι στο ταχυδροµείο (OPT), κολλάτε ένα γραµµατόσηµο των 80 σεντς, το ταχυδροµείτε και είστε έτοιµοι!». Οι Γάλλοι έχουν απλοποιήσει εκπληκτικά την γραφειοκρατία για τα σκάφη που επισκέπτονται τις αποικίες τους. Να βλέπουµε να µαθαίνουµε, εµείς οι Έλληνες…
Βγαίνοντας από το τµήµα νιώθω πεταλουδίτσες στο στοµάχι µου. Φεύγουµε…
Πίσω στο Φιλίζι. Ο Γιώργος ξαναπαίρνει το δελτίο καιρού για την επόµενη εβδοµάδα. Η πρόγνωση δίνει δυνατό αληγή άνεµο – τα trade winds που είναι πάντα ανατολικός – νοτιοανατολικός σε τούτα τα γεωγραφικά πλάτη του Ειρηνικού Ωκεανού – µε ένταση 20-25 kts. Σύµφωνα µε αυτό και θεωρώντας µέση ταχύτητα τα 6ΝΜ/ώρα, θα φτάσουµε στο Palmerston σε πέντε µέρες, δηλαδή Κυριακή πρωί. Υπάρχουν όµως και άσχηµα νέα στο νέο δελτίο, την Κυριακή το απόγευµα, αναµένεται ένα χαµηλό βαροµετρικό µε άνεµο βόρειο – βορειοδυτικό 20 kts και ριπές ως 30 kts. Ο ύφαλος του Palmerston δεν έχει πέρασµα. Τα σκάφη δένουν έξω στον ωκεανό, σε ρεµέτζα που βρίσκονται στην υπήνεµη δυτική πλευρά του νησιού όπου είναι σχετικά ασφαλή µε τους αληγείς…
– «Αν έρθει δυτικός άνεµος δεν θα µπορούµε να σταθούµε. Το δελτίο δίνει δυνατή βροχή, από το βράδυ της Κυριακής ως το βράδυ της Δευτέρας. Προτείνω να ετοιµαστούµε γρήγορα, να φύγουµε κατά τις 5µµ για να προλάβουµε να φτάσουµε Σάββατο µεσηµέρι ώστε να έχουµε χρόνο να οργανωθούµε».
Επιταχύνουµε την ετοιµασία και ξεκινάµε µε την συναρµολόγηση του Hydrovane, του ανεµοτίµονου που κρατά αρκετή ώρα, είχαµε ξεχάσει πόσο πολύπλοκη είναι. Μετά σειρά έχει το µάζεµα του zodiac και της εξωλέµβια. Ο Γιώργος κάνει µια µεγάλη δρασκελιά να πατήσει στον πλωτήρα για να µπει στο βαρκάκι – κάτι που κάνει καθηµερινά. Ξαφνικά γλυστρά, χάνει την ισορροπία του, απλώνει το χέρι κάπου να πιαστεί, γκουπ γκαπ, χτυπάειστην πλατφόρµα και πέφτει στη θάλασσα! Τρέχω κοντά του τροµαγµένη. Εκείνος βγαίνει απ’ το νερό ξαφνιασµένος, αναστατωµένος.
– «Εντάξει είµαι µην φοβάσαι! Όµως πονάει το χέρι µου…» Έχει χτυπήσει τον καρπό του δεξιού χεριού. Πονάει πολύ, µα φαίνεται ότι δεν έχει σπάσει. Του φέρνω την παγοκύστη. Παίρνει µια ανάσα και µετά από 10 λεπτά συνεχίζουµε, σηκώνουµε την εξωλέµβια, ξεφουσκώνουµε το βαρκάκι και το αποθηκεύουµε .
17.30 Ο Γιώργος ξεκουράζεται στο κόκπιτ. Οι χρυσοκόκκινες ακτίνες του ήλιου που δύει φωτίζουν στεφάνι γύρω απ’ το πρόσωπό του. Η πανσέληνος ανατέλλει πίσω από το βουνό .
– «Κατά µία έννοια ήταν καλό που συνέβει αυτό. Για να µην υπερεκτιµάµε τις δυνατότητές µας…», λέει.
– «Πρέπει να ξεκουράσεις το χέρι σου. Ας φύγουµε αύριο τα χαράµατα»
Τρίτη 16/7/2019
06.00 Ξηµερώνει και η πανσέληνος γέρνει προς τη δύση. Λύνουµε από το ρεµέτζο και πλέουµε προς το πέρασµα Teavanui. Στις 6.30 βγαίνουµε από το lagoon στον ανοιχτό ωκεανό. Φυσάει Ν-ΝΑ 22 kts και τα κύµατα είναι 1,5-2 µ.
