Το “Ράλλυ Αιγαίου” γράφει τη δική του ιστορία στους αγώνες ανοικτής θάλασσας για περισσότερο από µισό αιώνα. Στα πληρώµατα του έχουν βρεθεί ολυµπιονίκες, εστεµµένοι, επιχειρηµατίες, καλλιτέχνες. Ανάµεσα σε αυτούς υπάρχουν και οι “καπετάνισσες” του Αιγαίου. Οι γυναίκες, αφανείς ηρωίδες σε κάποιες περιπτώσεις, παίρνουν µέρος στη διοργάνωση και διεκδικούν µία καλή θέση µε το ίδιο πάθος που το κάνουν και οι άνδρες συνάδελφοί τους. Πολλές φορές είναι αυτές που κρατάνε το πλήρωµα ενωµένο και σε κάποιες περιπτώσεις γίνονται και οι… µητέρες του λόχου.
Ο τίτλος της “καπετάνισσας του Αιγαίου” ανήκει στη Νέλι Μπόνα. Στο πλευρό του συζύγου της Στέλιου Μπόνα έχει γράψει χιλιάδες µίλια στο βιογραφικό της και οι φήµες λένε ότι γνωρίζει κάθε… βίδα του “Alter Ego” όπως την ξέρει και ο έµπειρος πρωταθλητής. «Από το 1982 ασχολούµαι µε την ιστιοπλοΐα. Βέβαια, τα πολλά µίλια έγιναν από το 2000 και έπειτα µαζί µε τον Στέλιο. Για εµένα η ιστιοπλοΐα σηµαίνει ελευθερία. Μία ελευθερία όµως µε… κόστος. Κάπου θα το ‘πληρώσεις’. Ήταν προσωπική µου επιλογή να ασχοληθώ µε αυτό. Αυτό που παίρνω από την ιστιοπλοΐα δε µπορώ να το εκφράσω µε λόγια. Το νιώθω µέσα στην ψυχή µου. Όταν ταξιδεύεις εξαρτάσαι από τις δυνάµεις σου και από τις επιλογές σου. Είναι σαν καθρέπτης της πραγµατικής ζωής», δήλωσε στον “Ιστιοπλοϊκό Κόσµο” η κ. Μπόνα και όταν τη ρωτήσαµε να µας µιλήσει για την αγωνιστική ιστιοπλοΐα, απάντησε: «Η αγωνιστική ιστιοπλοΐα αποτελεί µία πρόκληση µε τον εαυτό σου. Στην ανοικτή θάλασσα όπου τα σκάφη είναι πολυµορφικά δεν έχεις αντιπάλους να κερδίσεις. Τα δικά σου όρια πρέπει να ξεπεράσεις. Όρια σε όλους τους τοµείς: σε ναυτοσύνη, σε γνώσεις, σε τεχνική, σε αντοχή κλπ.»
Τα τελευταία χρόνια, δίπλα από τον κ. Μπόνα, η Νέλλυ έχει βρεθεί σε όλα τα Ράλλυ Αιγαίου. Οι αναµνήσεις πολλές. «Θυµάµαι πολύ ωραίες και πολύ δύσκολες στιγµές. Το 2012 που πήγαµε στα Χανιά δεν είχε αέρα αλλά είχε πολύ κύµα. Είχαµε νέα παιδιά στο σκάφος και δε θα ξεχάσω τη χαρά τους που το «πάλεψαν» και είχαµε νίκες. Μία χρονιά έξω από την Κύθνο το πλήρωµα πεινούσε. Έφτιαξα µακαρονάδες και επειδή υπήρχε γκρίνια την επόµενη χρονιά ο καπετάνιος έβγαλε τις κατσαρόλες από το σκάφος. Θυµάµαι αγώνες µε εννέα µποφόρ που όλοι έφταναν στα όριά τους και έλεγαν ότι δε θα το ξανακάνουν. Όταν όµως έφταναν στη στεριά ρωτούσαν πότε θα διοργανωθεί το επόµενο. Αυτή είναι και η γοητεία του αγώνα».
Η επόµενη ερώτηση που κάναµε στην κ. Μπόνα ήταν για τις δυσκολίες που µπορεί να αντιµετωπίσει µια γυναίκα στην ιστιοπλοΐα. «Υπάρχουν κάποιες δυσκολίες αλλά οι γυναίκες τις διαχειρίζονται. Μέσα σε όλα τα άλλα η γυναίκα από τη φύση της θέλει να φροντίζει. Οπότε αυτό από µόνο του αποτελεί έναν βασικό ρόλο. Σε ότι αφορά τον συναγωνισµό είµαστε ανταγωνιστικές αλλά δεν το δείχνουµε. Το διαχειριζόµαστε πιο καλά. Εξάλλου δεν ξεχνάω τι µου είχε πει κάποια στιγµή ο παλαιός πρόεδρος της ISAF, o Κάρλο Κροσέ. Μου είχε πει ότι η ιστιοπλοΐα ταιριάζει στις γυναίκες. Ο πατέρας του Κάρλο, ο Μπέπε είχε πάρει µέρος, όπως και ο Στέλιος, στους Ολυµπιακούς Αγώνες στη Μελβούρνη».
