Παρασυρμένος από την ορολογία της ηλεκτρονικής μας εποχής, αλλά και από την αγάπη μου για τη θάλασσα, είπα σήμερα να ασχοληθώ λιγότερο με το ‘surfing’ και βγήκα στο πέλαγος του Ιστιοπλοϊκού Κόσμου. Διαβάζω: «Ένα παρήγορο σημείο στην εποχή του υλισμού, της σκοπιμότητας, του καθημερινού άγχους, της βίας και των ναρκωτικών, είναι η εντυπωσιακή στροφή του ανθρώπου προς τα αθλήματα και τη φυσιολατρία… τα ναυτικά αθλήματα στην Ελλάδα ήταν μέχρι πρότινος άγνωστα για τους πολλούς και μόνο μικρές ομάδες ασχολούντο με αυτά… Μέσα από τις σελίδες της έκδοσης αυτής ο ΠΟΙΑΘ και οι φίλοι της Ιστιοπλοΐας, θα έχουν την ευκαιρία να πληροφορούνται για ότι αφορά τον ναυταθλητικό κόσμο..»
Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι από το editorial του τεύχους αριθμός 1 Μάρτης 1987 και τα έγραφε ο Γιάννης Μαραγκουδάκης, χαιρετίζοντας την αρχή έκδοσης του περιοδικού. Φίλτατε Γιάννη δικαιώθηκες πλήρως! Σήμερα η ιστιοπλοϊκή Ελλάδα πρωταγωνιστεί στον κόσμο και το περιοδικό εξελίχτηκε σ’ ένα θαυμάσιο και ελκυστικό έντυπο για όσους αγαπάνε το υγρό στοιχείο, την ευγενική άμιλλα και την περιπέτεια! Τι αχαλίνωτη φαντασία έπρεπε να διαθέτει κάποιος για να δεχόταν, τότε που ο Γιάννης έγραφε τα παραπάνω, ότι σήμερα τα παιδιά της Ελλάδας θ’ ανέβαιναν στα ψηλότερα ιστιοπλοϊκά βάθρα των Ολυμπιακών Αγώνων και των Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων, ότι ο Μαραγκουδάκης και εν συνεχεία ο Γ.Βασιλόπουλος και Δ.Παλαιολόγος με τα πληρώματά τους θα περνούσαν αγωνιστικά τον Ατλαντικό διακρινόμενοι, ότι η Καρίνα και ο Γιώργος Χαράκογλου με το FILIZI, ακολουθώντας τα βήματα του Γιώργου Γκρίτζη, θα αρμένιζαν στα νησιά του Ειρηνικού κάνοντας τον γύρο του κόσμου, ότι ο Μάρκος Σπυρόπουλος θα ετοιμαζόταν με το ‘εξημησαράκι’ για το solo mini transat και ο Γιώργος Ξαρλής με τη γυναίκα του θα ξεκινούσαν από την Κέρκυρα και θα επέστρεφαν εκεί, αφού έκαναν με το ιστιοπλοϊκό τους, τον γύρο της Ευρώπης μέσα από τα ποτάμια της! Τα παραπάνω αποτελούν πρόοδο στη ζωή για όσους δεν είναι αντιδραστικοί, δεν φοβούνται το καινούργιο και δεν κοιτάζουν μόνο το βάρος των πορτοφολιών τους!
Ας μου επιτραπεί να χαιρετήσω την Καρίνα και τον Γιώργο, να τους ευχηθώ μακροημέρευση στον παράδεισο της Γαλλικής Πολυνησίας που ζουν τώρα και να τους πω, ότι τόσο συναρπάζει η αφηγηματικότητα τους, που διαβάζοντας το ημερολόγιό τους, κατέληξα να διαβάζω κι εγώ για τις καιρικές συνθήκες της καθημερινότητάς τους!
Σαν υστερόγραφο θέλω να προσθέσω, αλλά και να παρακαλέσω τη συντακτική ομάδα του περιοδικού να μην διαγράψει το κείμενο αυτό από σεμνότητα, ότι ο κόσμος της θάλασσας πρέπει να ευγνωμονεί και να θαυμάζει τον Μαραγκουδάκη και τη Διοίκηση του ΠΟΙΑΘ για τα πολλά που έχουν προσφέρει στον κόσμο που αγαπάει τη θάλασσα, μάλιστα μέσα σ’ ένα περιβάλλον δύσκολο και πολλές φορές εχθρικό.