Πρώτο waypoint να περάσουµε νότια από το νησί Maupiti. Πορεία στις 270° µε full geona δεµένη µε whisker και main στη 2ηµούδα µε µάτσα δεµένη µε preventer.
Ο Γιώργος τριµάρει τα πανιά, ρυθµίζει το σχοινάκι και αφήνει το τιµόνεµα στον κάπτεν Στούµπι (παρατσούκλι του ανεµοτίµονου), που τα πάει µια χαρά! Το GPS του σκάφους δεν δουλεύει – χάλασε πριν λίγες ηµέρες – οπότε έχουµε ένδειξη ταχύτητας boat speed από το προπελάκι κάτω από το σκάφος και SOG (speed over ground) από τα iPad µας.
11.00 Ο άνεµος φρεσκάρει 25-30kts και πετάµε πάνω από τα κύµατα µε ταχύτητα SOG 7,5. Περνάµε 1,5 ΝΜ νότια από το Maupiti. Τα σύννεφα πάνω από το νησί έχουν χρώµα τυρκουάζ, από την αντανάκλαση του νερού του lagoon!
Μόλις το ξεπερνάµε ποδίζουµε. Υπέροχη ιστιοπλοΐα! Πιο νότια ο ουρανός έχει βαριά σύννεφα. Θα µας έρθει βροχή άραγε;
18.00 Η δύση είναι µεγαλειώδης. Μόνο στα περάσµατα βιώνουµε πραγµατικά το ταξίδεµα του ήλιου γύρω από τη γη.
20.10 Ο άνεµος δυναµώνει, η ταχύτητα ανεβαίνει στους 8,5-9 κόµβους οπότε παίρνουµε 2η µούδα στην τζένοα, για να µην πιέζουµε το Φιλιζάκι. Τα κύµατα είναι µεγάλα και το κούνηµα… ωκεάνειο. Βαριά σύννεφα στα ανατολικά κρύβουν το φεγγάρι
Ο αστερισµός Crux (Σταυρός του Νότου) στέκεται κάθετος στα αριστερά µας. Πιο µετά, το φεγγάρι εµφανίζεται πίσω από τα σύννεφα και η νύχτα αλλάζει στο λεπτό. Υδάτινα ασηµένια βουνά µας ακολουθούν πίσω από την πρύµνη, καµπύλες παράξενες, αφροί, αντανακλάσεις, σχήµατα αλλόκοτα, χωρίς κανόνες και φόρµα, µόνο κύµατα και φεγγαρόφωτο, το γουργούρισµα του απόνερου και το σφύριγµα του ανέµου στα πανιά. Άγρια, γοητευτική οµορφιά που µε γεµίζει δέος και ευγνωµοσύνη.
Ο Γιώργος κοιµάται στα µαξιλάρια του κόκπιτ, κοντά µου. Τα πανιά τριµαρισµένα, ο καπτεν Στούµπι στο τιµόνι και εγώ διαβάζω το υπέροχο αυτοβιογραφικό βιβλίο “Tamata et l’Alliance” του Bernard Moitessie στο kindle. Στο πρωτότυπο! Το kindle µε το λεξικό του είναι µεγάλη ανακάλυψη.
Τετάρτη 17/7
06.30 Ξυπνώ λίγα λεπτά πριν ανατέλλει ο ήλιος, κοιµήθηκα 1,5 ώρα. Γύρω µας 360° απεραντοσύνη, χρυσό και πορτοκαλί στα ανατολικά, αναγγελία του βασιλιά, µωβ ουρανός, ταξιδιάρικα αφράτα συννεφάκια και µπροστά από τα πανιά το φεγγάρι ολοστρόγγυλο, ολόλαµπρο. Φυσά ωραία, Α-ΝΑ άνεµος 20 kts, ταξιδεύουµε µε full genoa και µαΐστρα στην 2ηµούδα. Ετοιµάζω πρωινό, µάγκο, µπανάνες και παπάγια µε µούσλι. Το χέρι του Γιώργου είναι καλύτερα. Η ζωή είναι ωραία.
06.30 16°2394’ S 154°2110’ W Διανύσαµε 148 ναυτικά µίλια στο 1οεικοσι- τετράωρο.
11.00 Ο άνεµος µας ταξιδεύει γρήγορα. Είµαστε κουρασµένοι κι οι δυο, οι πρώτες µέρες είναι πάντα δύσκολες, µέχρι να συνηθίσουµε τις βάρδιες και τον σπαστό ύπνο. Χθες κοιµήθηκα συνολικά 3,5 ώρες. Θα το διορθώσω όµως.
16.00 Ο ουρανός συννέφιασε. Κρατάµε πορεία 255°. Μένουν ακόµη 490 ΝΜ ως το Palmerston.
