Ο αγώνας της Μάλτας, το Middle Sea Race, είναι ένας από τους πιο απαιτητικούς αγώνες ανοικτής θαλάσσης παγκοσµίως. Αυτή τη χρονιά περιελάµβανε µερικούς από τους πιο εµβληµατικούς χαρακτήρες της διοργάνωσης που φέτος έσβησε 40 κεράκια. Η εκκίνηση δόθηκε το Σάββατο 19 Οκτωβρίου στις 1 το πρωί και είχε 113 συµµετοχές στη γραµµή εκκίνησης.
Το σκάφος Elusive 2 από τη Μάλτα µε πλήρωµα την οικογένεια Podesta και το αµερικάνικο µάξι σκάφος Rambler του George David, ήταν οι δύο πρωταγωνιστές σε έναν αγώνα που απαιτούσε επιµονή και υποµονή µε συνθήκες τόσο ακραίες που άλλοτε βασάνιζαν τα πληρώµατα µε την άπνοια και άλλοτε τιµωρούσαν τα σκάφη µε την κακοκαιρία. Αλλά έτσι είναι αυτός ο αγώνας. Το βασικό του χαρακτηριστικό το οποίο τον ξεχωρίζει από τα άλλα µεγάλα offshore είναι οι ακραίες συνθήκες, από την πλήρη άπνοια στην απόλυτη καταιγίδα.
Η οικογένεια Podesta είναι συνυφασµένη µε τον αγώνα από το 1968. Ο Arthur Podesta ήταν ένας από τους επτά ιστιοπλόους του σκάφους Josian, το νικητήριο σκάφος της πρώτης διοργάνωσης. Ως πλήρωµα ο Podesta γνώρισε και πάλι την επιτυχία το 1970 µε το σκάφος Tikka, όπως και το 1983 µε το σκάφος Saudade, πριν εκλεγεί πρόεδρος του Ναυτικού Οµίλου της Μάλτας (RMYC) το 1990. Από το 2002 και µετά λάµβανε µέρος στον αγώνα µε το δικό του σκάφος, µε το οποίο έπαιρνε και τα τρία παιδιά του τα οποία βρίσκονταν τότε στην εφηβική ηλικία. Όταν απεβίωσε το 2015, ο Podesta είχε λάβει µέρος και στις 35 διοργανώσεις που είχαν γίνει µέχρι τότε. Τα παιδιά συνέχισαν την παράδοση και βρίσκονταν πάντα στη γραµµή εκκίνησης, χωρίς ποτέ όµως να καταφέρουν τη µεγάλη διάκριση, παρόλο που πολλές φορές έφτασαν στη δεκάδα ή σε κάποια νίκη στην κλάση τους. Όλα αυτά όµως µέχρι τώρα.
«Οι προετοιµασίες της επόµενης χρονιάς ξεκινούν αµέσως µόλις ολοκληρωθεί ένας αγώνας», δήλωνε ο Christoph Podesta ο οποίος, παρά την καλή τους προετοιµασία, δεν ήταν και τόσο αισιόδοξος για την έκβαση του αγώνα. «Ο µισός αγώνας προβλεπόταν να είναι πρύµα µε ελάχιστο αέρα, κάτι που δεν ευνοεί καθόλου το σκάφος µας. Έτσι, στόχος µας ήταν να βρισκόµαστε στη σωστή θέση από πλευράς τακτικής, µέχρι να καβατζάρουµε τη Favignana.» Και πράγµατι αυτό έκαναν. Όταν η ένταση του ανέµου άρχισε να αυξάνεται στο βορειοδυτικό άκρο της Σικελίας, το Elusive 2 ταξίδεψε την περισσότερη ώρα όρτσα σε δύσκολες συνθήκες, βλέποντας όµως πλέον µία καλή θέση στον τερµατισµό. Από εκείνο το σηµείο, ήταν ένας αγώνας αντοχής.
Ωστόσο για την οικογένεια-πλήρωµα Podesta τίποτα δεν ήταν εξασφαλισµένο µέχρι τη γραµµή τερµατισµού, αφού το σκάφος Courrier Recommandé, το οποίο είχε διακριθεί στο παρελθόν και τώρα τερµάτισε στη δεύτερη θέση, τους κυνηγούσε κατά πόδας. «Το όνοµα Elusive έχει συσχετιστεί µε τον αγώνα τα τελευταία 18 χρόνια και προσπαθήσαµε να τιµήσουµε την ιστορία του µέχρι τέλους», σχολίασε ο Aaron Podesta στην απονοµή.
