Έχουν περάσει 28 χρόνια από τότε που η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε τον νόµο 1940/91 διά του οποίου εξουσιοδοτούσε τον υπουργό Ναυτιλίας να εκδώσει υπουργική απόφαση για τη «Λειτουργία σχολείων κυβερνητών σκαφών αναψυχής ιδιωτικής χρήσης και έκδοση αδειών διακυβέρνησης αυτών» και παρά τις επανειληµµένες διακηρύξεις των αρµοδίων ακόµη και σε συνεντεύξεις Τύπου ότι επίκειται η έκδοση της εν λόγω υπουργικής απόφασης ουδέν έχει µέχρι σήµερα πραγµατοποιηθεί. Αυτό έχει ως επακόλουθο, η χώρα µας, πρώτη ναυτιλιακή δύναµη του κόσµου, να στερείται επισήµου αδείας διακυβέρνησης σκάφους αναψυχής Ι.Χ. µε αποτέλεσµα να µην δύναται να προσχωρήσει στη Resolution 40 του Οργανισµού Ηνωµένων Εθνών όπου έχουν συµπεριληφθεί οι περισσότερες χώρες του κόσµου και όλες σχεδόν της Ευρώπης ακόµη και αν δεν έχουν θάλασσα. Έτσι δεν δύναται να εκδίδει πιστοποιητικό ικανότητας διακυβέρνησης το γνωστό διεθνώς International Competence Certificate (ICC) και να µην αναγνωρίζεται διεθνώς κανένα ελληνικό πτυχίο. Πέραν τούτου, µε τον νόµο 2743/1999 προστίθεται στον αρχικό νόµο 1940/91 παράγραφος η οποία ορίζει ότι «Με απόφαση του Υπουργείου Εµπορικής Ναυτιλίας ορίζεται ηµεροµηνία µετά την παρέλευση της οποίας δεν είναι δυνατή η διακυβέρνηση ιδιωτικών πλοίων αναψυχής χωρίς την κατοχή σχετικής άδειας κυβερνήτη». Παρά και τη νέα νοµοθετική ρύθµιση, ουδέν µέχρι σήµερον έχει πραγµατοποιηθεί. Και αν µεν η ολιγωρία του ελληνικού κράτους περιοριζόταν στα διαδικαστικά, δεν θα επρόκειτο περί καταστροφής. Πλην όµως η έλλειψη εκπαίδευσης στη διακυβέρνηση σκαφών παρουσιάζει µεγάλους κινδύνους για τους ναυτιλλοµένους είτε άµεσα είτε έµµεσα. Και διά µεν τα ιστιοπλοϊκά σκάφη λόγω της φύσεως τους (µικρή ταχύτητα πλου, µικρή ιπποδύναµη, εναλλακτικό µέσο πρόωσης κλπ) αλλά και λόγω της εκπαίδευσης των ιστιοπλόων µέσω των σχολών των ναυτικών οµίλων αποµειώνεται ο κίνδυνος ναυτικού ατυχήµατος. Τι ισχύει όµως για τα µηχανοκίνητα σκάφη;
Είναι γνωστόν ότι για τη διακυβέρνηση µηχανοκίνητου σκάφους µέχρι 24 µέτρα είναι αρκετή µια άδεια διακυβέρνησης ταχυπλόου σκάφους, που εκδίδεται από τα κατά τόπους λιµεναρχεία µέσω µιας κατά το πλείστον τυπικής διαδικασίας και µε χρήση εξεταστικού µέσου ενός µικρού ταχυπλόου σκάφους µε ιπποδύναµη µηχανής το πολύ µέχρι 80-100 ίππους. Είναι ποτέ δυνατόν να κριθεί επαρκής µια τέτοια διαδικασία που δίνει τη δυνατότητα να διακυβερνήσει ο κάτοχος σκάφος µέχρι 24 µέτρα και µε ιπποδύναµη µέχρι 2.000 ίππους; Αλλά πέραν την ελλειπούς τεχνικής εκπαίδευσης, υπάρχει και πλήρης άγνοια της ναυτικής συµπεριφοράς και ναυτικού πνεύµατος αλληλεγγύης των ναυτιλλοµένων, που είναι απαραίτητο να διδαχθούν οι υποψήφιοι ώστε να εναρµονισθούν µε τους κανόνες της ναυτικής κοινότητας, που είναι η αλληλεγγύη, η διευκόλυνση των συναδέλφων ναυτικών και η αρωγή σε καταστάσεις κινδύνου και ανάγκης. Αποτέλεσµα να µεταφέρεται στη θάλασσα το πνεύµα της στεριάς που διακατέχει τους οδηγούς Ι.Χ. που όχι µόνο δεν διευκολύνουν τους άλλους, αλλά συµπεριφέρονται εντελώς αντικοινωνικά. Έχουµε άπειρα παραδείγµατα ανευθύνου συµπεριφοράς κυβερνητών µηχανοκίνητων σκαφών προς ιστιοπλοϊκά σκάφη, ακόµη και αν πρόκειται για σκαφάκια Optimist µε παιδιά από 6 έως 15 ετών. Επί πλέον, οφείλουν να γίνουν κατανοητοί και οι υπόλοιποι κανόνες της θάλασσας που διέπουν τους ναυτικούς. Δεν µπορείς να πλέεις σε νυκτερινή πλεύση µε µεγάλη ταχύτητα και ιδιαίτερα πλησίον ακτών και να γίνεσαι υπαίτιος τραγικών συµβάντων. Πρέπει να µπει ένα τέλος σε αυτήν την κατάσταση και οι άδειες ταχυπλόων να ισχύουν µέχρι ενός µεγέθους σκάφους και ορίου ιπποδύναµης µηχανής. Το Υπουργείο Ναυτιλίας πρέπει να προχωρήσει άµεσα στην υλοποίηση του Ν.1940/91 για αύξηση της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας ώστε να µη θρηνήσουµε άλλα θύµατα.
