Τα τελευταία είκοσι και κάτι χρόνια, περνάω τον Αύγουστο, αγκυροβοληµένος σ’ έναν κόλπο, έξω από το Πόρτο Χέλι. Η επιλογή µου οφείλεται στην οµορφιά του τοπίου, στο ήπιο και δροσερό µικροκλίµα της περιοχής και στα αυγουστιάτικα µελτέµια του Αιγαίου, κατάλληλα για αγώνες και ενοχλητικά για ξεκούραση. Στον κόλπο του Φοίνικα, έτσι λεγόταν κάποτε το µέρος χάριν σ’ έναν φοίνικα που είχε µεγαλώσει δίπλα στο κύµα, περνούσαν ή έµεναν κάποια ακόµα φιλικά σκάφη και η διαµονή γινόταν ποιο ευχάριστη. Μεταξύ µας µετονοµάσαµε και το µέρος σε “κόλπο της Γαλλίδας”, γιατί µια Γαλλίδα µε την οικογένεια της, αγόρασε ένα χωράφι κι έχτισε ένα σπίτι για το καλοκαίρι, ένα χτίσµα που σεβάστηκε το ύφος της περιοχής και εναρµονίστηκε απόλυτα µε το περιβάλλον. Δυστυχώς η Γαλλίδα πέθανε νέα. Τα τελευταία χρόνια η οµάδα διαλύθηκε, γιατί άλλοι άλλαξαν περιοχή και πήγαν στον άλλο κόσµο, κι άλλοι γονάτισαν από τη ζωή κι έφυγαν από τη θάλασσα.
Εγώ, σε πείσµα των καιρών, παραµένω πιστός στον κόλπο και ακριβώς στη θέση µου, δηλ. δεµένος σε δύο άγκυρες και σ έναν ύφαλο! Χρόνο µε το χρόνο βλέπω κάτι να χειροτερεύει και φοβάµαι, ότι το χειρότερο δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβληµα της περιοχής, αλλά είναι γενικότερο πρόβληµα των όµορφων ελληνικών θαλασσών. Παλιότερα, έξω από τον κόλπο περνούσαν, και µέσα αγκυροβολούσαν, κάθε τύπου ιστιοφόρα σκάφη, η θάλασσα ήταν ήρεµη, καθαρή και µε ζωή. Σιγά-σιγά τα ιστιοφόρα λιγόστεψαν και τα µηχανοκίνητα αυξήθηκαν, η θάλασσα δεν γαληνεύει ποτέ, η ορατότητα, δηλ. η διαύγεια, περιορίστηκε στο ελάχιστο, ενώ ο βυθός θυµίζει ‘χωµατερή’ και το περιβάλλον του ερηµιά! Φέτος η περιοχή, αυτή η ωραία περιοχή, προκαλούσε θλίψη. Δεκάδες µηχανοκίνητα µεγαθήρια ανακάτευαν τη θάλασσα, άφηναν πίσω τους πετρελαιοκηλίδες και καµµένα λάδια, θορυβούσαν αφόρητα, είχαν ταχύπλοα tenders, ενοχλητικά και επικίνδυνα jet-ski και ηλεκτροκίνητα hydrofoils για παιγνίδια, ανάµεσα σε κάποιους που κολυµπούσαν. Οι επιβάτες ήταν κλισµένοι µέσα, µε τα air-condition να δουλεύουν µέρα-νύχτα. Ένα από αυτά τα τερατώδη ‘ηλεκτρικά σίδερα’, «άκουσον- άκουσον, που θα έλεγε και ο Μυστριώτης», είχε µέσα και … πισίνα για να κολυµπάνε οι δύστυχοι επιβάτες, την ώρα που πηγαίνουν στη θάλασσα για να χαρούν υποτίθεται, αυτό το κοµµάτι της φύσης! Μαζί µε τα µεγαθήρια, αυξήθηκαν και τα µικρά ταχύπλοα, τα οποία είναι εφοδιασµένα µε µηχανές αδιανόητης ισχύος. Φέτος αυξήθηκαν και κάτι µαύρα φουσκωτά µε εξωλέµβιες 2 Χ 320, αλλά και 2 Χ 520! Ένα απ αυτά, σκότωσε και τα δυστυχισµένα αδέρφια που ψάρευαν στην περιοχή της Κοιλάδας.
