Ανταριασμένη η ψυχή μας από τα πολλά μποφόρ που επικρατούν στο κοινωνικό οικονομικό περιβάλλον της χώρας μας. Και σα να μην έφθαναν αυτά προστέθησαν και οι εκκρεμότητες-κίνδυνοι στα εθνικά μας θέματα.
Εύλογα θα έλεγε κάποιος ότι εδώ ο κόσμος χάνεται και θα συζητάμε τώρα για θέματα ιστιοπλοΐας ή θαλάσσιας παράδοσης;
Αποδεκτή και λογικότατη η άποψη. Η εναλλακτική λύση είναι να εγκαταλείψουμε κάθε άλλη ενασχόληση και να ασχοληθούμε όλοι αρμόδιοι ή όχι με τα φλέγοντα.
Επειδή όμως πιστεύουμε ότι «έκαστος εφ’ ω ετάχθη» ας μας επιτραπεί να ασχοληθούμε με τα ημέτερα.
Ο Ελληνικός Σύνδεσμος Παραδοσιακών Σκαφών εδώ και δύο δεκαετίες έχει δραστηριοποιηθεί έντονα με το θέμα της επιδότησης της απόσυρσης των αλιευτικών σκαφών, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μείωση της υπεραλιεύσεως. Το φαινόμενο δεν συναντάται μόνον στη χώρα μας αλλά και σε αρκετές ακόμη ευρωπαϊκές χώρες που επιδίδονται στην αλιεία.
Η μέθοδος που επιλέγηκε είναι η επιδοτούμενη καταστροφή των σκαφών ώστε να μην δύνανται να επαναχρησιμοποιηθούν.
Στη χώρα μας όμως τα αλιευτικά σκάφη όχι μόνο αποτελούν θαυμαστά επιτεύγματα της ναυτικής τέχνης αλλά αποτελούν και μέρος της ναυτικής μας παράδοσης και της συμβολής στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους. Επομένως είναι απαραίτητο το συντομότερο δυνατόν να σταματήσει η καταστροφική αυτή τακτική και να βρεθεί κάποια άλλη μέθοδος.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τον Ελληνικό Σύνδεσμο Παραδοσιακών Σκαφών και ευχόμεθα οι εντατικές προσπάθειες που κάνει, όπως αναφέρονται λεπτομερώς στο περιεχόμενο του ανά χείρας τεύχους, να έχουν αίσιο αποτέλεσμα.
