Φτάνοντας στη Mήλο συναντήσαµε τον Γιάννη Απειρανθίτη, όπου συνοµιλήσαµε µαζί του για το ΡΑΛΛΥ ΑΙΓΑΙΟΥ αφού είναι από τους παλιότερους ιστιοπλόους που συµµετέχουν ενεργά στον αγώνα από τα πρώτα κιόλας χρόνια. Τώρα έχει τον ρόλο του προπονητή σε εθνικό επίπεδο. Ο Γιάννης Απειρανθίτη υπήρξε δάσκαλος ιστιοπλοΐας, και έχει περάσει από πολλά σκάφη, τώρα όπως µας είπε συµµετέχει για την ευχαρίστηση του και για τη µεγάλη αγάπη που τρέφει για το άθληµα. Καθίσαµε µαζί του αρκετή ώρα, και είχε πολλά να µας πει για τη διοργάνωση αλλά και για τα προβλήµατα που αντιµετωπίζουν αυτές οι διοργανώσεις στην Ελλάδα του σήµερα, εν µέσω µιας πολυετούς οικονοµικής κρίσης και πολύ υψηλής φορολογίας.
Γιάννη, καταρχάς θα ήθελα να µου πεις λίγο για τον αγώνα όπως τον έχεις γνωρίσει εσύ από παλιά σε σύγκριση µε το πως γίνεται σήµερα.
Ο θεσµός του ΡΑΛΛΥ ταιριάζει πάρα πολύ µε την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων του, των αθλητών του. Αυτό που όλοι κυκλοφορούν µε T-Shirt δεν το βρίσκεις κάπου αλλού. Παλιότερα το ΡΑΛΛΥ ήταν ένας παρεΐστικος αγώνας, τα πληρώµατα γνωριζόµασταν µεταξύ µας και δεν τρέχαµε τόσο για τη νίκη αλλά για την εµπειρία. Τώρα δεν είναι έτσι!
Τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει αυτή τη σχέση των πληρωµάτων, αλλά και την ιδεολογία του αγώνα;
Τώρα όλοι έχουν χορηγούς, κάποιος τους υποστηρίζει και λογικό να υπάρχει µεγαλύτερος ανταγωνισµός. Σε κάποια χρόνια όµως έχουµε δει πολύ µεγάλη αλλαγή µε τα πληρώµατα να µην µιλάνε το ένα στο άλλο και να υπάρχει πολύ κακός ανταγωνισµός. Ακόµα έχουµε δει και πληρώµατα που συµµετέχουν σε παγκόσµια πρωταθλήµατα να τρελαίνονται για την πρωτιά!
Πες µου λίγο για το οργανωτικό κοµµάτι του αγώνα, τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις εσύ;
Το ΡΑΛΛΥ όπως είναι στηµένο φέρνει κοντά τον ιστιοπλόο µε τις µικρές κοινωνίες των νησιών που επισκέπτεται κάθε χρόνο. Είναι ένας αγώνας που περνάει από πολλά νησιά, είναι πολλά µίλια και την εποχή που γίνεται (µέσα Ιουλίου δηλαδή) νοµίζω έχει και τις ιδανικές συνθήκες για να κάνει κάποιος πολύ καλή ιστιοπλοΐα.
Ακόµα ξεχωρίζω τις εκδηλώσεις που µε πολύ µεράκι η οργανωτική οµάδα στήνει για τα πληρώµατα, η διασκέδαση χρειάζεται πάντα, µετά από µια πολύ κουραστική µέρα στη θάλασσα θες να βγεις έξω να περάσεις καλά! Ο Όµιλος, έχει κάνει πολύ καλή δουλειά!
Συµπληρώνω ότι ο ελλιµενισµός είναι πολύ προσεγµένος, πάντα προσέχουν πολύ τα λιµάνια των προορισµών και γίνεται από πολύ νωρίς έλεγχος για το αν µπορεί κάποιο νησί να στηρίξει τα σκάφη. Αφού ο αγώνας βασίζεται στα σκάφη το πως θα προστατευτούν οι περιουσίες των συµµετεχόντων αποτελεί τον πλέον κύριο παράγοντα συµµετοχής.
