Για 5η χρονιά βρέθηκα, ως υπεύθυνη Τύπου, στην ίδια ρότα µε το Ράλλυ Αιγαίου και, πραγµατικά, είµαι πολύ υπερήφανη που έχω γίνει κοµµάτι αυτού του ιστορικού θεσµού και όλων όσων πρεσβεύει. Σε πείσµα των καιρών, τα ιστιοφόρα µας φτάνουν τη γαλανόλευκη στην ελληνική παραµεθόριο, τα νησιά δέχονται τονωτικές οικονοµικές ενέσεις και οι ιστιοπλόοι έχουν την ευκαιρία να αγωνιστούν σε έναν από τους τελευταίους ‘καθαρόαιµους’ offshore αγώνες.
Κανένα Ράλλυ δεν είναι ίδιο µε προηγούµενο. Αυτό το ξέρει ακόµα και η… σκόνη στο Μικρολίµανο. Κάθε ένα είναι διαφορετικό και τιµάει τις λέξεις «ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης». Η διοργάνωση έχει φανατικούς φίλους αλλά αυτό που δείχνει τη σπουδαιότητά της είναι αυτοί που… αγαπούν να τη ‘µισούν’. Και, φυσικά, αυτοί δεν είναι άλλοι από όσους θα ήθελαν πολύ να βρίσκονται σε ένα σκάφος και να ανοίγουν πανιά στο γαλανόλευκο Αιγαίο, αλλά είτε λόγω συγκυριών, είτε λόγω ανεπάρκειας γνώσεων και ιστιοπλοϊκής δεινότητας γίνονται οι καλύτεροι διαφηµιστές του ιστορικού θεσµού µε σχόλια στα social media. Φυσικά, παρακολουθούν το Ράλλυ καλύτερα κι από τους αγωνιζόµενους. Γνωρίζουν µίλι µε το µίλι τι έχει συµβεί και περιµένουν να πουν την άποψή τους για όλα. Εξάλλου, από τότε που οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης µπήκαν στη ζωή µας, η χώρα µας γέµισε από ειδήµονες του καναπέ.
Ως δηµοσιογράφος έχω καλύψει πολλούς ιστιοπλοϊκούς αγώνες. Με κανέναν άλλο όµως δεν ασχολούνται τόσο πολύ οι φίλοι του αθλήµατος, αυτοί που δεν διαθέτουν την… τρέλα να ξανοιχτούν µε ένα ιστιοφόρο έτοιµοι να αντιµετωπίσουν… ό,τι τους φέρει το Αιγαίο σε νυχτερινές διαδροµές µε πλεύσεις πάνω από 100 µίλια, να βρεθούν αντιµέτωποι µε µποφόρια και µπουνάτσες και στο τέλος να νιώσουν ικανοποιηµένοι γιατί πρόσθεσαν ακόµα ένα Ράλλυ στο βιογραφικό τους. Έτσι, προσπαθούν να το υποτιµήσουν ίσως για να το φέρουν στα µέτρα τους. Το Ράλλυ Αιγαίου όµως δε µπορεί να το υποτιµήσει κανείς γιατί είναι όπως και το Πέλαγος του: υπέροχο…