ROLEX Sydney to Hobart Race

Τα τελευταία 75 χρόνια ο αγώνας Sydney Hobart δηµιούργησε έναν θρύλο στον χώρο της αγωνιστικής ιστιοπλοΐας. Είναι ένας αγώνας που κάνει κάθε ιστιοπλόο της ανοιχτής θάλασσας να ονειρεύεται τη συµµετοχή του, αλλά και το ευρύ κοινό των φιλάθλων της ιστιοπλοΐας να παρακολουθεί κάθε χρόνο την εξέλιξή του µε δέος. Η διαδροµή των 628 ναυτικών µιλίων, εκτός από την οµορφιά του φυσικού τοπίου, προσφέρει µεγάλες προκλήσεις, αλλά ενέχει και αντίστοιχα µεγάλους κινδύνους.

Η πρώτη διοργάνωση έγινε το 1945 από το Cruising Yacht Club of Australia (CYCA). Από το 2002 µέχρι σήµερα, τον αγώνα υποστηρίζει και το Royal Yacht Club of Tasmania (RYCT) καθώς και η χορηγός εταιρία Rolex.

Η 75η διοργάνωση ξεκίνησε εφέτος στη µία µετά το µεσηµέρι, στις 26 Δεκεµβρίου µε τον στόλο των 157 σκαφών να κατευθύνεται νότια. Έγιναν τέσσερις εκκινήσεις µε τη γραµµή να βρίσκεται µέσα στο λιµάνι του Sydney. Ο άνεµος ήταν εντάσεως 10 µε 15 κόµβους από βόρειες – βορειοανατολικές διευθύνσεις. Το λιµάνι ήταν γεµάτο όπως συνήθως από σκάφη θεατών.

Οι µετεωρολογικές προγνώσεις πριν την εκκίνηση έδειχναν πως τα πιο ευνοηµένα σκάφη του στόλου θα ήταν τα 50άρια και το Ichi Ban ήταν ανάµεσα στα φαβορί. Ο στόλος των 50 ποδών είναι συνήθως ο πιο ανταγωνιστικός, µε τα σκάφη να είναι ικανά για µεγάλο εύρος καιρικών συνθηκών και αρκετά γρήγορα.

Το εντυπωσιακό super maxi Comanche του Jim Cooney και της Samantha Grant, δεν έκανε την καλύτερη εκκίνηση σε σχέση µε τα άλλα µεγάλα αγωνιστικά σκάφη, µόλις όµως βγήκε στο ανοιχτό πέλαγος και έβαλε τον καιρό πρύµα, κέρδιζε τα µίλια ώρα µε την ώρα. Μάλιστα, στο πρώτο σκέλος του αγώνα ήταν πέµπτο, πίσω από το InfoTrack, το Wild Oats XI, το SHK Scallywag και το Black Jack.

Η πολύ καλή τακτική που ακολούθησε όµως από την αρχή, να ανοιχτεί δηλαδή δυτικά για να βρει ισχυρότερο άνεµο, αν και σε πολύ ανοιχτή γωνία, τελικά απέδωσε, ειδικά όταν ο καιρός γύρισε λίγο πιο κλειστά και το σκάφος έπιανε ταχύτητες πολύ µεγαλύτερες από τους αντιπάλους του, ειδικά από τα άλλα τέσσερα 100άρια. Το Comanche είναι ένα Supermaxi µήκους 100 ποδών σχεδιασµένο από τον κορυφαίο Verdier Yacht Design και τη VPLP και ναυπηγηµένο στην Hodgdon Yachts των ΗΠΑ, όλο από ανθρακονήµατα. To σκάφος, το 2015 και το 2017 είχε κερδίσει τα Line Honours, είχε δηλαδή τερµατίσει πρώτο σε πραγµατικό χρόνο, ενώ το 2018 ήταν τρίτο. Το 2017 µάλιστα έθεσε και το ρεκόρ ταχύτητας του αγώνα το οποίο έκτοτε δεν έχει καταρριφθεί.

Μεταξύ των ιστιοπλόων µε πολλές συµµετοχές στον αγώνα ήταν και ο Matt Allen που έτρεξε το πρώτο του Sydney Hobart σε ηλικία 17 ετών το 1980, ενώ το 1983 ήταν µέλος του πληρώµατος του Challenge II που κέρδισε τον αγώνα. Από τότε επένδυσε πολύ χρόνο και χρήµατα για να είναι παρών σε κάθε εκκίνηση και µάλιστα µε το µεγαλύτερο, ταχύτερο και σίγουρα εντυπωσιακότερο σκάφος του στόλου, παρόλο που τα αποτελέσµατα δεν ήταν κάθε χρόνο τα αναµενόµενα.

