Τα Foils είχαν πρωτοεμφανιστεί πριν πολλά χρόνια και δεν είναι ένα τωρινό φαινόμενο. Τι ήταν αυτό όμως που ενώ προϋπήρχαν τώρα μπήκαν γερά στη ζωή μας; Ποιά η διαφορά του τότε με το τώρα;
Πραγματικά δεν γνωρίζω μιας και η ιδέα για foiling boats ήταν εκεί χρόνια τώρα αλλά θα προσπαθήσω να καταγράψω τις υποψίες μου πάνω στο θέμα. Εδώ να προσθέσω κάτι αντίστοιχο με τα wings που αντικατέστησαν τα soft sails τουλάχιστον στο Americas Cup και να πω ότι στα C Class καταμαράν τα φτερά υπήρχαν εδώ και χρόνια. Θαρρώ πως αυτή η φρενίτιδα που έχει πιάσει τον κόσμο με το foiling ξεκίνησε απ’ το γεγονός ότι τα σκάφη στο 34ο America’s Cup σηκώθηκαν στον αέρα και από εκεί και πέρα ο κόσμος “ξελογιάστηκε”. Βέβαια να πούμε ότι ο πρώτος διδάξας ήταν η κλάση του moth η οποία και έφερε πρώτη την επανάσταση στα μικρά σκάφη. Ακολούθησε η κλάση του Α Cat στην αρχή με C Foils και στη συνέχεια με Z και ακολούθησε το Flying Phantom το οποίο αν δεν κάνω λάθος ήταν και το 1ο διθέσιο foiling catamaran με L shaped foils. Το America’s Cup όμως το τοποθέτησε για τα καλά στη συνείδηση μας, ιδίως μετά το 35ο κύπελλο όπου τα σκάφη πια ήσαν “αεροπλάνα”.
Μέχρι σήμερα λοιπόν έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι με τις πτήσεις των σκαφών να γίνονται όλο και σταθερότερες αλλά και τις ταχύτητες να βαίνουν αυξανόμενες. Κυκλοφόρησαν πολλά μοντέλα σκαφών που δίνουν τη δυνατότητα στο ευρύ κοινό να πετάξει. Αυτό όμως που έχω καταλάβει με τη μικρή εμπειρία που έχω είναι ότι το να πετάς σταθερά είναι κάτι που μαθαίνεται σχετικά απλά ανάλογα το σκάφος πάντα και τα settings. Εκεί όμως που αλλάζουν τα πράγματα κατά πολύ είναι όταν αρχίζεις να πετάς γρήγορα. Εκεί οι ικανότητες που χρειάζονται ξεπερνούν τον μέσο όρο ενός απλού γνώστη ιστιοπλοΐας ο οποίος θα μπορούσε εύκολα να ταξιδέψει ένα συμβατικό σκάφος. Εκεί ξεκινά ο εμπλεκόμενος να ξαναχτίζει εικόνες από την αρχή μιας και ο τρόπος χειρισμού του σκάφους διαφέρει κατά πολύ. απο ότι γνωρίζει ο μέσος ιστιοπλόος Όλα τα παραπάνω θα έλεγα ότι είναι και τα στοιχεία που προκαλούν τον ιστιοπλόο να το εξερευνήσει και να μπει στη διαδικασία. Φθηνό δεν το λες μιας και οι τιμές ξεκινούν κάπου στα 50.000 ευρώ για το Flying Phantom, στα 40.000 για ένα moth τελευταίας τεχνολογίας και από εκεί πέρα για ένα A-Cat οι τιμές παίζουν από 30.000 μέχρι 18000 ανάλογα την εταιρία που θα διαλέξεις. Προσωπικά επέλεξα το φθηνότερο (exploder) μιας και κατά την άποψη μου είχε τα καλύτερα foils σε σχέση με τον ανταγωνισμό και αυτό φάνηκε από τα αποτελέσματα του τελευταίου παγκοσμίου πρωταθλήματος. Υπάρχει και μια τεράστια αγορά μεταχειρισμένων σκαφών όπου εκεί τα κόστη διαφοροποιούνται αρκετά.Το foiling λοιπόν κατά την άποψη μου είναι ατόφια αδρεναλίνη. Αυτό από μόνο του περιορίζει το εύρος του κοινού που θα ασχοληθεί. Δεν είναι ένα σκάφος που θα πας μια βόλτα να ευχαριστηθείς τη θάλασσα. Είναι κάτι που μόλις το καβαλήσεις θα σε βάλει σε άλλο state of mind. Θα σε τρομάξει όπως και θα σε βάλει σε κίνδυνο. Οι τραυματισμοί και τα χτυπήματα είναι μέρος της διαδικασίας πια όπως και τα λοιπά “καλούδια” βλέπε κράνος, impact vest, και ότι άλλο χρειάζεται ώστε να μην αφήσεις τα κοκαλάκια σου ondeck.
