Η δικαιοσύνη αξιολογεί τα γεγονότα σαν ισχυρότερα αποδεικτικά στοιχεία από τις απόψεις, γιατί αυτά είναι δύσκολο να αµφισβητηθούν. Θα επιχειρήσω να κάνω κι εγώ το ίδιο κοιτάζοντας τη θάλασσα και τους Έλληνες.
Ας ξεκινήσω από τον τρόπο που εµείς οι Έλληνες προσεγγίζουµε τη θάλασσα για να πλησιάσουµε το «ευ ζην». Ανεξαρτήτως καιρού, τις µέρες της σχόλης µας τις περνάµε όσο γίνεται κοντύτερα στη θάλασσα. Λαχταράµε ένα σπίτι που να βλέπει τη θάλασσα, µια παραθαλάσσια εκδροµή, ένα µαγιό, µια ξαπλώστρα, ένα εξοχικό κοντά στη θάλασσα, µια βάρκα για να χαιρόµαστε ένα περίπατο, ένα ιστιοπλοϊκό για να παίζουµε µε τον αέρα και το κύµα ή ένα άλλο για να αγωνιζόµαστε τον αγώνα τον καλό. Τις παραπάνω προτιµήσεις που µας καλυτερεύουν τη ζωή, οφείλει η ηγεσία του τόπου να αποδέχεται και να βοηθά, γιατί αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξης της, δηλ. η ποιοτική βελτίωση του «ζην» και το σπρώξιµο προς το «ευ ζην». Έτσι κάπως συµπεριφέρονται οι ηγέτες που δεν αισθάνονται τον εαυτό τους σαν «γελαδάρηδες». Τι κάνουν οι δικοί µας πολιτικοί και αρµόδιοι διοικητικοί για την ευχαρίστηση του λαού; Μισούν κάθε τι που κάνει το λαό να περνάει καλύτερα, εποµένως και τα σκάφη. Βάφτισαν όσους έχουν από µία βάρκα µέχρι ένα µεγακότερο, συλλήβδην «σκαφάτους» και κάνουν τα πάντα για να τους στερήσουν τη χαρά να ζουν κοντά στη θάλασσα. Οι κοµπλεξικοί της πολιτικής και της διοίκησης, υπολογίζουν αυθαίρετα τεκµήρια, προσθέτουν πολλαπλούς φόρους και δυσκολεύουν τη ζωή όσων έχουν κάτι που πλέει. Τώρα εφηύραν το ΤΕΠΑΗ και χορεύουν σαν πυροβάτες.
Ας ρίξουµε και µια µατιά εκεί που η αγάπη των Ελλήνων για τη θάλασσα, έχει, εκτός από χαρά και κερδοσκοπικό χαρακτήρα, κι ας πάµε στους εφοπλιστές. Ο ελληνόκτητος στόλος είναι ο µεγαλύτερος της γης, κι αν η σηµαία υψωνότανε ανάλογα µε την ιδιοκτησία, θα ήταν γαλανόλευκα τα λιµάνια του κόσµου! Η ηγεσία της Ελλάδας δεν τρέφει τα καλύτερα συναισθήµατα για τους πλοιοκτήτες και εφοπλιστές, παρασύροντας και µέρος του ανοήµονος λαού προς τα εκεί. Μόνο σε ένα µικρό µέρος του ελληνόκτητου στόλου κυµατίζει η ελληνική σηµαία, ενώ στις ελληνικές µαρίνες πρέπει να φυσάει πολύ για να ξεδιπλωθεί καµιά γαλανόλευκη. Παρακολουθώ πολλές δεκαετίες τη συµπεριφορά των ελληνικών κυβερνήσεων προς τους Έλληνες πλοιοκτήτες. Ο Ωνάσης και ο Νιάρχος, χρειάσθηκε να πεθάνουν και «αγύριστα κεφάλια» όπως ήταν, να προσφέρουν τεράστια ποσά για την ανάταση του ελληνικού λαού, για να καταδεχτεί η ηγεσία να πάει µέχρι τα εγκαίνια ενός πολιτιστικού κέντρου! Ακόµα και η χούντα, κατάλαβε ό,τι αρνούνται να καταλάβουν οι «νοήµονες» πολιτικοί και κάποια στιγµή κάλεσε τους πλοιοκτήτες να υψώσουν την ελληνική σηµαία πληρώνοντας «ένα δολάριο για τον κάθε τόνο το χρόνο»! Όσοι δεν εθελοτυφλούν, θυµούνται ότι η σηµαία αυξήθηκε ραγδαία, ο Πειραιάς ξεχείλησε από γραφεία εφοπλιστικών εταιριών και η οικονοµία ενισχύθηκε σοβαρά, έµµεσα και άµεσα. Στις µέρες µας η ηγεσία, κάνει ό,τι χρειάζεται για να τα διώξει! Στην Ελλάδα, εκτός από την ακρισία και την αµνησία, ευδοκιµεί και η παραδοξότητα.
Αφορµή για τις παραπάνω απαριθµήσεις, µου έδωσε η εφαρµογή του ΤΕΠΑΗ από την 9η του Μάη. Τι σηµαίνει µε λίγα λόγια αυτή η αψυχολόγητη πράξη; Για τα ελληνικά σκάφη, καινούργιο χαράτσι και νέα ταλαιπωρία, αφού µαζί πάει και το «µητρώο σκαφών» µε 10 απαιτούµενα δικαιολογητικά για την εγγραφή! Αν ρωτηθεί και εξαναγκαστεί η ηγεσία να απαντήσει, θα πει ότι το κάνει γιατί πρέπει «οι έχοντες και κατέχοντες» να πληρώνουν για τους µη «έχοντες». Στους έχοντες συµπεριλαµβάνονται και εκείνοι που έχουν ένα ιστιοφόρο των 5.000 ευρώ αγορασµένο µε κόπο και συντηρούµενο από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη, για να παίρνει λίγο αέρα, όποτε µπορεί, εκείνος και τα παιδιά του! Το αποτέλεσµα είναι µια µερίδα των «εχόντων», λόγω των δυσβάστακτων βαρών να αναγκαστεί να απαλλαγεί από το σκάφος του και έτσι αντί να µειώνεται να αυξάνεται ο αριθµός των «µη εχόντων». Για τα ξένα σκάφη, η καινούργια απόφαση των «διοικητικών φωστήρων», είναι λιγότερο οδυνηρή και λιγότερο γραφειοκρατική, η οποία όµως «χρειάζεται µια µικρή συµπλήρωση», δηλ. η απόφαση είναι καλό να συνοδεύεται από ένα χάρτη των γειτόνων µας, όπου να παρέχονται πληροφορίες για τις 22 µαρίνες της Κροατίας και τις ανάλογες της Τουρκίας, Αλβανίας και Κύπρου, γιατί προς τα εκεί στρέφουν τις πλώρες τους οι ξένοι πλοιοκτήτες, χωρίς να χρειάζεται να το πολυσκεφτούν. Σιγά µην ενδώσουν στις ανοησίες µας.
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα του χθες, του σήµερα και του αύριο, και ύστερα µας φταίνε οι ξένοι «που µας κατηγορούν και δεν παντρευόµαστε» που λέγανε καποτε οι γεροντοκόρες στα χωριά!