21.00 Πλέουµε κάτω από έναν παράξενο, συννεφιασµένο ουρανό φωτισµένο απόκοσµα από το φεγγάρι. Ξαφνικά ακούγεται ένας δυνατός ήχος, σαν σειρήνα οµίχλης. Πεταγόµαστε έξω, ψάχνουµε γύρω µα ο ήχος έρχεται µέσα από το σκάφος, κάπου στον άξονα της µηχανής. Το στοµάχι µου σφίγγεται. Ο Γιώργος τηλεφωνεί µε το δορυφορικό στον µηχανικό µας τον Στέφανο, στην Αθήνα. Η σύνδεση είναι κακή, ανταλλάσσουν sms, λέει να µην ανησυχούµε, πιστεύει πως σφυράει η µπούσα του άξονα, αµέσως πριν την προπέλα. Ανάβουµε τη µηχανή για να πάρει στροφές. Να χτυπήθηκε ο άξονας την ώρα που µας έριχναν στο νερό, στο καρνάγιο της Raiatea; Σβήνουµε την µηχανή. Το σφύριγµα έχει ευτυχώς σταµατήσει. Κοιµάµαι στο κόκπιτ 21.30 – 00.30.
Πέµπτη 18/7
Άνεµος Α – ΝΑ 15 kts. Ταξιδεύουµε µε 5 κόµβους κάτω από έναν παράξενο, συννεφιασµένο και φεγγαροφωτισµένο ουρανό, κάνοντας βάρδιες εναλλάξ. Το βιβλίο µου είναι συναρπαστικό, µε κρατά ξύπνια στη βάρδια ως τις 2.30.
06.30 Ο άνεµος έπεσε και ξεµουδάρουµε την τζένοα µα η ταχύτητα δεν ξεπερνά τα 5 kts. Κρίµα, µε αυτές τις συνθήκες δύσκολα θα προλάβουµε να φτάσουµε στο Palmerston το Σάββατο 16°52 01S 156°52 20W. Διανύσαµε 152 ΝΜ στο 2ο εικοσιτετράωρο.
09.30 Συννεφιά και ο άνεµος έχει γυρίσει ανατολικός 15 kts. Γυρνάµε τα πανιά σε ‘πεταλούδα’, τη µαϊστρα αριστερά και ξαναδένουµε τη µάτσα µε το preventer. Για προστασία της σκότας της τζένοας από την φθορά (chafe) από ‘σκανδάλη’ του whisker, πάµε προσεκτικά στην πλώρη και ράβουµε ένα κοµµάτι δέρµα στη σκότα µε γερή κλωστή. Ο ουρανός έχει καθαρίσει εντελώς και η θάλασσα έχει χρώµα τόσο γαλανό, σαν να πλέουµε στο Αιγαίο . Μένουν 350ΝΜ ως το Palmerston. Ο Γιώργος ξαπλώνει, έχει κοιµηθεί 3 ώρες µόνο.
10.1513.30 Ταξιδεύουµε µε 5,5-6,5 kts , πορεία στις 250°. Ο καπετάνιος µου είναι πολύ κουρασµένος. Με φρίκη ακούµε τον άξονας να σφυρίζει ξανά και αυτή την φορά το σφύριγµα δεν σταµατά µε τίποτα. Πρέπει οπωσδήποτε να βρούµε την αιτία, για να µπορέσουµε να ησυχάσουµε. Ανάβουµε τη µηχανή, µαζεύουµε τη τζένοα, λασκάρουµε το preventer και παίρνουµε µέσα τη σκότα της µαΐστρας. Ο Γιώργος στρίβει το τιµόνι, η µαΐστρα φουσκώνει ανάποδα (αντιµονή), το Φιλίζι κόβει ταχύτητα, και µόλις σταµατά εντελώς εκείνος βάζει ανάποδα (“όπισθεν”) στροφές στην µηχανή. Μετά, µπλοκάρει τον άξονα για να µη γυρνά και στρίβει το τιµόνι οπότε η µαΐστρα φουσκώνει και το σκάφος ξαναπαίρνει ταχύτητα. Το σφύρισµα σταµάτησε. Τουλάχιστον προς το παρόν.
19.00 Σκοτείνιασε και µυριάδες άστρα εµφανίστηκαν στον ουρανό. Ο Γιώργος που έπαιρνε υπνάκι, τεντώνεται και ανοίγει τα µάτια. Μαζεύω το bimini, για να µοιραστούµε το υπερθέαµα των άστρων και του γαλαξία που τόση ώρα έβλεπα µόνη. Ίσως είµαστε κάτοικοι του πιο όµορφου πλανήτη στο άπειρο σύµπαν – τί απίθανη τύχη για τα ανθρώπινα πλάσµατα.
