Πέρασαν µόλις µερικές ώρες που ολοκληρώθηκε το ετήσιο συνέδριο της Παγκόσµιας Ιστιοπλοϊκής Οµοσπονδίας όπου οι εκπλήξεις δεν έλειψαν όσο αφορά τις αλλαγές κλάσεων και εξοπλισµών που θα εφαρµοστούν για τους Ολυµπιακούς του 2024 στο Παρίσι.
Ας ξεκινήσουµε όµως µε την τεράστια επιτυχία του Παύλου Κοντίδη ο οποίος αναδείχθηκε ο κορυφαίος ιστιοπλόος της χρονιάς παγκοσµίως (world sailor of the year). Δίκαιος ο τίτλος µιας και ο Παύλος διακρίνεται όλα αυτά τα χρόνια πέρα από τον άψογο χαρακτήρα του ως άνθρωπος, για την αγωνιστικότητα του όπου µε απαράµιλλη σταθερότητα και συνέπεια κατέκτησε τα δύο τελευταία χρόνια τον τίτλο του παγκόσµιου πρωταθλητή στην άκρως ανταγωνιστική κατηγορία του Laser χτίζοντας µε υποµονή και σκληρή δουλειά τον δικό του µύθο ερχόµενος από µια τόσο µικρή χώρα όσο η Κύπρος. Μεγάλη η περηφάνια µας γι’ αυτό το παιδί. Προσωπικά στην ψηφοφορία που έγινε τον ψήφισα. Όχι όχι, δεν αντιµετώπισα την ψηφοφορία ως eurovision όπου ανταλλάσσουµε τα 12αρια µε την Κύπρο ούτε ψήφισα το δικό µας το παιδί µια και ο Παύλος είχε να ανταγωνιστεί εξαιρετικούς αθλητές.
Ο Παύλος έχει µέταλλο και ξέρει να κατακτά τους στόχους του και να πραγµατώνει µέσα από σκληρή και µεθοδική δουλειά τα όνειρα του. Αυτό πιστεύω του αναγνωρίσθηκε πια σύσσωµα απ’ όλο τον ιστιοπλοϊκό πλανήτη!
Στις γυναίκες οι Carolijn Brouwer και η Marie Riou θεωρώ ότι ήταν τα αδιαφιλονίκητα φαβορί ως οι πρώτες γυναίκες που καταφέραν να κερδίσουν το Volvo Ocean Race ως µέλη του πληρώµατος του σκάφους Dongfeng. Η Carolijn µάλιστα έχει κατακτήσει ξανά τη συγκεκριµένη διάκριση όταν αγωνιζόταν στην κατηγορία των europe.
Στα υπόλοιπα σχετικά µε τις ολυµπιακές κατηγορίες, η ανατροπή ήρθε µε την εισαγωγή του double handed mixed keelboat. Το µόνο που έχει ανακοινωθεί είναι ότι θα είναι ένα σκάφος από 6 έως 10 µέτρα χωρίς foil σ ένα format 24ωρου αγώνα. Οι τελικές αποφάσεις σχετικά µε το ποιός θα είναι ο εξοπλισµός και το φορµάτ των αγώνων θα παρθούν τον Νοέµβριο του 2019.
Τι έφυγε; Το Φιν µετά από 68 χρόνια ύπαρξης στο ολυµπιακό πρόγραµµα. Μαζί µε τους Ολυµπιακούς του 2020 θα φτάσει τις 17 συµµετοχές σε Ολυµπιακούς Αγώνες, όντας η µακροβιότερη κατηγορία σκαφών που υπήρξε στο ολυµπιακό πρόγραµµα. Κατανοώ την απογοήτευση των ανθρώπων και αθλητών της κλάσης αλλά είναι πολλά τα 68 χρόνια. Προχωράµε.
Τουναντίον θεωρώ ότι η επιλογή του keelboat σε φορµάτ αγώνα 24ωρου δεν είναι καθόλου τυχαία. Προσωπικά µου αρέσει πολύ η ιδέα.
Εκφράζοντας την προσωπική µου πάντα άποψη, σκάφη τύπου Imoca 60 και αγώνες τύπου Vendee Globe, κοινώς long distance κερδίζουν όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον της κοινής γνώµης. Επίσης η συγκεκριµένη επιλογή βάζει στο παιχνίδι µεγάλα ονόµατα της Ανοιχτής Θάλασσας µε ξεκάθαρα οφέλη για το άθληµα από πλευράς marketing και χορηγών. Θεωρώ ότι όλο αυτό είναι ένα µεγάλο στοίχηµα και µια µεγάλη ευκαιρία να διευρύνει το άθληµα τους ορίζοντες του. Από την άλλη πλευρά υπάρχει και ο αντίλογος µε τα κυριότερα ερωτήµατα που εγείρονται να αφορούν το σκάφος (ποιο θα είναι) το κόστος και κατά πόσο θα είναι προσβάσιµο από µη οικονοµικά ισχυρές χώρες, ή χώρες που δεν έχουν παράδοση όπως η Γαλλία για παράδειγµα σε τέτοιου τύπου σκάφη και αγώνες.
