4th Sailing Training Cup 2019

Η Σχολή Ιστιοπλοΐας του ΠΟΙΑΘ διοργανώνει έναν καλοκαιρινό εκπαιδευτικό αγώνα, σε συνδυασµό µε διακοπές, στην ωραιότερη πλευρά του Αργοσαρωνικού.
Η διοργάνωση αυτή απευθύνεται όχι µόνον σε απόφοιτους της Σχολής του ΠΟΙΑΘ, αλλά και σε απόφοιτους κάθε σχολής, που επιθυµούν να διευρύνουν τις γνώσεις τους και να αποκτήσουν πολύτιµη πρακτική εµπειρία.

Για τέταρτη χρονιά εφέτος ο ΠΟΙΑΘ διοργάνωσε το Sailing Training Cup, από τις 3 ως τις 11 Αυγούστου. Η διαδροµή περιελάµβανε πανέµορφους προορισµούς στον Σαρωνικό και τον Αργολικό Κόλπο.

Τα σκάφη της Σχολής Ιστιοπλοΐας του Οµίλου ήταν έτοιµα και τα πληρώµατα από µαθητές είχαν ήδη σχηµατιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια του χειµώνα. Οι περισσότερες οµάδες είχαν την ευκαιρία να προπονηθούν αρκετά, ώστε οι νέοι ιστιοπλόοι να είναι έτοιµοι να ανταποκριθούν στις συνθήκες του αγώνα.

Η εκκίνηση του πρώτου σκέλους δόθηκε το Σάββατο 3 Αυγούστου στις 11.00 το πρωί, έξω από το Μικρολίµανο. Πρώτος προορισµός το λιµάνι του Πόρου, µία ιστιοδροµία απόστασης 27 ναυτικών µιλίων. Ο άνεµος ήταν ασθενής από δυτικές – βορειοδυτικές διευθύνσεις. Τα σκάφη ξεκίνησαν όλα καλά, αλλά µετά τη γραµµή το ΑΙΓΕΑΣ και ΠΟΣΕΙΔΩΝ επέλεξαν να ταξιδέψουν κοντά στη στεριά, ενώ τα υπόλοιπα ανοίχτηκαν στο πέλαγος. Λίγο αργότερα στην περιοχή απλώθηκε η θαλάσσια αύρα, η γνωστή µπουκαδούρα του Σαρωνικού κι έτσι τα σκάφη που ήταν νοτιότερα βρέθηκαν να ταξιδεύουν σε καλύτερες συνθήκες ανέµου πιο γρήγορα. Με την αλλαγή της διεύθυνσης του ανέµου, τα σκάφη βρέθηκαν να σηµαδεύουν την άκρη του Πόρου και να αρµενίζουν γρήγορα. Τα πρώτα σκάφη όµως, λίγο µετά τις 3 το µεσηµέρι, βρέθηκαν έξω από τον τερµατισµό σε άπνοια και πέρασαν αρκετή ώρα εκεί, ενώ οι αντίπαλοί τους πλησίαζαν. Ο καιρός ξαναγύρισε σε βοριά και τα σκάφη τερµάτισαν νωρίς. Νικητής ήταν το σκάφος ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ µε κυβερνήτη τον εκπαιδευτή Ισίδωρο Κυριακού, µε δεύτερο τον ΑΙΓΕΑ και τρίτο την ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ.

Τα σκάφη έδεσαν στη µαρίνα του Πόρου όπου είχε προβλεφθεί χώρος και µετά τα απαραίτητα νεταρίσµατα και πλυσίµατα, τα πληρώµατα βγήκαν βόλτα στο όµορφο νησί.