Ο αγώνας των 606 ναυτικών µιλίων της Μάλτας αποτελεί φυσικά το µέγιστο αθλητικό γεγονός του νησιού και όλοι οι ντόπιοι το περιµένουν µε ανυποµονησία. Εννοείται πως όλες οι ιστιοπλοϊκές οµάδες του νησιού λαµβάνουν µέρος στον αγώνα τους. Άλλωστε οι ίδιοι γνωρίζουν καλύτερα από όλους τις ιδιαιτερότητες της περιοχής.
Όµως ο αγώνας ελκύει το ενδιαφέρον και πολλών οµάδων από το εξωτερικό, πολλές φορές και µεγάλων διάσηµων οµάδων και πολύ ιδιαίτερων σκαφών. Για παράδειγµα το Rambler του Βρετανού George David, ένα µάξι σκάφος 27 µέτρων (88 πόδια) σχεδίασης Juan K. το οποίο έχει επιτύχει Line Honours, δηλαδή πρώτο σκάφος που τερµατίζει, σε κάθε µία από τις έξι συµµετοχές του από το 2015. Ο George David µε προηγούµενο σκάφος του κατέχει και το ρεκόρ ταχύτητας του αγώνα από το 2007.
Το Rambler φέτος εµφανίστηκε ανανεωµένο. Μάλλον βελτιστοποιηµένο για ασθενείς εντάσεις ανέµου, µετά τις απαραίτητες τροποποιήσεις κατά τη διάρκεια του περασµένου χειµώνα. Η σηµασία στις λεπτοµέρειες και η συστηµατική δουλειά του πληρώµατος οδήγησε στην κατάκτηση των Line Honours και στον αγώνα Rolex Giraglia αλλά και στο Fastnet που έγινε νωρίτερα, το καλοκαίρι. Έτσι και τώρα όλα έδειχναν πως το σκάφος θα πέρναγε πρώτο τη γραµµή τερµατισµού.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα όµως η εξέλιξη δεν ήταν και τόσο εύκολη. Στο πρώτο µισό του αγώνα βορείως του στενού της Μεσσίνας και κοντά στο ηφαιστειακό νησί Στρόµπολι, αλλά και µετά µέχρι τη Favignana στη βορειοδυτική άκρη της Σικελίας, ο αγώνας ήταν πολύ αργός και οι συνθήκες πάρα πολύ επίφοβες να µείνει το σκάφος σε κάποιο σηµείο χωρίς αέρα και να το προσπεράσουν οι αντίπαλοι. Με αποφασιστικές κινήσεις τακτικής όµως, αλλά και άψογη εκτέλεση των κινήσεων από το πλήρωµα, το σκάφος κατάφερε να παραµένει µονίµως σε κίνηση και τελικά να τερµατίσει πρώτο µετά από 47 ώρες και 55 λεπτά αγώνα.
Το πρωί της Πέµπτης 24 Οκτωβρίου, ο Bruno Cardile επικοινώνησε µε το γραφείο της διοργάνωσης στο RMYC λέγοντας πως το καταµαράν Ad Maiora είχε στείλει σήµα κινδύνου Mayday και είχε ξεκινήσει η διαδικασία διάσωσης του πληρώµατος. Ωστόσο οι πολύ δύσκολες καιρικές συνθήκες εµπόδιζαν τους διασώστες από το να επέµβουν άµεσα και έπρεπε να περιµένουν για αρκετές ώρες. Η διάσωση του πληρώµατος του Ad Maiora τελικά ξεκίνησε από την Ακτοφυλακή της Λαµπεντούζα εντός της ίδιας ηµέρας και όλοι οι ιστιοπλόοι µεταφέρθηκαν µε ασφάλεια στη στεριά.
To τελευταίο σκάφος τερµάτισε το Σάββατο 26 Οκτωβρίου το πρωί. Την ίδια ηµέρα έγινε και η τελετή απονοµής των επάθλων στους νικητές όλων των κατηγοριών, µε την παρουσία, όπως πάντα, των Αρχών του νησιού, που έχουν αγκαλιάσει τον αγώνα και τον υποστηρίζουν µε όλα τα µέσα.
