Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο, η ελληνική ιστιοπλοΐα είχε το χάλκινο μετάλλιο των Μάντη – Καγιαλή, την 5η θέση του Βύρωνα Κοκκαλάνη αλλά και μία 4η. Έστω κατά το ήμισυ… Στο σκάφος της Ολλανδίας, στην κατηγορία 470 των γυναικών, αγωνιζόταν η Αφροδίτη Ζέγκερς, γνωστή στη χώρα μας ως Κυρανάκου. Μία αθλήτρια που θεωρείτο από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ελλάδος αλλά, προκειμένου να διεκδικήσει το όνειρό της με ανθρώπους που θα τη στήριζαν, αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα. Τα κορίτσια πλασαρίστηκαν στην 4η θέση και έχασαν το χάλκινο μετάλλιο για, μόλις, δύο βαθμούς ποινής.
Από τη διοργάνωση των Αγώνων της Βραζιλίας έχουν περάσει περισσότεροι από τρεις μήνες. Τόσο η Αφροδίτη όσο και η συναθλήτριά της Αναλούς φαν Βέεν έχουν ξεπεράσει τη στενοχώρια για την απώλεια μεταλλίου και κάνουν τα σχέδια τους για το Τόκιο. «Τώρα όταν κοιτάζω πίσω μπορώ να σταθώ στη φανταστική εμπειρία που βιώσαμε και αυτή δεν ήταν άλλη από τη συμμετοχή στην κορυφαία διοργάνωση του αθλητισμού. Κατακτήσαμε ότι μπορούσαμε να κατακτήσουμε και έχουν ήσυχη τη συνείδησή μας. Το σίγουρο είναι ότι δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό. Στις αρχές του αγώνα πήραμε ένα ρίσκο και αυτό μας στοίχισε βαθμούς. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα κοιτάζουμε πίσω με θετικό συναίσθημα», δήλωσε στον “Ιστιοπλοϊκό Κόσμο” η πρωταθλήτρια.Στο Ρίο, όταν ολοκληρώθηκε η κούρσα των μεταλλίων, τα κορίτσια βγήκαν από τη θάλασσα στενοχωρημένες γιατί δε θα ανέβαιναν στο βάθρο. Παρ’ όλα αυτά, όμως, παρακολούθησαν τον αγώνα των ανδρών και η στενοχώρια τους μετριάστηκε με τους πανηγυρισμούς για το χάλκινο μετάλλιο των Μάντη – Καγιαλή. Μάλιστα, μαζί με την ελληνική αποστολή γιόρτασε και η συναθλήτρια της Αφροδίτης, η Αναλούς. «Την ώρα που βγήκαμε από τη θάλασσα, ο πρώτος που είδαμε ήταν ο προπονητής μας. Ηλίας Μυλωνάς. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του. Μας είπε ότι δε θέλει να ακούσει τίποτα για απογοήτευση και ότι ο ίδιος είναι ιδιαίτερα υπερήφανος γιατί μας βοήθησε για να βρεθούμε σε αυτή την τόσο σπουδαία θέση. Στη συνέχεια, μαζί με τη Σοφία Μπεκατώρου και τους άλλους Έλληνες ιστιοπλόους παρακολουθήσαμε τον αγώνα των Μάντη – Καγιαλή. Όταν τα παιδιά κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο αναστατώσαμε όλη τη μαρίνα από τους πανηγυρισμούς. Μαζί μας ήταν και η Αναλούς, η οποία χάρηκε σα να είχαν κατακτήσει τη διάκριση δικοί της άνθρωποι», υπογράμμισε η αθλήτρια.
Αφροδίτη, τρεις μήνες μετά, ποια είναι τα συναισθήματά σου από αυτή τη συμμετοχή;
Ανάμεικτα. Από τη μία χαρά γιατί συμμετείχαμε στο Medal Race, σε έναν από τους καλύτερους αγώνες που έχουμε τρέξει μέχρι τώρα και φέραμε και ένα τόσο καλό αποτέλεσμα. Αλλά από την άλλη στενοχωριέμαι όταν σκέφτομαι πόσο κοντά βρεθήκαμε στο μετάλλιο και δεν το πήραμε.
Γράφτηκαν πολλά για τον τρόπο με τον οποίο διοργάνωσαν οι Βραζιλιάνοι τους Αγώνες. Εσύ τους έζησες από κοντά…
Από θέμα οργάνωσης δεν ήταν οι καλύτεροι. Τα κατάφεραν, όμως, και τους ολοκλήρωσαν χωρίς να υπάρχουν επεισόδια ή άλλα σοβαρά προβλήματα. Ο στίβος της ιστιοπλοΐας ήταν πάρα πολύ καλός. Αυτές τις ημέρες έμαθα κάποια από αυτά που ετοιμάζουν οι Ιάπωνες και πραγματικά θα ανεβάσουν πολύ τον πήχυ.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Συνεχίζουμε παρέα με την Αναλούς. Περιμένουμε να δούμε εάν θα αλλάξει κάτι από την παγκόσμια ομοσπονδία σε ότι αφορά τα 470. Έχουμε αρχίσει προετοιμασία στο γυμναστήριο και ανυπομονούμε να βρεθούμε και σε αγωνιστικούς ρυθμούς. Παράλληλα, τελειώνω τις σπουδές μου στη Νομική. Εφέτος πήγα και ένα ταξίδι με το ολλανδικό Volvo Ocean Race, από τη Χάγη στη Λισαβώνα. Ήταν ωραία εμπειρία η ανοικτή θάλασσα και μετά το Τόκιο θα ήθελα να δοκιμάσω.
Δηλαδή μπορεί να σε δούμε στο «Ράλλυ Αιγαίου»;
Γιατί όχι. Πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους αγώνες ανοικτής θάλασσας και ξέρω ότι αγωνίζονται πολλοί από τους κορυφαίους Έλληνες ιστιοπλόους.
