Με βάση τα όσα ακούστηκαν πρόσφατα στην εκδήλωση για τις ελληνικές συµµετοχές στον αγώνα της Μάλτας, το Rolex Middle Sea Race, τους προβληµατισµούς δηλαδή για την κατάσταση της ανοικτής θάλασσας στην Ελλάδα, σε συνδυασµό µε την πρόσφατη διάσκεψη της Διεθνούς Ιστιοπλοϊκής Οµοσπονδίας, είναι φανερό πλέον ότι γίνεται κάποια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση.
Τι εννοώ: Αν πράγµατι η ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης γίνει ολυµπιακό άθληµα και δεν µπλοκαριστεί από κάποιον τοπικό παράγοντα που ατενίζει µε σταθερό βλέµµα το …παρελθόν, τότε το αγώνισµά µας θα αναγνωριστεί και επίσηµα πλέον ως …αγώνισµα.
Μέχρι τώρα η ανοικτή θάλασσα δεν έχει αυτή την επίσηµη ‘σφραγίδα’ που χρειαζόταν. Οι αγώνες µας ήταν αγώνες µεταξύ µας, από ερασιτέχνες ‘αθλητές’. Γι’ αυτό και η αγωνιστική διάσταση της ανοικτής θάλασσας έχει ατονήσει.
Όπως είναι γνωστό η ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης προσφέρει αυτή τη µαγική επιλογή: Από το να κάνεις τις διακοπές σου µε ένα σκάφος, µέχρι να κάνεις τον γύρο του κόσµου ή να µιµηθείς τα µικρά dinghy µε 70ποδα καταµαράν. Και όλα τα ενδιάµεσα.
Ωστόσο ανησυχίες είχαν εκφραστεί εδώ και πολλά χρόνια διεθνώς για τη συνεχώς µειούµενη συµµετοχή ιστιοπλόων στους αγώνες ανοικτής. Δύο διοργανώσεις πριν, το Volvo Ocean Race είχε προσπαθήσει να τονώσει το ενδιαφέρον νεαρών αθλητών για να λάβουν µέρος στον αγώνα. Το ίδιο έκαναν και µεγάλοι ναυτικοί όµιλοι και φορείς παγκοσµίως.
Την ίδια ανησυχία είχαµε κι εµείς εδώ στην Ελλάδα. Ευχή και κατάρα µαζί, ήταν ο «ιδανικός θαλάσσιος στίβος», οι θάλασσές µας. Ιδανικές για διακοπές, ιδανικές για διασυλλογικούς αγώνες, αλλά ταυτόχρονα οδήγησαν σε ένα πολύ χαλαρό στιλ αγωνιστικής ιστιοπλοΐας.
Έτσι λοιπόν, αν θέλαµε να καλλιεργήσουµε αγωνιστική ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης, για να τραβήξουµε αθλητές τριγώνου, έπρεπε να ‘χτιστούν’ γέφυρες από τις ολυµπιακές κατηγορίες προς την ανοικτή θάλασσα.
Η πιο ισχυρή ‘γέφυρα’ λοιπόν απλώθηκε µόλις από τη Διεθνή Ιστιοπλοϊκή Οµοσπονδία, έκαναν λίγο χώρο ανάµεσα στις υπάρχουσες κατηγορίες για µία κατηγορία ανοικτής θάλασσας. Έτσι θα υπάρξει ένα κίνητρο για κάποια παιδιά να συνεχίσουν την ιστιοπλοΐα µετά τα dinghy µε µεγαλύτερα σκάφη. Αλλιώς, θα βλέπουµε αθλητές στα 50 τους να επιµένουν ακόµα να κερδίσουν µετάλλια µε τα σκαφάκια τους, γιατί δεν είχαν προς τα που να εξελιχθούν στα 20 τους. Η φυσική συνέχεια στην κατηγορία offshore θα οδηγεί και παραπέρα, στον υπέροχο κόσµο της αγωνιστικής ιστιοπλοΐας ανοικτής θαλάσσης, στις κλάσεις και τις διοργανώσεις που υπάρχουν ήδη εκεί έξω και περιµένουν το ανθρώπινο δυναµικό.