Λίγο µετά την εκκίνηση το St Jude, ένα Sydney 47, ανέφερε ότι είχε πρόβληµα στο πηδάλιο. Ευτυχώς όµως σύντοµα το πρόβληµα διορθώθηκε.

Τις πρώτες ώρες η ένταση του ανέµου ανέβαινε, ειδικά ανατολικότερα. Το ξηµέρωµα όµως της 27ης Δεκεµβρίου ο άνεµος έπεσε πάλι σε χαµηλές εντάσεις µε αποτέλεσµα τα πιο γρήγορα σκάφη να αποκοπούν από τον υπόλοιπο στόλο. Δύο σκάφη εγκατέλειψαν στο µεταξύ µε πρόβληµα στο πηδάλιο.

Η µάχη για το line-honours είχε ξεκινήσει από την εκκίνηση. Για τα µεγάλα σκάφη, αυτή η διάκριση είναι σηµαντικότερη από τη νίκη στο διορθωµένο χρόνο. Έτσι, το SHK Scallywag 100 και Comanche ήταν πολύ κοντά, µε το Black Jack, το InfoTrack και το URM να ακολουθούν στο πρώτο σκέλος. Πίσω τους, µία άλλη οµάδα αποτελούµενη από το Chinese Whisper, το Wild Oats XI και το Alive έδινε τις δικές της µάχες.

Το απόγευµα της ίδιας µέρας και καθώς τα πρώτα σκάφη πλησίαζαν προς την Τασµανία η ένταση του ανέµου έφτασε τους 30 κόµβους. Μπροστά ήταν το Comanche ενώ µόλις 7 ναυτικά µίλια πίσω ακολουθούσαν τα άλλα τρία supermaxi, το InfoTrack (Christian Beck), το SHK Scallywag (Seng Huang Lee) και το Black Jack (Peter Harburg).

Το πρωί της επόµενης ηµέρας στις 07:30:24 το Comanche πέρασε τη γραµµή τερµατισµού πρώτο σκάφος κερδίζοντας το Line Honours.

Ωστόσο, µετά τον τερµατισµό των µεγάλων σκαφών, το βράδυ της ίδιας ηµέρας, η ένταση του ανέµου πάλι έπεσε και τα σκάφη δεν µπορούσαν να πιάσουν ταχύτητες πάνω από 5 κόµβους.

Οι περισσότεροι τερµατισµοί έγιναν στις 29 και 30 Δεκεµβρίου µεταξύ 6 το απόγευµα και 7 το πρωί. Από τις 9 κατηγορίες, µόνο η κατηγορία Cruising είχε ακόµη αρκετά σκάφη εν πλω.

Την επόµενη ηµέρα, 31 Δεκεµβρίου οι συνθήκες δυσκόλεψαν πολύ και τα τελευταία σκάφη πάλεψαν µε τους ανέµους και τα κύµατα για να τερµατίσουν. Τελικά το τελευταίο σκάφος, το Take Five, τερµάτισε στις 31 Ιανουαρίου, µετά από πέντε ηµέρες, 23 ώρες και 41 λεπτά στον αγώνα.

Τελικά, νικητής του αγώνα Rolex Sydney Hobart του 2019, σε διορθωµένο χρόνο κατά IRC, ήταν ο Αυστραλός Matt Allen και το πλήρωµα του Ichi Ban. Για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια η οµάδα των Αυστραλών σήκωσε το Tattersall Cup ως νικητές overall του αγώνα.

Η τελετή της απονοµής των επάθλων έγινε µε την παρουσία πολλών επισήµων, αφού ο συγκεκριµένος αγώνας υποστηρίζεται πάρα πολύ τόσο από τους Αυστραλούς όσο και από τους Τασµανούς και αγγίζει τις τοπικές κοινωνίες πέραν της αθλητικής του διάστασης. Η τελετή κράτησε αρκετή ώρα µέχρι να δοθούν τα πολλά έπαθλα και οι διακρίσεις και µετά ακολούθησε δεξίωση προς τιµήν των ιστιοπλόων.