Ένας ακόµη ιστιοπλοϊκός µαραθώνιος τελείωσε µε δυνατές συγκινήσεις, καλή παρέα και το καλύτερο αποτέλεσµα. Διαφορετικός από άλλες χρονιές όχι µόνο γιατί πραγµατοποιήθηκε ένα µήνα νωρίτερα, στα µέσα Ιουνίου, αλλά γιατί οι διαδροµές που χαράχτηκαν είχαν πορεία και βάση εξόρµησης ένα νησί και µόνο: την µυροβόλο και ανεξερεύνητη Χίο, το νησί της µαστίχας. Η φετινή διοργάνωση του Ράλλυ Αιγαίου ήταν αφιερωµένη στη µνήµη της “Σφαγής της Χίου”, στη σφαγή δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων από τους Οθωµανούς Τούρκους στις 30 Μαρτίου 1822, ως αντίποινα για την κήρυξη της επανάστασης.
Η εκκίνηση δόθηκε το µεσηµέρι του Σαββάτου της 11ης Ιουνίου από τη θαλάσσια περιοχή µπροστά από τον επιβλητικό ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Τα σκάφη χάραξαν πορεία προς την Βολισσό, σε µια απόσταση περίπου 105 ναυτικών µιλίων µε µεταβαλλόµενες καιρικές συνθήκες που ταλαιπώρησαν αρκετά τον στόλο. Με την άγρυπνη συνοδεία του πλοίου του Πολεµικού Ναυτικού τα περισσότερα πληρώµατα έφτασαν την εποµένη το πρωί στη Χίο, όπου γνώρισαν τη χιώτικη φιλοξενία και απόλαυσαν παραδοσιακές γεύσεις του νησιού. Κατά τη διάρκεια της παραµονής µας στη Χίο εκτός από όµορφες περιηγήσεις στα αξιοθέατα του νησιού, είχαν προγραµµατιστεί να διεξαχθούν δύο ιστιοδροµίες, µία προς την ηρωική νήσο των Ψαρών και µία προς τη βραχονησίδα Βενέτικο στα νότια παράλια του νησιού. Οι τοπικές ιστιοδροµίες πραγµατοποιήθηκαν µε ισχυρούς βόρειους ανέµους που έφταναν, σε ορισµένα σηµεία, και τα έξι µποφόρ. Ο αριθµός των συµµετοχών, αν και µικρότερος από προηγούµενες χρονιές, δεν επηρέασε καθόλου την αγωνιστική ένταση και τη διεκδίκηση µιας θέσης στο βάθρο που έµελλε – όπως σχεδόν τις περισσότερες φορές – να κριθεί στην τελευταία ιστιοδροµία, κατά την επιστροφή στο Σούνιο.
Το κάθε Ράλλυ Αιγαίου είναι µοναδικό. Μοναδικό όχι µόνο λόγω της διαφορετικής διαδροµής που ακολουθείται, αλλά λόγω του γεγονότος ότι το Αιγαίο πέλαγος είναι απρόβλεπτο και σε κάθε σηµείο στροφής δεν γνωρίζει κανείς τι θα συναντήσει: το µικροκλίµα και η µορφολογία των νησιών επηρεάζουν σε µεγάλο βαθµό τον θαλάσσιο στίβο.
Ο Αίολος, άλλοτε σύµµαχος στην προσπάθεια µας και άλλοτε εµπόδιο στα µίλια που πρέπει να διανύσουµε, µας θυµίζει πάντοτε ότι δεν είναι µόνο η ναυτοσύνη που δοκιµάζεται στον αγώνα αυτό, αλλά κυρίως η υποµονή και η αντοχή των νεύρων…, γιατί και όταν πιστεύει κανείς ότι µπορεί να ταξιδέψει καλύτερα και να τριµάρει σωστά τα πανιά του, χρειάζεται σύµµαχο τον Ποσειδώνα και την πίστη ότι θα βγει από τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει λόγω ‘κοψίµατος’ αέρα, µπουνάτσας ή αστοχίας εξοπλισµού. Και η τύχη στους αγώνες αυτούς µπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο. Και αν έρθει και ένα καλό ‘πλασάρισµα’ ή κάποια νίκη σε κάποιο µπράτσο, τότε αυτή θα είναι τόσο η επισφράγιση της προσωπικής προσπάθειας όσο και του πληρώµατος που έκανε ό,τι µπορούσε και εκµεταλλεύτηκε όλες τις δυνατότητες πλεύσης, όπως και τις ικανότητες του σκάφους για τη συγκεκριµένη διαδροµή.
Για µια ακόµη χρονιά είχα την τιµή να τρέξω µε το σκάφος της Σχολής Ναυτικών Δοκίµων, µε πλήρωµα όχι µόνο καταξιωµένους ιστιοπλόους, αλλά και τεταρτοετείς δόκιµους που µόλις είχαν αποφοιτήσει από τη Σχολή και επέλεξαν µάλιστα οι ίδιοι να χρησιµοποιήσουν τις πολύτιµες µέρες της αδείας τους για να συµµετάσχουν στον ιστορικό αυτό θεσµό. Στόχος όλης της οµάδας ήταν και είναι πάντα να απολαύσουµε τη διαδροµή και να κάνουµε ό,τι καλύτερο µπορούµε, να ευχαριστηθούµε πρώτα την ιστιοπλοΐα και σιγά – σιγά να παλέψουµε για την πρωτιά. Και τα καταφέραµε, κατακτώντας το βαρύτιµο κύπελλο, µε το σκάφος “PEGA” στην αγωνιστική κατηγορία Performance ισοβαθµώντας στην πρώτη θέση της γενικής κατάταξης µε το σκάφος “Velos” των ολυµπιονικών Τάκη Μάντη – Παύλου Καγιαλή.
Η τελετή της απονοµής των βραβείων στη Ναυτική Διοίκηση Αιγαίου απλά κλείνει την αυλαία µιας πολυήµερης προσπάθειας να δαµάσει κανείς το σκάφος και τις συνθήκες που επικράτησαν στο πέλαγος αλλά και τις σκέψεις του για τον αγώνα. Ανατρέχει λοιπόν σε όλες εκείνες τις στιγµές µε χαµόγελο γιατί είναι αυτές που παραµένουν και όχι η όποια κακουχία ή άλλη δυσκολία που µπορεί να συναντήσει κανείς.
Όταν ταξιδεύω στο Αιγαίο πέλαγος και βλέπω το σκάφος να ενώνεται µε τα κρυστάλλινα νερά του και εγώ να ταυτίζοµαι µε το σκάφος, κάθε αρνητική σκέψη αποµακρύνεται και όλα τα υπόλοιπα που µε προβληµατίζουν µένουν στη στεριά για να τα αντιµετωπίσω µε καθαρότερο µυαλό στην επιστροφή.
Συγχαρητήρια στην Οργανωτική Επιτροπή του ΠΟΙΑΘ που τόσα χρόνια δουλεύει ακούραστα µε ζήλο και επιµονή και κατορθώνει να φέρει το Ράλλυ Αιγαίου πάντα πρώτο στην καρδιά των ιστιοπλόων ανοικτής θαλάσσης και µη, αναδεικνύοντάς το σε αληθινή γιορτή για το ναυταθλητισµό και τον θαλάσσιο τουρισµό.
Ραντεβού λοιπόν ξανά στην επετειακή 60η διοργάνωση στον ιστορικότερο ιστιοπλοϊκό θεσµό της χώρας, που µε την παρουσία των ελληνικών πανιών στο Αιγαίο εξυπηρετεί εκτός από τον αγωνιστικό και εθνικό στόχο.