Μέχρι πρότινος, η ασυδοσία των οδηγών περιοριζόταν στη στεριά, τώρα επεκτάθηκε χειρότερη και στη θάλασσα. Τα κακό είναι, ότι από όλο αυτό το άθλιο κατάντηµα, η πολιτεία, όχι µόνο είναι απούσα, αλλά το ενθαρρύνει, υποστηρίζοντας, ότι έτσι αυξάνεται ο τουρισµός, ο οποίος θα µας σώσει! Το µέλλον της θάλασσας φαίνεται χειρότερο από αυτό της στεριάς, η οποία στεριά εκδικείται άµεσα. Η παγκόσµια κοινότητα, µετά τις ραγδαία αυξανόµενες φυσικές καταστροφές, άρχισε την προσπάθεια να βάλει στη στεριά κάποια τάξη. Στη θάλασσα οι δυσκολίες θα είναι µεγαλύτερες, διότι εκεί την καταστροφή προκαλούν οι ισχυροί της Γης και οι συνέπειες δεν είναι άµεσα αντιληπτές από τους πολλούς. Από ποιους θα εξαναγκαστεί ο βάρβαρος να εγκαταλείψει το πλωτό του παλάτι, για να µην µετατρέψει τη θάλασσα σε χαβούζα; Αυτός που πηγαίνει από τον κλιµατιζόµενο χώρο του παλατιού του, στον κλιµατιζόµενο χώρο του σκάφους του, δεν έχει ικανότητα να σκεφτεί περί της ποιότητας της ζωής, γι αυτόν δεν υπάρχει άλλη ποιότητα στη ζωή, εκτός από εκείνη που προσδιορίζουν τα λεφτά και η ασυδοσία, συνήθειες που δύσκολα εγκαταλείπονται.
Η ζωή στη θάλασσα σιγά-σιγά λιγοστεύει, τα χταπόδια εξαφανίστηκαν, η αθερίνα σπανίζει, τα νόστιµα ψάρια δεν βρίσκονται, ενώ και εκεί υπάρχει ‘γερµανοκρατία’, αφού τα ψάρια που λέγονται “γερµανοί” ή αγριόσαλπες ή dusky και marbled spinefoot, κυριαρχούν, εξουδετερώνοντας τα υπόλοιπα. Είναι βέβαιο, ότι κάποιοι θα βρουν τους φόβους υπερβολικούς, υποστηρίζοντας, ότι η θάλασσα είναι µεγάλη και αντέχει, πρέπει όµως όλοι να σκεφτούµε, ότι και τα αίτια που προκαλούν την καταστροφή της είναι εξ ίσου µεγάλα και πολλαπλασιάζονται µε γρήγορους ρυθµούς. Το Πόρτο Χέλι ήταν µια από τις ωραίες περιοχές της Ελλάδας, µε ήπιο κλίµα και δεκάδες όµορφους κόλπους, ενώ η κύρια λεκάνη µε τα ξενοδοχεία και τα καταστήµατα γύρω, φιλοξενούσε δεκάδες σκάφη, κυρίως ιστιοφόρα, χειµώνα-καλοκαίρι, δεµένα στα ρεµέντζα, µε σηµαίες απ όλο τον κόσµο. Γύρω υπήρχαν παραλίες κατάλληλες για µπάνιο. Τα τελευταία δύο χρόνια, στη µέση του κόλπου, παραµένει βουλιαγµένη µια µεγάλη σκούνα, µε τα κατάρτια γερµένα έξω από το νερό και τα απόβλητα να ‘διακοσµούν’ την περιοχή. Διερωτάται κανείς αν υπάρχει δήµαρχος σ αυτή την περιοχή και µε τι ασχολείται! Το τερατούργηµα έγινε στο άλλοτε όµορφο Πόρτο Χέλι, µε µια µαρίνα πλωτών εξεδρών να δηµιουργείται στη µέση του κόλπου! Η µαρίνα άρχισε να λειτουργεί και οι ντόπιοι χαίρονται για τα … πλούτη που θα τους φέρει, αλλά σε λίγο, σε πολύ λίγο, θα καταλάβουν, ότι το αποτέλεσµα θα είναι ολέθριο! Οι παραπάνω φόβοι µου, θα είναι καλό να αποδειχτούν υπερβολικοί. Θα δούµε.
Θα σκεφτεί κάποιος, έ, τι έγινε και αν υποβαθµίζεται το Πόρτο Χέλι; Δυστυχώς το κακό γίνεται λίγο-λίγο, σήµερα το Χέλι, χθες τα Τριζόνια, προχθές η λιµνοθάλασσα στο Μεσολόγγι και πάει λέγοντας. Βέβαια υπάρχουν άτοµα και οργανώσεις, που ανησυχούν και προσπαθούν να σώσουν τη θάλασσα, όπως η HELMEPA, είναι όµως άδικο, ότι φτιάχνει µε αγάπη και κόπο ο ένας, να το χαλάει ασύδοτα και µε βαρβαρότητα ο άλλος!