Την επόµενη ηµέρα δόθηκε η εκκίνηση στις 11.00 το πρωί για την Ερµιόνη, µία ιστιοδροµία απόστασης 22 ναυτικών µιλίων. Η γραµµή της εκκίνησης ήταν στον όρµο του Πόρου. Ο καιρός ήταν πρύµα και τα σκάφη έφυγαν µε τα µπαλόνια. Η ένταση του ανέµου σταδιακά αυξανόταν µέχρι τα Τσελεβίνια. Κάποιοι επέλεξαν να περάσουν ανάµεσα στα νησιά, ενώ άλλοι πήγαν απ’ έξω. Μετά η πλεύση ήταν πιο κλειστή και οριακά έπαιρνε µπαλόνι, ενώ οι φάτσες από τις στεριές απαιτούσαν εγρήγορση. Τελικά και αυτή η ιστιοδροµία ήταν γρήγορη και τα σκάφη µπήκαν στην Ερµιόνη µε αρκετό αέρα. Κι εκεί ο ΠΟΙΑΘ είχε κανονίσει θέσεις στη µαρίνα και όλα τα απαραίτητα.

Τα πληρώµατα ξεκουράστηκαν και την επόµενη ηµέρα το απόγευµα φιλοξενήθηκαν στον Ναυταθλητικό Όµιλο Ερµιόνης, όπου έγινε και η απονοµή των δύο πρώτων ιστιοδροµιών. Η βραδιά συνεχίστηκε µε φαγητό, ποτό και µουσική.

Την Τρίτη νωρίς το πρωί δόθηκε η εκκίνηση της τρίτης ιστιοδροµίας µε προορισµό το Ναύπλιο, µήκους 30 ναυτικών µιλίων. Λόγω της άπνοιας που επικρατούσε όµως, η γραµµή εκκίνησης µετακινήθηκε προς τον Άγιο Αιµιλιανό, που πλέον οι συνθήκες ήταν καλύτερες. Έτσι τα σκάφη απέφυγαν την άσκοπη ταλαιπωρία και πήραν εκκίνηση µε τη θαλάσσια αύρα, µέτριο άνεµο νοτίων διευθύνσεων, που επικρατεί στο στενό των Σπετσών. Το θέαµα από τη στεριά πρέπει να ήταν µαγευτικό. Τα σκάφη άνοιξαν τα πολύχρωµα πανιά τους ταξιδεύοντας γρήγορα µέχρι τη Ζωγεριά. Εκεί κάποιοι επέλεξαν να ανοιχτούν στο πέλαγος ενώ άλλοι να µείνουν κοντά στη στεριά της Πελοποννήσου και να παλέψουν µε τις χαµηλές εντάσεις. Ωστόσο τα σκάφη προχωρούσαν µέχρι που κάποια στιγµή κοντά στο Τολό, ο καιρός γύρισε ξαφνικά σε ισχυρό βοριά. Οι ιστιοπλόοι ανταποκρίθηκαν αµέσως, αλλάζοντας ιστιοφορία από τα µπαλόνια σε φλόκους. Η ένταση έφτασε τους 25 κόµβους αλλά σταδιακά εξασθενούσε µε αποτέλεσµα τα τελευταία σκάφη να τερµατίσουν µε νοτιά. Και αυτή η ιστιοδροµία ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και απαιτούσε πολλή τακτική. Νικητής ήταν πάλι το σκάφος ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ µε δεύτερο το ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ µε κυβερνήτη τον εκπαιδευτή Δηµήτρη Πουρνατζή και τρίτο το ΠΟΣΕΙΔΩΝ µε κυβερνήτη τον εκπαιδευτή Μάκη Καπότση.

Τα πληρώµατα τακτοποίησαν τα σκάφη και είχαν χρόνο να ξεκουραστούν, αφού και η επόµενη ηµέρα ήταν ρεπό.

Την Τετάρτη 7 Αυγούστου έγινε η απονοµή των επάθλων στους νικητές της 3ης ιστιοδροµίας και ακολούθησε βραδινό party στο “3Sixty” wine bar restaurant, έναν πολύ όµορφο χώρο στο κέντρο του Ναυπλίου.

