Κάποια µέρα ένας ιστιοπλόος ‘καϊτάς’, σε µια παγωµένη λίµνη κάπου στον βορρά είχε µια ιδέα… Τι θα γινόταν αν τώρα που είναι παγωµένη η λίµνη, αντί για σανίδι βάλω σκι;
Μια από τις δυσκολίες που αντιµετωπίζει κανείς στα πρώτα του βήµατα στη θάλασσα είναι να ισορροπήσει ανάµεσα στο σανίδι και τον αετό και να σηκωθεί από τη θάλασσα. Στο χιόνι αυτή η δυσκολία δεν υπάρχει και είναι πολύ πιο εύκολο να απογειωθεί κανείς. Χρειάζεται τον ίδιο εξοπλισµό που χρησιµοποιείται και στη θάλασσα, µόνο που αντί για σανίδι χρησιµοποιούνται σκι ή snowboard, και µια επιφάνεια µε χιόνι, η οποία µπορεί να είναι επίπεδη, µπορεί όµως να είναι και η πλαγιά ενός βουνού: η δύναµη του αετού µπορεί να σε ανεβάσει και σε ανηφόρα. Και καθώς οι τριβές είναι µικρότερες, και µπορεί να τύχει και κατηφόρα, οι ταχύτητες είναι πολύ πολύ µεγαλύτερες.
Ήταν µάλλον καλή ιδέα και βρέθηκαν πολλοί να ακολουθήσουν. Τόσοι πολλοί που τα τελευταία χρόνια το φεστιβάλ World Ice Snow sailing Association (WISSA) περιλαµβάνει και αετοσανίδα. H WISSA όµως δεν είναι αναγνωρισµένος διεθνής οργανισµός και καθώς η δραστηριότητα αναπτυσσόταν, άρχισε να γίνεται αναγκαία µια πιο οργανωµένη διαχείρισή της. Στις περισσότερες χώρες η δραστηριότητα εντάσσεται στην εθνική ιστιοπλοϊκή οµοσπονδία. Η Διεθνής Ένωση Αετοσανίδας (ΙΚΑ), µε την υποστήριξη των εθνικών οµοσπονδιών έχει ξεκινήσει τη διαδικασία για να ενταχθεί η δραστηριότητα κάτω από την οµπρέλα της Παγκόσµιας Ιστιοπλοϊκής Οµοσπονδίας (World Sailing).
Παράλληλα, από πέρσι η ΙΚΑ οργανώνει το SnowKite World Cup για άνδρες και γυναίκες, µε σκι ή µε snowboard, και ελεύθερους αετούς, µε τη φιλοσοφία του kitefoil. Το SnowKite World Cup είναι µια σειρά αγώνων από τους οποίους αναδεικνύεται ο παγκόσµιος πρωταθλητής αετοσανίδας στο χιόνι. Πέρσι έγιναν τέσσερεις αγώνες στην Ιταλία και την Τουρκία ενώ φέτος οι αγώνες γίνονται σε τέσσερεις διαφορετικές χώρες: στη λίµνη Ρέσια στη βόρεια Ιταλία, σε ένα υδροηλεκτρικό φράγµα στον ποταµό Βόλγα, κοντά στην πόλη Τολιάττι στη Ρωσία, στην πλαγιά του ηφαιστείου Ερσιγιές κοντά στην Καπαδοκία της Τουρκίας και στη λίµνη Σιλβαπλάνα στην Ελβετία.
Για του χρόνου έχουν προγραµµατιστεί σταθµοί στην Ιταλία, τη Ρωσία, τον Καναδά και ενδεχοµένως στην Ελβετία ή την Τσεχία ενώ ανεξάρτητοι αγώνες και φεστιβάλ εµφανίζονται σε όλο και περισσότερα µέρη και το κοινό συνεχώς αυξάνεται. Σε ορισµένες ‘κρύες’ χώρες, όπως η Νορβηγία, ασχολούνται περισσότεροι µε τη χειµωνιάτικη αετοσανίδα απ’ ότι µε την παραδοσιακή, ίσως γιατί η θάλασσα είναι µάλλον κρύα ακόµη και το καλοκαίρι. Στη Ρωσία οι αθλητές είναι χιλιάδες, πολλοί περισσότεροι απ΄ ότι οι αθλητές ιστιοπλοΐας. Είναι δε εντυπωσιακός ο αριθµός των µικρών παιδιών. Καθώς οι δυνάµεις είναι πολύ µικρότερες, δεν είναι ασυνήθιστο να δει κανείς παιδάκια 4-5 χρονών να γλιστρούν στο χιόνι. Ο σταθµός του SnowKite World Cup στη Ρωσία είχε παράλληλη διοργάνωση για παιδιά και νέους, στην οποία συµµετείχαν πάνω από 100 αθλητές και αθλήτριες και τέσσερις ηλικιακές κατηγορίες.
