Μάιος 2001.…Μετά και την ολοκλήρωση των µαθηµάτων Ανοικτής Θαλάσσης νιώθω την ανάγκη πως θέλω να µάθω περισσότερα για την ιστιοπλοΐα. Τι πρέπει όµως να κάνω; Να συνεχίσω στο επόµενο τµήµα προχωρηµένων ή να προσπαθήσω να ‘χωθώ’ σε ένα σκάφος και να τρέξω αγώνες; Η απάντηση ήρθε άµεσα από έναν πολύ καλό φίλο που γνώρισα από την πρώτη κιόλας έξοδο της πρακτικής µας εξάσκησης όπου και µου είπε: «Η συµµετοχή στο Ράλλυ Αιγαίου είναι το πιο ταχύρρυθµο και συναρπαστικό σετ µαθηµάτων που µπορείς να κάνεις». Και είχε τόσο µα τόσο δίκαιο…
Μέχρι τότε δεν είχα συµµετάσχει σε κάποιον ιστιοπλοϊκό αγώνα Ανοικτής Θαλάσσης. Η Παρασκευή 13 Ιουλίου 2001 έµελλε να είναι και η πιο συγκλονιστική µέρα, γιατί στην εκκίνηση του 38ου Ράλλυ Αιγαίου η θέα και µόνο των κορυφαίων ελληνικών σκαφών όπως και η συµµετοχή 8 ξένων στο θαλάσσιο στίβο του Φαληρικού Όρµου, ήταν η αρχή µιας δυνατής συνήθειας που έγινε για µένα θεσµός και κάθε χρόνο στα µέσα του καλοκαιριού µε ταξιδεύει 350 – 400 ναυτικά µίλια στο µαγικό Αιγαίο Πέλαγος. Ο πρώτος µου αγώνας λοιπόν ήταν και το πρώτο µου Ράλλυ Αιγαίου, µε διαδροµή Φάληρο – Ίος – Λέρος – Μήλος – Βουλιαγµένη. Και αν για κάποιους το πρώτο σκέλος του αγώνα µπορεί να φαντάζει µακρινό (110 νµ.), ο ενθουσιασµός και η δίψα µου να αρµενίσω και να γνωρίσω το Αιγαίο µας ήταν τόσο µεγάλη, που θυµάµαι χαρακτηριστικά από εκείνον τον αγώνα το βλέµµα µου να παραδίνεται καθώς η Αττική χανόταν ολοένα στην πρύµνη µας, ακολουθώντας το βράδυ µε το θαλάσσιο πλαγκτόν να “σπινθηρίζει” αρµονικά στην ίσαλο γραµµή του σκάφους µας…
Έχοντας πλέον πάρει µέρος σε 20 συνεχόµενα Ράλλυ Αιγαίου, ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πρωτοθυµηθώ αλλά σίγουρα δεν υπάρχει κάτι για να ξεχάσω… Αµέτρητες ώρες ιστιοπλοΐας µέρα και νύχτα, δυνατοί αέρηδες, µελτέµια αλλά και µπουνάτσες, µε επισκέψεις σε περισσότερα από 50 υπέροχα νησιά σταθµούς µε ιδιαίτερο χρώµα, φυσική οµορφιά αλλά και φιλόξενους κατοίκους. Γιατί το Ράλλυ Αιγαίου έχει ακριβώς τα πάντα! Συναρπαστικές διαδροµές αλλά και τοπικούς αγώνες, ιδιαίτερα καλωσορίσµατα στα νησιά, πολιτιστικές εκδηλώσεις και πανηγύρια, γέλια, χαρά και διασκέδαση, στιγµές συγκίνησης αλλά και στιγµές χαλάρωσης και ηρεµίας κατά τη διάρκεια αυτής της ιστιοπλοϊκής εβδοµάδας.
Κάθε ‘µπράτσο’ του αγώνα εντός και εκτός σκάφους είναι µία διαφορετική και τολµηρή ενίοτε περιπέτεια στο Αρχέγονο Πέλαγος, κάτω από δύσκολες συνθήκες πολλές φορές, σε ένα Αιγαίο που δεν παύει να µας εκπλήσσει ευχάριστα και µη, κρατώντας µας σε εγρήγορση. Στα 57 του χρόνια πια, το Ράλλυ Αιγαίου έχει αφήσει το στίγµα του σε χιλιάδες ιστιοπλόους ανά την Ελλάδα καθώς και όλο τον κόσµο, όπου στην πορεία αυτή πολλές γνωριµίες, συνεργασίες αλλά και δυνατές φιλίες ζωής δηµιουργήθηκαν, µέσα από έντονες στιγµές αγωνιστικής ιστιοπλοΐας και αδρεναλίνης. Ανεξίτηλο σηµάδι και σε εµένα σίγουρα, γιατί αν για κάποιους το Ράλλυ Αιγαίου είναι απλά ένας αγώνας, για τη γυναίκα µου κι εµένα κάθε χρόνος είναι και επέτειος γνωριµίας…
Το πόσα Ράλλυ έχουµε τρέξει και θα τρέξουµε σίγουρα δεν έχει σηµασία. Το µόνο σίγουρο είναι ότι κανένα δεν είναι ίδιο καθώς οι διαδροµές, οι άνθρωποι και οι εµπειρίες είναι πάντοτε διαφορετικές. Κάθε ταξίδι του µία όµορφη περιήγηση στο Αιγαίο και στα γραφικά µας νησιά που ως πρωταγωνιστές ανακαλύπτουµε, αισθανόµαστε και ζούµε µε τόσο ποικίλα συναισθήµατα δίνοντας τον καλύτερο µας εαυτό, σε έναν αγώνα ναυτοσύνης, δεξιοτήτων και στρατηγικής.
Το δικό µου καλοκαίρι είναι πάντα συνδυασµένο µε το Ράλλυ Αιγαίου που διοργανώνει ο Πανελλήνιος Όµιλος Ιστιοπλοΐας Ανοικτής Θαλάσσης. Ένα ταξίδι που ξεκινάει ξανά για εµένα την ηµέρα της τελετής λήξης, που ανακοινώνεται η επόµενη διαδροµή του ιστορικού αυτού αγώνα. Γιατί όλοι οι συµµετέχοντες στο Ράλλυ µε σύµµαχο τους τον καιρό, τον άνεµο, τα κύµατα και την καλή παρέα, είναι έτοιµοι να βιώσουν κάθε φορά που ανοίγουν πανιά στα µέσα Ιουλίου νέους ορίζοντες και µοναδικές συγκινήσεις, περιµένοντας για ακόµη µία φορά να γευτούν εν πλω, το πρώτο χάραγµα στο Αιγαίο Πέλαγος.