20.10 Η σελήνη, αυτή η µάγισσα, αναδύεται µέσα από τον ωκεανό ντυµένη µε φόρεµα πορτοκαλί.
Παρασκευή 19/7
04.00 Ξυπνώ και βρίσκω τον Γιώργο να ζυµώνει ψωµί. Τον µαλώνω γιατί κουράζεται ενώ έχει κοιµηθεί ελάχιστα κι εκείνος, αφού ακούει την γκρίνια µου στωικά, αφήνει το ζυµαράκι να φουσκώσει και πάει να ξαπλώσει Μετά, κάνω το τεράστιο λάθος να ανοίξω το iridium. Το µήνυµα που έρχεται από µια φίλη µε ταράζει πολύ: «Αν ακούσατε για τον σεισµό στην Αθήνα, µην ανησυχείτε, είµαστε όλοι είναι καλά». Ανήσυχη πολύ, παίρνω τηλέφωνο την αδερφή µου, µα η σύνδεση είναι κακή. Ευτυχώς, στέλνει αµέσως email, ο σεισµός των 5,2 ρίχτερ τους ταρακούνησε για τα καλά, µα είναι όλοι εντάξει.
06.30 17°0087’S 159°0331’ W Διανύσαµε 123 NM στο 3ο εικοσιτετράωρο.
Ανατολή του ονείρου µε τον άνεµο να έχει πέσει στα 6 kts, σχεδόν µπουνάτσα. Μένουν 242 ΝΜ. Μετά από ώρα σβήνουµε την µηχανή και πλέουµε αργά µε τα πανιά πεταλούδα να χτυπάνε κάθε τόσο από το κούνηµα του σουέλ. Γαλήνη.
07.30 Καθώς η θάλασσα είναι ήσυχη, πάω για ύπνο στην καµπίνα µας (πλώρη). Βγάζω τον βραδυνό «εξοπλισµό»- σωσίβιο, αδιάβροχο παντελόνι, αµάνικο γιλέκο, µακρυµάνικη µπλούζα, φωτάκι κεφαλής – και ξαπλώνω στο κρεββάτι µε το απαλό σεντόνι. Βολεύω τον αυχένα µου στο µαξιλάρι και χαµογελώ ευτυχισµένη. Μεγάλη πολυτέλεια να κοιµάµαι σε αληθινό κρεββάτι.
09.00 Ξυπνάω από µια βασανιστική και θεσπέσια µυρωδιά, ο Γιώργος ξεφουρνίζει δυο φρατζόλες πολύσπορο ψωµί µε σταφίδες και τρώµε από τρεις φέτες µαζί µε µαρµελάδα µάνγκο-τζίντζερ από το Huahine και το τελευταίο κοµµάτι γαλλικό τυρί brie. Θα αργήσουµε να ξαναδούµε τυρί. Για ένα πράγµα είµαι βέβαιη πάντως: o καλός µου φτιάχνει το νοστιµότερο ψωµί σε ολόκληρο τον Ειρηνικό Ωκεανό!
16.00 Η ταχύτητά µας κατέβηκε σε 2,5 – 3 kts αφού ο άνεµος έπεσε στα 6 kts από πρίµα. Τα πανιά, πεταλούδα ακόµη, κρέµονται από το κατάρτι µισο – άδεια µα δεν ανάβω την µηχανή, για να µην ξυπνήσει ο καπετάνιος µου που ξεκουράζεται στην καµπίνα και για να µην µολύνουµε την ατµόσφαιρα µε καυσαέριο.
18.15 Ο Γιώργος παίρνει ξανά τον καιρό και µελετάµε τα grib files µε τα γραφήµατα του ανέµου: το χαµηλό σύστηµα που πλησιάζει το Palmerston φαίνεται ακόµα πιο δυνατό, θα πρέπει να µείνουµε στον ωκεανό ώσπου να περάσει η κακοκαιρία. Στέλνουµε e-mail στον έµπειρο νεοζηλανδό µετερεολόγο Bob Mac Davitt για να µας πει την γνώµη του….
19.30 Το φως από τα αµέτρητα άστρα στον ουρανό απόψε µοιάζει πιο δυνατό από ποτέ. Στα βόρεια, η ουρά της Μεγάλης Άρκτου αστράφτει σαν κόσµηµα. Στα νότια ο Σταυρός µεσουρανεί και ο Γαλαξίας ολόφωτος αντανακλάται στην επιφάνεια της Διαβάζω Moitessier µαγεµένη. Με όλα!
21.15 Βάζω το ρολογάκι του αυγού στα 10 λεπτά για να κλείσω τα µάτια µου λιγάκι. Ντριν! Κοιµήθηκα καθιστή, αυτό δεν µου έχει ξανασυµβεί…