Την επόµενη ηµέρα ξεκίνησε η τέταρτη ιστιοδροµία µε προορισµό την Κοιλάδα, απόστασης 19 ναυτικών µιλίων. Ο καιρός ήταν πλέον βοριάς και τα σκάφη έφυγαν µε τα µπαλόνια. Η ιστιοδροµία ήταν σύντοµη, ωστόσο προς το τέλος τα σκάφη µπήκαν στη θαλάσσια αύρα και τερµάτισαν όρτσα. Η σειρά τερµατισµού ήταν ΠΟΣΕΙΔΩΝ, ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ και ΑΙΓΕΑΣ. Το βράδυ υπήρχε φαγητό για τα πληρώµατα και ξεκούραση.

Την Παρασκευή ξεκίνησε η πέµπτη και τελευταία ιστιοδροµία µε προορισµό την Ύδρα, απόστασης 25 ναυτικών µιλίων. Αυτή ήταν και η πιο δύσκολη ιστιοδροµία, αφενός επειδή τα τέσσερα πρώτα σκάφη χώριζε µόλις ένας βαθµός στη γενική κατάταξη και άρα όλα ήταν ανατρέψιµα και αφετέρου επειδή οι συνθήκες ήταν πολύ απαιτητικές. Η ιστιοδροµία είχε όρτσα, πρύµα, πλαγιοδροµίες, µε πολύ αέρα ως και πλήρη άπνοια, µε πολλές αλλαγές σε διεύθυνση και ένταση και απίστευτες επιλογές τακτικής. Τα σκάφη πότε χάνονταν στον ορίζοντα και πότε βρίσκονταν σε απόσταση µερικών µέτρων. Με άπειρες αλλαγές πανιών και πολλή κούραση, νικητές ήταν µε τη σειρά ο ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ, το ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ και το ΑΗΤΗΣ, µε κυβερνήτη τον εκπαιδευτή Κώστα Κωνσταντινίδη.

Το ίδιο βράδυ υπήρχε απονοµή των επάθλων στους νικητές των τελευταίων ιστιοδροµιών αλλά και της γενικής κατάταξης η οποία ήταν:

1.   ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ (Δηµήτρης Πουρνατζής)

2.   ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ (Ισίδωρος Κυριακού)

3.   ΠΟΣΕΙΔΩΝ (Μάκης Καπότσης)

Ακολούθησε φαγητό και µουσική σε γνωστό γραφικό εστιατόριο του νησιού.

Αναπόφευκτο µέρος της ζωής µας αποτελούν τα διλήµµατα. Κάποιες φορές δηµιουργικά και πρωτότυπα και άλλες ενοχλητικά και περίπλοκα, διασπούν τη σκέψη και τη διάθεση κατευθύνοντάς τις σε ένα παράξενο δίπολο: λευκό η µπλε, αγώνες ή διακοπές, σκάφος ή ξενοδοχείο. Όµως στο Sailing Training Cup τα διλήµµατα δεν έχουν θέση. Tα έχεις όλα και ακόµα τόσα που ούτε φαντάστηκες.

«Θα χρειαστείτε µόνο κορδόνι για τα γυαλιά, καπέλο, αντηλιακό και ένα ζευγάρι παπούτσια µε ανοιχτόχρωµες σόλες, θα στρίψετε αριστερά στο λιµάνι απέναντι απ’ την τελευταία καφετέρια και εκεί θα βρείτε τα σκάφη µε τις µεγάλες κόκκινες σηµαίες», έλεγε ο έφορος την 1η ηµέρα που ξεκίνησα τα µαθήµατα ιστιοπλοΐας. Εκεί συνάντησα πρώτη φορά την “Ανδροµέδα” το σκάφος µας και έτσι ακριβώς στις αρχές αυτού του Αυγούστου, στο ίδιο σηµείο όπως κάθε Σάββατο άλλοτε, έτσι και εκείνο το Σάββατο θα βρίσκαµε τα σκάφη στο ίδιο σηµείο µε τις κόκκινες σηµαίες βιραρισµένες. Μόνο που πλέον εκτός από τη γνώση της ορολογίας της άρσης της κόκκινης σηµαίας, εκτός από το κορδόνι για τα γυαλιά και το τρίπτυχο καπελάκι – αντηλιακό – παπούτσια µε ανοιχτόχρωµες σόλες, είχαµε στις αποσκευές µας γάντια, σεντόνια, πετσέτες, φορτιστές, αδιάβροχα, αλλά κυρίως κέφι, «όλα σε σάκο και ΟΧΙ σε βαλίτσα – κανονίστε θα σας ζυγίσω» όπως συνήθιζε να µας απειλεί γλυκά ήδη από τις προπονήσεις ο καπετάνιος µας.