Επίσης δεν μπορείς να κάνεις ιστιοπλοΐα με όλες τις συνθήκες τόσο ανέμου όσο και θάλασσας. Οτιδήποτε πάνω από 22 knots άνεμος με κύμα είναι θέμα. Και άντε με λίγο κύμα παλεύεται (σε flat water μπήκα και με 30) αλλά σε συνθήκες όπου η θάλασσα είναι κυματώδης ζόρικα τα πράγματα. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρχουν όρια και αυστηροί κανόνες ασφαλείας μιας και δεν είναι και τίποτε δύσκολο να γίνει το κακό. Προσωπικά κινδύνεψα ουκ ολίγες φορές μιας και ήμουν αναγκασμένος να προπονούμαι μόνος μου το οποίο είναι επικίνδυνο τουλάχιστον μέχρι να χτίσεις την ικανότητα σε κάποιες συνθήκες. Από εκεί και πέρα για μένα είναι ξεκάθαρο πια ότι δεν είναι για όλο τον κόσμο που ασχολείται με το άθλημα. Έβαλε πολλά πράγματα στο άθλημα κάνοντας το ευρέως γνωστό έφερε πολλές καινοτόμες ιδέες και πολλή εξέλιξη και το κυριότερο απ όλα κάλυψε ένα κενό που υπήρχε στο άθλημα το οποίο έπαψε να είναι βαρετό στα μάτια του κόσμου. Επίσης να πω ότι υπάρχει τεράστια διαφορά από τα μικρά στα μεγάλα σκάφη μιας και εκεί υπάρχουν και τα ανάλογα “καλούδια” τα οποία σταθεροποιούν τα σκάφη και ρυθμίζουν την πτήση. Στα μικρά όλα ξεκινούν από τον χειριστή και τελειώνουν σ αυτόν.. Σαφέστατα παίζει και το υλικό τον ρόλο του. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το foiling ήρθε για να κατασπαράξει κάθε τι που το κήτος του ακουμπά στο νερό. Ένας καλός οδηγός σε ένα foiling σκάφος δεν είναι απαραίτητα και εξαίρετος ιστιοπλόος. Είναι απλά ένας καλός οδηγός. Η ιστιοπλοΐα δεν χρειάζεται απλά καλούς οδηγούς. Χρειάζεται σκεπτόμενα άτομα τα οποία μπορούν να αντιμετωπίσουν πολυποίκιλα και πολλαπλά προβλήματα-προκλήσεις ταυτόχρονα πράγμα το οποίο ξεπερνά κατά πολύ το γεγονός του να είναι κάποιος ένας πολύ καλός οδηγός. Είδα με τα ίδια μου τα μάτια παιδιά με εξαιρετικές ικανότητες στο foiling να μπαίνουν σε συμβατικά σκάφη και να χάνουν τον μπούσουλα μιας και εκεί δεν είναι όλα ταχύτητα η πως θα κάνεις τις λιγότερες μανούβρες. Το foiling λοιπόν δεν ήρθε για να φύγει. Ήρθε για να μείνει για να καλύψει την ανάγκη του ανθρώπου να πάει ταχύτερα – ψηλότερα – δυνατότερα. Ήρθε για να φέρει το διαφορετικό, να μας δώσει μια κλοτσιά στον πισινό ώστε να δούμε την ιστιοπλοΐα αλλιώς! Κάποτε όταν με ρώτησαν πώς μου φαινόταν το 470 συγκρίνοντας το με το Tornado η απάντηση που έδωσα ήταν η εξής. Στο 470 πήρα το πτυχίο μου στο πανεπιστήμιο της ιστιοπλοΐας. Σ αυτό έχτισα τη βάση για να κάνω όλα τα υπόλοιπα που έκανα. Εκεί πήρα το “πτυχίο” μου στο άθλημα. Στο Tornado έκανα το master μου και τώρα θαρρώ πως κάνω το διδακτορικό μου. Χωρίς το “πτυχίο” τα υπόλοιπα απλά δεν θα υπήρχαν. Γι αυτό λοιπόν το foiling στα δικά μου μάτια και έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι, καταθέτοντας πάντα την προσωπική μου άποψη που δεν είναι η μοναδική, ήρθε ώστε να δώσει την απαραίτητη ώθηση προς τα εμπρός, να εξελίξει τα πράγματα και μαζί με αυτό και την ικανότητα των εκάστοτε ιστιοπλόων που θα επιλέξουν να εμπλακούν. Να πιέσει τα πράγματα στα όρια και πέρα από αυτά.