Οι αγώνες διαχειρίζονται µε τον ίδιο τρόπο που διαχειρίζονται και οι αγώνες στη θάλασσα. Ισχύει το παράρτηµα F των κανόνων ιστιοπλοΐας (το παράρτηµα για τους αγώνες αετοσανίδας) µε µικρές τροποποιήσεις. Ο στίβος µπορεί να είναι όρτσα-πρύµα ή τραπέζιο ή και αγώνας µεγάλης απόστασης, ανάλογα µε τη µορφολογία της περιοχής και ακόµη και το θέµα της ασφάλειας αντιµετωπίζεται λίγο ως πολύ µε τον ίδιο τρόπο.
Οι αθλητές που πρωταγωνιστούν είναι σε µεγάλο βαθµό οι ίδιοι που συναντά κανείς και στην (προσεχώς) ολυµπιακή µορφή του αθλήµατος: Μεταξύ πολλών άλλων, η Ρωσίδα Έλενα Καλίνινα και ο Γερµανός Φλόριαν Γκρούµπερ, παγκόσµιοι πρωταθλητές στο νερό, είναι ανάµεσα στους καλύτερους και στο χιόνι. Η έκπληξη του φετινού πρωταθλήµατος όµως είναι ο Ντµίτρο Γιασνοµπόλοφ, ενεργός πρωταθλητής Ουκρανίας στα Λέιζερ και προπονητής της οµάδας της χώρας του στους Ολυµπιακούς Αγώνες Νέων, ο οποίος τερµάτισε πρώτος στη Ρωσία και δεύτερος στην Τουρκία.
Στην Ελλάδα υπάρχει καταγεγραµµένη δραστηριότητα στο Παναχαϊκό όρος και στη Βόρεια Ελλάδα και ενδεχοµένως να υπάρχει και σε άλλα µέρη, όµως δεν υπάρχει ενεργός εθνικός οργανισµός που να ρυθµίζει και συντονίζει τη δραστηριότητα. Ακόµη µία ‘δουλειά’ για την ΙΚΑ και την ΕΙΟ.
Η αετοσανίδα στο χιόνι εκπληρώνει όλα τα χαρακτηριστικά που κάνουν ένα σπορ ‘εµπορικό’. Προσφέρει κοντινό συναγωνισµό και µεγάλες ταχύτητες και είναι εντυπωσιακό, τόσο από άποψη φωτογένειας όσο και για να το παρακολουθήσει κανείς από κοντά. Οι διοργανώσεις εύκολα µπορούν να έχουν αλληλεπίδραση µε το κοινό, που µπορεί να έρθει πάρα πολύ κοντά στη δράση και µε τους αγώνες να διεξάγονται σε χιονοδροµικά κέντρα ή σε άλλα µέρη µε µεγάλη συγκέντρωση κοινού, είναι αναπόφευκτο να τους ‘βλέπει’ πολύς κόσµος. Επιπλέον, είναι ΄κουλ’ και ‘urban’, χαρακτηριστικά που η Διεθνής Ολυµπιακή Επιτροπή αναζητά απεγνωσµένα από τα αθλήµατα του ολυµπιακού προγράµµατος, µε στόχο να ανανεώσει το κοινό των Ολυµπιακών Αγώνων και να φέρει τους αγώνες κοντά στη µεγάλη µάζα της νέας γενιάς, η οποία φαίνεται να αδιαφορεί για τη µεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση του πλανήτη ενώ το κοινό της γερνά ανησυχητικά.
Είναι ενδεχοµένως πρώιµο να συζητάµε για τους Χειµερινούς Ολυµπιακούς Αγώνες αλλά από την άλλη… όλα από µία ιδέα ξεκινούν.
