Στο τεύχος 155 του περιοδικού αναφέρεται ότι την πρωτοχρονιά του 2024 πέρασε 3-4 µέρες στο λιµάνι του Πειραιά το περουβιανό ιστιοφόρο UNION της εκεί Ναυτικής Σχολής.
Το σκάφος είναι το µεγαλύτερο της Λατινικής Αµερικής και το δεύτερο στον κόσµο. Έχει µήκος 115,50 µ., φάρδος 13,50 µ., βύθισµα 6,50 µ. εκτόπισµα 3.200 τόνος, πανιά 34 µε συνολική έκταση 3.4002 µ2 και πλήρωµα 250 εκπαιδευόµενους µαθητές και αξιωµατικούς. Η κυβέρνηση του Περού αποφάσισε τη δεκαετία 2010 να το κατασκευάσει, αλλά δεν υπήρχαν χρήµατα, τα οποία βρέθηκαν το 2012 και το 2014 έκανε τους πρώτους δοκιµαστικού πλόες, πριν παραδοθεί στη Ναυτική Σχολή της χώρας. Το σκάφος, εκτός από εκπαιδευτικό χρησιµοποιείται ταυτοχρόνως και σαν εκθετήριο των κύριων περουβιανών προϊόντων και του τουρισµού. Τέτοια ιστιοφόρα για την εκπαίδευση των ναυτικών τους, διαθέτουν πολλές ναυτικές χώρες, όπως η Ιταλία το Amerigo Vespucci, η Πολωνία το Dar Mlodziezy(Δώρο της νιότης), το (Βέλγιο) το Mercator, η Ρωσία κ.α. Θα ήταν φυσικά αδικαιολόγητη παράληψη να µην αναφερθεί και η… Ελλάδα, η µεγαλύτερη όπως λέγεται ναυτιλιακή χώρα του σήµερα και µια από τις ναυτικότερες της αρχαιότητας. Λοιπόν στην Ελλάδα βρίσκεται ένα σπουδαίο Ιστιοφόρο που κατασκευάστηκε στην Αγγλία το 1929 στο ναυπηγείο Denny Bros για λογαριασµό του Sir Walter Runciman, έχει µήκος 59 µέτρα και είναι ένα από τα τρία του είδους, δηλ. βάσει του τρόπου κατασκευής, το άλλο είναι το Catty Shark, βρίσκεται στο Μουσείο του Greenwich και το τρίτο, αν υπάρχει, δεν ξέρω πού. Για πολλά χρόνια και µέχρι το 1964 χρησιµοποιείτο σαν εκπαιδευτικό του Σουηδικού Εµπορικού Ναυτικού. Το 1964, µε πρωτοβουλία και κύρια χρηµατοδότηση του εφοπλιστή Ευγενίου Ευγενίδη, αγοράστηκε και ήρθε στην Ελλάδα για την εκπαίδευση των µαθητών των Σχολών του Εµπορικού Ναυτικού, όπου χρησιµοποιήθηκε για αρκετά χρόνια και στην συνέχεια τη… φροντίδα του ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Άµυνας. Το 2003-2004 το σκάφος µετακινήθηκε στη Σαλαµίνα για να επισκευαστεί και µάλιστα ανεκλήθη από την αποστρατεία ένας αξιόλογος αξιωµατικός, ο Δηµήτρης Λιβανός, για να επιβλέπει τις εργασίες. Αφού τελείωσε η εκεί επισκευή, το Ευγένιος Ευγενίδης µεταφέρθηκε στο Παλαιό Φάληρο, δίπλα από το Αβέρωφ, όπου τα τελευταία 20 χρόνια αναπαύεται!!! Αντί να κάνω οποιοδήποτε σχόλιο, το οποίο µπορεί να θεωρηθεί πικρόχολο, θα παραθέσω τα σχόλια επωνύµων που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο.
Θόδωρος Πολενάκης: Πολλά από τα αντικείµενα του σκάφους βρέθηκαν να πωλούνται σε διάφορες αγορές και καλό θα ήταν το Υπουργείο Εθνικής Άµυνας να απαντήσει αν έχει διατηρηθεί και φυλαχθεί το εσωτερικό του σκάφους ή αν έχουµε άλλη µια πικρή ελληνική ιστορία πλιάτσικου!
Άγγελος Σούτας γράφει ότι επισκέφτηκε το σκάφος στη Σαλαµίνα το 2003-2004, όπου βρισκόταν για επισκευή και τώρα σαπίζει δίπλα στο Αβέρωφ.
Ο καπετάν Δηµήτρης Σκολίδης: «Πολύ σωστά η είσοδος στο εσωτερικό δεν επιτρέπεται, διότι έχει λεηλατηθεί και βανδαλιστεί στις επισκευές και συντηρήσεις, θα τρίζουν τα κόκαλα του Ευγενίδη…».
Νίκος Κουζίνης: «Κρίµα για τη ναυτική χώρα…..ντροπή».
Κατσίκας Λουκάς: «…παρέµεινε επί χρόνια στον Ναύσταθµο Σαλαµίνας λόγω έλλειψης χρηµάτων για τη συρραφή καινούργιας ιστιοφορίας…»
Με αφορµή την τελευταία παρατήρηση αναφέρω παρακάτω τη σύγκριση Περού και Ελλάδας: Το Περού έχει 3,5 φορές περισσότερο πληθυσµό από την Ελλάδα, αλλά Εθνικό Προϊόν $450 δισ. έναντι $350 δισ. της Ελλάδας, δηλ. οι άνθρωποι εκεί µάλλον πεινάνε. Το 2010 η Κυβέρνηση του Περού θεώρησε επιβεβληµένο να ναυπηγήσει αυτό το σκάφος, αλλά δεν είχε χρήµατα, τα οποία εξοικονόµησε το 2012 και το 2014 το σκάφος ήταν έτοιµο, έκανε τις δοκιµές και το 2017 άρχισε τα εκπαιδευτικά ταξίδια, όπως αναφέρω παραπάνω.
Λυπάµαι που θα ταλαιπωρήσω τους αναγνώστες, αλλά θυµάµαι τους Σπαρτιάτες που περιέγραφαν τη ζωή ως εξής: Οι ηλικιωµένοι αναφέρονταν στο παρελθόν και έλεγαν «Άµµες ποκ ήµες άλκιµοι νεανίαι», οι νέοι φώναζαν «εµείς είµαστε τώρα, αν θες δοκίµασε» και τα παιδιά «εµείς θα γίνουµε καλύτεροι», ενώ εµείς οι Νεοέλληνες δυστυχώς επαναλαµβάνουµε µόνο την πρώτη κραυγή, την οποία προσπαθούµε να πουλήσουµε, αφού πρώτα σε µεγάλο βαθµό την κακοποιήσουµε, οι άλλες δύο δεν µας ταιριάζουν. Κρίµα!
