Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι η ιστιοπλοΐα δεν «πουλάει». Γιατί στο δικό μας μικρόκοσμο δεν βρίσκουμε χορηγούς για τα σκάφη μας ή για τους αγώνες μας, διότι δεν απευθυνόμαστε στις λαϊκές μάζες όπως το ποδόσφαιρο και δεν έχουμε εξέδρα. Ισχύει. Όμως από την άλλη πλευρά θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι η ιστιοπλοΐα πουλάει και ίσως εμείς δεν την πουλάμε καλά.
Για παράδειγμα, το Volvo Ocean Race, που ξεκίνησε ως Whitbred, τα τελευταία χρόνια είναι πλέον γνωστό ευρέως με το νέο του brand και λόγω της μεγάλης προβολής του δεν έχει ξεπεραστεί από άλλη παρόμοια διοργάνωση, ούτε καν έχει ανταγωνιστές. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι από τότε που ανέλαβε τον αγώνα η αυτοκινητοβιομηχανία Volvo – στην ουσία εξαγόρασε τους τίτλους της διοργάνωσης – τη μετέτρεψε σε ένα αθλητικό προϊόν το οποίο εμπορεύεται με μεγάλη επιτυχία. Τόσο για την ίδια, όσο και για τις ομάδες που συμμετέχουν και τα εμπορικά σήματα που αντιπροσωπεύουν. Τα οφέλη είναι επίσης και παράπλευρα. Για παράδειγμα για τις πόλεις-σταθμούς που φιλοξενούν τη διοργάνωση, οι οποίες πλειοδοτούν για να κερδίσουν τον τίτλο του stopover και είναι υποχρεωμένες να επενδύσουν μεγάλα κεφάλαια σε υποδομές. Προφανώς την επένδυσή τους την παίρνουν πίσω στο πολλαπλάσιο, γι αυτό και κάθε χρόνο το ενδιαφέρον από πλευράς πόλεων και περιφερειών αυξάνεται.
Για να μην αναφερθούμε και στο America’s Cup που είναι η αποθέωση της εμπορευματοποίησης. Μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον ήταν μέσα στα τρία πιο αναγνωρίσιμα αθλητικά event με τον μεγαλύτερο κύκλο εργασιών, ανάμεσα στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Mundial και τη Formula 1. Μπροστά και από τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Θα μπορούσε να πει κάποιος, τι συγκρίνουμε τώρα το Volvo Ocean Race και το America’s Cup με τους ελληνικούς ιστιοπλοϊκούς αγώνες;
Ας δούμε λοιπόν κάτι πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα. Τους αγώνες της Rolex, όπως η Μάλτα (Middle Sea Race), το Giraglia, το Sydney to Hobart και τόσους άλλους αγώνες ανά τον κόσμο. Τους αγώνες αυτούς δεν τους ξεκίνησε η Rolex. Βρήκε ανά την υφήλιο ιστιοπλοϊκές διοργανώσεις με εμπορικό κυρίως ενδιαφέρον και αποφάσισε να τις αναλάβει. Όχι δίνοντας χρήματα στους εκάστοτε ομίλους για να τα ξοδέψουν όπως νομίζουν και κυρίως όχι περιμένοντας από τους ομίλους να την προβάλλουν!
Είναι λογικό ότι οι ιστιοπλοϊκοί όμιλοι αυτό που γνωρίζουν να κάνουν καλά είναι να διοργανώνουν αγώνες. Άρα λοιπόν ο χορηγός οργανώνει όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή τα παράλληλα event, την προώθηση στον Τύπο και την προβολή, ακόμα και τις δημόσιες σχέσεις με τους συμμετέχοντες. Οι όμιλοι στήνουν τους στίβους και βγάζουν τα αποτελέσματα.
Στις μεγάλες διοργανώσεις εμπλέκονται και συνεργάζονται πολλοί. Όταν ο κάθε συνεργάτης κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά, τότε και η διοργάνωση πετυχαίνει, εντός και εκτός θαλάσσης.
Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Τον έχουν ανακαλύψει άλλοι πριν από εμάς. Εμείς πρέπει να δούμε πως δουλεύει η πετυχημένη συνταγή και να αναζητήσουμε κατάλληλους συνεργάτες. Ήδη στη χώρα μας έχουν γίνει τα πρώτα βήματα και έχουμε δει αγώνες να διεξάγονται με μεγάλη επιτυχία. Ας ελπίσουμε αυτό να συνεχιστεί και να επεκταθεί, ώστε να βοηθηθεί και το ίδιο το άθλημα, να διαδοθεί ακόμα περισσότερο και να λάβει τις πολυπόθητες χορηγίες για να βελτιωθεί.