Λένε πως το καλύτερο κρασί δεν είναι απαραίτητα το πιο ακριβό, αλλά αυτό που µοιραζόµαστε. Και ελλείψει ή µη κρασιού (στην Ανδροµέδα το κρασί αντικαθιστά συχνά η σπανακόπιτα του Δηµήτρη) µέσα σε ένα σκάφος το πρώτο που µοιράζεσαι είναι ο άφθονος ενθουσιασµός, ο σεβασµός και η απόφαση να διασκεδάσεις συνδυάζοντας διακοπές και άθληση. Κάπως έτσι, µε µόνο µέσο πρόωσης τα πανιά και την αγάπη για τη θάλασσα που γνωρίσαµε µέσα από τα σκάφη, µια µεγάλη παρέα, ξεκινήσαµε να ζήσουµε 8 ηµέρες όχι δίπλα στη θάλασσα αλλά µέσα σε αυτήν.

Το Σάββατο όλα είναι έτοιµα για την 1η ιστιοδροµία για Πόρο. Οι αποσκευές ασφαλισµένες, οι σκότες νεταρισµένες, το VHF ανοιχτό και τα σκάφη ξεκινούν να στηθούν στη γραµµή εκκίνησης. Το Water Gipsy, σκάφος της Eπιτροπής – νικητής του Ράλλυ Αιγαίου – ηγείται σε αυτή την πολύχρωµη θαλασσινή παρέα, επιβλέπει και συντονίζει διακριτικά και επιβλητικά, η αντίστροφη µέτρηση αρχίζει και λίγα λεπτά πριν την εκκίνηση δεν ακούγεται ούτε η ανάσα µας. Κατά τη διάρκεια της ιστιοδροµίας καθένας παίρνει τη θέση του και σαν πρωτάκια στο σχολείο καταστρώνουµε σχέδια πλεύσης. Σχεδόν 7 ώρες µετά ο Πόρος µας υποδέχεται για ξεκούραση και φαγητό στα πολυάριθµα µαγαζιά του που υπόσχονται να ικανοποιήσουν κάθε ουρανίσκο, από ψαρικά και ουζάκι µέχρι δίκιλες σπαλοµπριζόλες αδύνατον να καταναλωθούν ακόµα και από …7 πεινασµένους ιστιοπλόους. Με την ανακοίνωση των αποτελεσµάτων και τα απαραίτητα συγχαρητήρια ο ένας στον άλλο τα πληρώµατα δειλά δειλά γνωρίζονται µεταξύ τους και δίνουν ραντεβού για την επόµενη ηµέρα.

Το πρωινό ξύπνηµα µέσα στη θάλασσα είναι πάντα από τις καλύτερες απολαύσεις. Ακόµα κι αν αυτό περιλαµβάνει -µετά το πρωινό και το supermarket για νερά και πάγο για το ψυγείο- την προετοιµασία για τη 2η ιστιοδροµία προς Ερµιόνη. Η ηµέρα αυτή µας αποζηµίωσε καθώς η γραµµή εκκίνησης πρόκειται να στηθεί αρκετά µακριά από την µπούκα του λιµανιού και τα σκάφη απολαµβάνουµε την απόλυτη ‘λαδιά’ κατά την πλεύση µας προς τα εκεί. Είναι η ώρα της βαρκάδας, η ώρα για χαλάρωση, φωτογραφίες και πειράγµατα ανάµεσα στα πληρώµατα και τους καπετάνιους µας. Όλες οι ιστιοδροµίες από εδώ και πέρα θα ήταν απαιτητικές, µε πολλές αλλαγές πανιών, τακ, πότζες και µπαλόνια…