Το όνοµά της Ρούλας Γαλάνη είναι συνυφασµένο µε την ανοικτή θάλασσα και την ιστιοπλοΐα. Πολλά µίλια, πολλές εµπειρίες, µεγάλη αγάπη για το υγρό στοιχείο. «Ξεκίνησα από το σερφ, πέρασα και σε άλλες κατηγορίες και κατέληξα στην ανοικτή θάλασσα και στο match race. Μετά τις σπουδές µου ασχολήθηκα µε την ανοικτή θάλασσα. Μου άρεσε η οµαδικότητα, και ο συντονισµός ανάµεσα στα µέλη του πληρώµατος. Στην ανοικτή θάλασσα εκτός από τους τεχνικούς αγώνες, τα όρτσα πρίµα, οι offshore διαδροµές περιέχουν τη ναυτοσύνη, και την αντοχή στη θάλασσα», µας λέει και όταν τη ρωτάµε να µας χαρακτηρίσει το Ράλλυ Αιγαίου, απαντάει αυθόρµητα: «Ο χαρακτηριστικότερος αγώνας ανοικτής θάλασσας στην Ελλάδα».
Πολλές οι διοργανώσεις του Ράλλυ Αιγαίου για τη Ρούλα Γαλάνη και πολλές οι ωραίες στιγµές. Της ζητάµε να γυρίσει το ρολόι του χρόνου πίσω και να θυµηθεί κάποιες από αυτές.
«Επειδή τρέχω από µικρή θυµάµαι τα παλιά Ράλλυ Αιγαίου όπου όλα τα µπράτσα είχαν νύχτα. Τότε τρέχαµε µε ένα 30άρι. Όταν φτάναµε στο λιµάνι, πήγαινα σε ένα 40άρι που έδενε δίπλα µας και ξάπλωνα στο δικό του κατάστρωµα για να ξεκουραστώ. Παρόλο που η διαφορά δεν ήταν µεγάλη, ακόµα και η τόσο µικρή µε έκανε να νιώθω σα να ξαπλώνω σε ένα… κρουαζιερόπλοιο. Το λέω σήµερα και δε µπορούν να το καταλάβουν. Έχω τρέξει πολλά χρόνια µε το “Βάνα – Βιολέτα” και τώρα τελευταία τρέχουµε ως οµάδα µε τον Γιάννη Απειρανθίτη».
Η έµπειρη ιστιοπλόος πιστεύει ότι τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί η θέση της γυναίκας στην ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης. «Μπορεί να υπάρχει ανισότητα σε ότι αφορά τη δύναµη αλλά σε ότι αφορά το µυαλό δεν υπάρχει καµία διαφορά. Οι επιτυχίες που φέρνουν οι γυναίκες στο άθληµα, το αποδεικνύουν. Τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί η θέση της γυναίκας πάνω στο σκάφος. Παλαιότερα τη θεωρούσαν κάτι σαν… διακοσµητικό».
«Η ιστιοπλοΐα είναι µία… χορογραφία»
Τη δική της θέση σε ένα αυστηρά αγωνιστικό σκάφος έχει κερδίσει η Φλωρεντία Κουλαµπά. Με την αγωνιστικότητά της τα τελευταία χρόνια αποτελεί σταθερό µέλος στα πληρώµατα του “Αριστοφανή” και του “Bullet – Encode”. «Στην ιστιοπλοΐα συνυπάρχουν οι αρχές της ναυτοσύνης, της οµαδικότητας, του ελεύθερου πνεύµατος, της συγκέντρωσης στον στόχο, και της υπέρβασης των ορίων σου. Αυτό που µε συναρπάζει είναι ότι πάνω στο σκάφος λειτουργούµε σαν µία χορογραφία. Ο ένας συµπληρώνει τον άλλον. Δεν είναι κανένας µόνος του. Πρέπει να συντονιστεί µε τους άλλους για να έρθει το επιθυµητό αποτέλεσµα», µας λέει η χηµικός στο επάγγελµα, η οποία άρχισε ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης το 2009. Όταν την ρωτάµε να θυµηθεί κάποια δύσκολη στιγµή από αυτές που έχει ζήσει εν πλω, µας είπε: «Θυµάµαι ότι αγωνιζόµασταν µε το “Αριστοφανή” σε ένα Ράλλυ Αιγαίου και ανάµεσα στη Σύρο και την Πάτµο χάσαµε το τιµόνι. Ήταν ένας δύσκολος αγώνας. Κάθε αγώνας στο Ράλλυ Αιγαίου είναι ιδιαίτερος. Η διοργάνωση λειτουργεί σαν µία µεγάλη παρέα. Μέσα από τους αγώνες έχουµε την ευκαιρία να γνωρίσουµε πανέµορφα νησιά».