Αυτό όµως που µε προβληµατίζει περισσότερο είναι η τάση που υπάρχει να γίνουν όλα mixed. Προσωπικά έχω τοποθετηθεί πάνω σ αυτό συµφωνώντας µε το gender equality αλλά µε έναν διαφορετικό τρόπο. Πέντε disciplines µοιρασµένα ισόποσα σε άνδρες γυναίκες.
1) Keelboat ανδρών γυναικών
2) Καταµαράν foiling ανδρών – γυναικών
3) Ιστιοσανίδα foiling ανδρών – γυναικών
4) High Performance dinghy ανδρών – γυναικών
5) Μονοθέσιο σκάφος ανδρών – γυναικών.
Πάµε στα δικά µας τώρα. Κάτι που µου κέντρισε το ενδιαφέρον πολύ ήταν η επιτυχηµένη προσπάθεια και συµµετοχή του σκάφους Optimum σ’ έναν από τους πιο απαιτητικούς αγώνες Ανοιχτής Θάλασσας το Rolex Middle Sea Race. Ολοκληρωµένη προσπάθεια από την αρχή µέχρι το τέλος της µε σωστή επικοινωνία.
Όλη η προσπάθεια απ’ όσο µπορώ να καταλάβω παρακολουθώντας την µέσα απ’ τα social media φαινόταν προσεκτικά οργανωµένη. Για τα αποτελέσµατα της οµάδας δεν έχω να πω τίποτε περισσότερο πέρα από πολλά συγχαρητήρια µιας και το αποτέλεσµα τα λέει όλα. Πολλά συγχαρητήρια αξίζουν και στον ΠΟΙΑΘ ο οποίος αγκάλιασε απ’ την πρώτη στιγµή την προσπάθεια αυτή.
Σειρά παίρνει τώρα στο κοµµάτι της ανοιχτής θάλασσας η προσπάθεια του Μάρκου Σπυρόπουλου να συµµετάσχει στο Mini Transat όντας ο πρώτος Έλληνας που τολµά να συµµετέχει στη διοργάνωση αυτή. Γνωρίζοντας τον απ’ τα φοιτητικά µου χρόνια ένα έχω να πω. Ο πεισµατάρης Καστοριανός το έχει βάλει στόχο ζωής και εγώ προσωπικά είµαι σίγουρος ότι θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να βρεθεί στη γραµµή εκκίνησης. Η κλάση mini (6 meters keeelboat) είναι ευρέως διαδεδοµένη στο εξωτερικό και είναι για πολλούς ιστιοπλόους η αρχή για την περαιτέρω εξέλιξη τους σε µοναχικούς διάπλους και αγώνες όπως το route de rum, Transat Jaque Varbe, Vendee Globe και άλλα.
Προσωπικά θεωρώ ότι η προσπάθεια του Μάρκου όπως και του Optimum η οποιασδήποτε άλλης οµάδας η ατόµου, είναι µια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεφύγουµε επιτέλους απ’ τα τετριµµένα και να πάµε στο επόµενο επίπεδο. Και για να εξηγηθώ τι εννοώ µε τη λέξη επόµενο επίπεδο. Αρχικά να αναθερµανθεί το ενδιαφέρον για την αγωνιστική ιστιοπλοΐα Ανοιχτής Θαλάσσης και στη συνεχεία να δούµε ελληνικές συµµετοχές όχι µόνο στη Μάλτα και στο mini transat αλλά σιγά σιγά, γιατί όχι, και σε αγώνες µεγαλύτερης εµβέλειας. Άλλωστε η Ανοιχτή Θάλασσα είναι και επίσηµα στο πρόγραµµα των Ολυµπιακών Αγώνων και προσπάθειες όπως του Optimum, του Μάρκου η όποιου άλλου ατόµου η οµάδας δεν είναι κατά την άποψη µου πάντα προσωπικά στοιχήµατα αλλά προσπάθειες που θα αποτελέσουν τη βάση, θα φέρουν γνώση και εµπειρία που πάνω της θα χτίσουν αυτοί που θα ακολουθήσουν το ολυµπιακό όνειρο. Να επισηµάνω ότι όπως και στην περίπτωση του Optimum, τον συντονισµό της υποστήριξης συµµετοχής του Μάρκου στο Mini Transat έχει αναλάβει ο ΠΟΙΑΘ.