4,3,2,1 και σε λίγες ώρες η Ερµιόνη ήταν στα πόδια µας. Τα προβλήµατα που αντιµετωπίσαµε πολλά, όµως τερµατίσαµε µε την ικανοποίηση των αθλητών που ένοιωσαν πως καταφέρνουν να τα λύνουν µε σωστή καθοδήγηση. Το διήµερο στην Ερµιόνη περιελάµβανε εξορµήσεις σε κοντινές παραλίες, περιπάτους στο µικρό δασάκι, καλό φαγητό & ποτά, αλλά και συγκέντρωση στον Ναυταθλητικό Όµιλο Ερµιόνης για τις απονοµές των πρώτων ιστιοδροµιών απολαµβάνοντας BBQ από τα χέρια των καπετάνιων Δηµήτρη & Μάκη και τη συγκινητική προσπάθεια του προέδρου και των ανθρώπων του Οµίλου που µας φιλοξένησε. Αν κάτι µαθαίνεις στη θάλασσα είναι να µοιράζεσαι, να συνδέεσαι, να ενσωµατώνεσαι, να βοηθάς. Να γίνεσαι ένα µε τους ανθρώπους, µε το τοπίο, µε τις ανάγκες τους, να µην διαχωρίζεις το εγώ από το εµείς. Αν κάτι µαθαίνεις στη θάλασσα είναι να νοιάζεσαι.

Επόµενη στάση: Ναύπλιο. Η πόλη που ποτέ δεν σταµατά να αποζηµιώνει τους επισκέπτες της. Η πόλη που µας ευχαρίστησε επετειακά µε πρωτιά στον τερµατισµό της 3ης ιστιοδροµίας και έσπειρε για τα καλά µέσα µας τον σπόρο του χρυσού κυπέλλου. Η σκέψη αυτή κρυφά φωλιασµένη στο µυαλό όλων, έδωσε τη θέση της στα γραφικά σοκάκια, στα µπαράκια της Πλατείας Συντάγµατος, στις βουτιές της Αρβανιτιάς και στην πεζοπορία προς τον Καλαθώνα. Δύο γεµάτες ηµέρες στη σκιά του Παλαµηδίου, κορυφώνονται µε µια ακόµα απονοµή και ξεφάντωµα στο 3 sixty µε την εξαίρετη φιλοξενία του Περικλή, σε ρυθµούς για όλα τα γούστα µε ατέλειωτο χορό και γέλια που θα δώσουν τη σκυτάλη στον περίπατο στο λιµάνι, στο παγωτό µε πιπέρι και στον ύπνο µε νανούρισµα τον παφλασµό των κυµάτων…

Ηµέρα Πέµπτη: πρωινό ξύπνηµα και τα σκάφη βράζουν από τις προετοιµασίες για τον επόµενο πλου. Κλείνοντας το µάτι στο Μπούρτζι αποχαιρετάµε το Ναύπλιο µε πλώρη για Κοιλάδα, ανοίγοντας µπαλόνια (πάρε γκάι, άσε πόδι, σφίξε γκάι) και ζαλίζοντας το σπινακόξυλο στον χορό του ανέµου τριµάροντας πανιά. Η σύντοµη διαδροµή για τη γραφική Κοιλάδα επιβραβεύει τα πληρώµατα µε βουτιές στη διπλανή παραλία, περίπατο κατά µήκος του λιµανιού µε παράλληλη εκπαιδευτική ανάγνωση για το Σπήλαιο Φράγχθι από τους πιο διαβασµένους της παρέας και εκλεκτό κέρασµα από τον φίλο του προέδρου µας καπετάν Γιάννη στην τοπική ταβέρνα. Η επόµενη ηµέρα προβλεπόταν κουραστική καθώς τα µίλια ήταν πια πολλά και η αγωνία µεγάλη.