Ας περάσουµε τώρα στο τεχνικό κοµµάτι. Πως βλέπεις τις συµµετοχές τα τελευταία χρόνια;
Η αλήθεια είναι ότι η συµµετοχή έχει πέσει αρκετά, από εκεί που το 2008 είχαµε σταθερά 50 σκάφη και κάπου στα 1.500 άτοµα τώρα εν έτει 2019 µετράµε µε το ζόρι 20. Θεωρώ οι λόγοι είναι οικονοµικοί, το να πάρεις ένα σκάφος και να το στείλεις στο ΡΑΛΛΥ χρειάζεσαι αρκετά λεφτά. Για τα µεγάλα σκάφη είναι δαπανηρό. Το πλήρωµα, η διάρκεια και τα έξοδα στα νησιά προσθέτουν αρκετά µηδενικά στον λογαριασµό των σκαφών, κάτι το οποίο είναι αποτρεπτικό, αφού και ο ναυταθλητισµός υποφέρει από τεράστια φορολογία! Οπότε αυτοί που θα συµµετάσχουν τελικά θα είναι άνθρωποι που αγαπούν την ιστιοπλοΐα και αυτή αποτελεί µεγάλο κοµµάτι της ζωής τους. Ακόµα η διάρκεια είναι πολύ µεγάλη, είναι αρκετά δύσκολο να βρεις πλήρωµα για 10 µέρες για έναν τέτοιο αγώνα.
Επίτρεψε µου να σου πω κιόλας, πως ενώ οι συνθήκες είναι µερικώς ιδανικές υπάρχουν περιπτώσεις που µπορούµε να συναντήσουµε πολύ αέρα και να έχουµε ζηµιές όχι από κακή χρήση αλλά από πολύ αέρα και δύσκολες συνθήκες στη θάλασσα. Σκίζονται πανιά, και γενικά ακριβές ζηµιές!
Θα ήθελες να συµπληρώσεις κάτι πριν κλείσουµε;
Ο κ. Μαραγκουδάκης έχει κάνει πολύ καλή δουλειά ως πρόεδρος του Οµίλου. Προσπαθεί πάρα πολύ και τρέχει και ο ίδιος κάθε χρόνο στον αγώνα υποστηρικτικά. Όσο τον θυµάµαι τρέχει στον αγώνα, γνωρίζω πολύ καλά ότι το ΡΑΛΛΥ αποτελεί ένα τεράστιο µέρος της ζωής του και φαίνεται αυτό αφού κάθε χρόνο επιδιώκει βελτίωση σε όλους του τοµείς και δέχεται ιδέες των πιο νέων που ίσως να έχουν ένα όραµα για τον αγώνα.
Τέλος, έχεις κάποιες προσδοκίες για το µέλλον; Τι θα ήθελες να δεις να αλλάζει;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είµαι αισιόδοξος για το µέλλον. Η οργάνωση χρειάζεται µια ριζική αλλαγή από τις βάσεις της, είτε να παραµείνει σαν ΡΑΛΛΥ ΑΙΓΑΙΟΥ είτε να αλλάξει τελείως ο αγώνας όνοµα αλλά και ο τρόπος που γίνεται ο αγώνας. Εµείς ερχόµαστε στο ΡΑΛΛΥ µε χαρά να περάσουµε καλά και να κάνουµε καλή ιστιοπλοΐα, είµαστε λάτρεις της ιστιοπλοΐας αλλά και του ΡΑΛΛΥ απλά θεωρώ πως πρέπει να δούµε κάτι να αλλάζει είµαστε στα 56 χρόνια και ο αγώνας παραµένει ο ίδιος κάθε χρόνο, είναι καιρός για µια αλλαγή και όσο πιο ριζική τόσο το καλύτερο.