Η Φλωρεντία Κουλαµπά έχει βρει τον ρόλο της στις οµάδες µε τις οποίες αγωνίζεται. «Μία µικρόσωµη γυναίκα µπορεί να κάνει κινήσεις πάνω σε ένα σκάφος, τις οποίες δε µπορεί αν κάνει ένας µεγαλόσωµος άνδρας. Μπορεί να κατεβαίνει συχνά κάτω χωρίς να διαταραχθεί η ισορροπία του σκάφους, χωράει σε στενά σηµεία κλπ. Επίσης, οι γυναίκες λόγω γονιδίων είµαστε πιο µεθοδικές και πιο οργανωτικές από τους άνδρες».
Η Ελένη Τζένη τα τελευταία χρόνια τρέχει µε το “iSail”. Ασχολείται µε την ιστιοπλοΐα περισσότερα από δέκα χρόνια. Έµαθε ιστιοπλοΐα στη Χαλκίδα και επειδή ήθελε να παίρνει µέρος σε αγώνες κλπ έγινε… ιστιοπλοϊκός µετανάστης. «Για εµένα η ιστιοπλοΐα αποτελεί τρόπο ζωής. Αφήνεις όλες τις έννοιες στη στεριά. Στην ανοικτή θάλασσα υπάρχει το στοιχείο της καλής συνεργασίας, κάτι που είναι πολύ όµορφο. Δε θα ξεχάσω έναν αγώνα που είχε διοργανώσει ο Πανελλήνιος Όµιλος Ιστιοπλοΐας Ανοικτής Θαλάσσης τον “Magna Grecia”. Ήταν δύσκολα γιατί συναντήσαµε κακές καιρικές συνθήκες αλλά στο τέλος αυτό που σου µένει είναι οι ωραίες στιγµές. Επίσης, θυµάµαι και έναν αγώνα του Ράλλυ Αιγάιου. Φύγαµε από το Φάληρο µε προορισµό τα Χανιά. Η διαδροµή ήταν 150 µίλια. Είχε άπνοιες και πολύ ταλαιπωρία. Κάναµε 38 ώρες για να φτάσουµε», µας είπε η ιστιοπλόος και όταν τη ρωτήσαµε εάν µία γυναίκα µπορεί να αντεπεξέλθει σε ένα δύσκολο αγώνα, απάντησε χωρίς δισταγµό: «Φυσικά και µπορεί να αντεπεξέλθει. Ανάλογα µε την εµπειρία και το σωµατότυπό της θα βρει το σηµείο όπου µπορεί να προσφέρει. Δεν υπάρχει καµία διαφορά µε τους άνδρες. Είναι θέµα τεχνικής».
Φανατική ιστιοπλόος είναι και η Αγγελική Κούρτελη, που αγωνίζεται µε το “Αφροδίτη Solaris”. Από το 2011 δίνει το ‘παρών’ στις µεγάλες ιστιοπλοϊκές διοργανώσεις της Ελλάδος και το καλοκαίρι αποτελεί την αγαπηµένη της εποχή. «Από παιδί µου άρεσε η θάλασσα. Είµαι και κολυµβήτρια. Το ότι η ιστιοπλοΐα συνδυάζει την θάλασσα, την επικοινωνία µε τον κόσµο, την προσήλωση σε ένα στόχο, όλα αυτά µαζί αποτελούν ένα κράµα που µε µαγεύει. Στο δικό µας πλήρωµα είµαστε τρία βασικά µέλη και τους υπόλοιπους ιστιοπλόους, σε κάθε αγώνα, τους γνωρίζουµε ουσιαστικά πάνω στο σκάφος. Ακόµα και αυτό έχει τη δικιά του γοητεία. Όταν δένουµε ύστερα από µία ιστιοδροµία νιώθουµε κουρασµένοι. Ακριβώς µετά όµως είµαστε έτοιµοι να ξαναφύγουµε πάλι», µας είπε, και πρόσθεσε: «Είναι ωραία όταν µε τις εναλλαγές του καιρού προσπαθούµε να κάνουµε το καλύτερο δυνατό για το σκάφος. Μεγάλη σηµασία δίνουµε στην επικοινωνία µε τα νέα µέλη του πληρώµατος. Σε κάθε µπράτσο χτίζονται οι σχέσεις. Για εµάς δεν είναι σκοπός η καλή θέση. Πρώτα θέλουµε να απολαύσουµε τη συµµετοχή µας και να δώσουµε το καλύτερο από αυτά που µπορούµε. Φυσικά, η επιβράβευση είναι καλή, αλλά δεν αποτελεί αυτοσκοπό».
Η Αγγλική Κουρτέλη έχει στο σκάφος τον τίτλο της “µαµάς του λόχου”. «Από το 2011 που ξεκίνησα µε έχουν χαρακτηρίσει έτσι. Εγώ ασχολούµαι µε τα ψώνια κλπ. Θεωρείται πάντα δεδοµένο. Μου έχουν δώσει αυτό τον ρόλο».