Αν υπήρχε χρώµα να περιγράφει τα συναισθήµατα στο τελευταίο µπράτσο του αγώνα αυτό θα ήταν το κόκκινο. Το κόκκινο του κερασιού, το κόκκινο σαν αίµα, παραδοµένοι στα καπρίτσια του καιρού και τα παιχνιδίσµατα του ανέµου. Το κόκκινο εκείνης της βιραρισµένης κόκκινης σηµαίας στην πλώρη της κυρίας του στόλου, της Ανδροµέδας ένα Σάββατο. Αδιαφορώντας για το αποτέλεσµα µε πίστη όµως στην προσπάθεια όλων, αυτή η Παρασκευή του Αυγούστου δεν θα ήταν µια κλασική Παρασκευή. Θα ήταν η ηµέρα που η νίκη θα στολιζόταν και θα ηχούσε στο πολλαπλάσιο µε τα συγχαρητήρια που θα ξεχείλιζαν για τον ‘αργυρό’ Αρµενιστή και τον ‘χάλκινο’ Ποσειδώνα.

Αυτό είναι το Sailing Training Cup. Οι στιγµές της βράβευσης µοναδικές, ακόµα πιο έντονες όµως είναι οι στιγµές που δεν χρειάζονται βραβεία. Είναι τα χαβανέζικα πουκάµισα των εµφανίσεων του “Ποσειδώνα”, το «πιάσε µια µπύρα» του Χρήστου και η µαγειρική της Μαρίας που µπορούσε να µετατρέπει ακόµα και τη χθεσινοβραδινή σπαλοµπριζόλα σε γκουρµέ λιχουδιά. Είναι ο πρωινός ζεστός καφές του Απόλλωνα, η Χαρούλα που χαιρετάει στον µώλο και ο Νίκος στην κεφαλή του τραπεζιού της Κοιλάδας. Το τακ, το «τέλειο τακ» της Έλενας και ο αξονικός της Ρέντης. Είναι το παγωτό µέσα από το χρυσό κύπελλο και η µουσική του “Παπαγάλου” της Ύδρας. Είναι το «Μπράβο Δηµητράκη» του Ισίδωρου, οι απίθανες ξεναγήσεις του Γιάννη και το χαµόγελο που σου φεύγει στην προβλήτα όταν καταλαβαίνεις ότι γνωρίζεις πολύ πολύ καλά πού πηγαίνει ένα παιδί µε σορτσάκια κουβαλώντας πάγο στο λιµάνι. Οι ηµέρες ανάπαυλας στα νησιά µετά το πέρας του αγώνα, οι φωτογραφίες του Σπύρου, ο ήχος από τα µαντάρια τη νύχτα και τα δύο αγόρια, Πάνος και Θεολόγος, το αχτύπητο δίδυµο της Επιτροπής και οι McGyver της διοργάνωσης. Α! Και το premier – dernier του φεγγαριού του Χρήστου. Γιατί σε ελεύθερη µετάφραση-για τους λιγότερο γαλλοµαθείς – είναι γεγονός πως είτε ξεκινώντας είτε τελειώνοντας, είναι τελικά πολύ ωραίο να κερδίζεις. Αλλά είναι πάντα ωραιότερο να κερδίζεις όταν οι άλλοι είναι οι καλύτεροι!

Μάνος Ρούδας
by
Ο Μάνος Ρούδας γεννήθηκε στον Πειραιά και είναι αριστούχος μηχανικός του Πολυτεχνείου της Ουαλίας. Κατέχει τίτλο ΜΒΑ από το Southern New Hampshire University των ΗΠΑ. Ασχολείται ενεργά με την ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης από το 1996 μέχρι σήμερα, ως αθλητής και επαγγελματίας κυβερνήτης σε σκάφη αναψυχής κάθε είδους. Έχει επίσης εργαστεί ως σύμβουλος επιχειρήσεων και σε υψηλές θέσεις στο χώρο της ναυτιλίας και του yachting. Ασχολείται με τη ναυτική εκπαίδευση από το 2003, είναι κάτοχος διπλώματος προπονητή ιστιοπλοΐας και του διεθνούς διπλώματος Yachtmaster Instructor του RYA.
Previous Post Next Post