Από το 1974 ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισµός (IMO) ο οποίος υπάγεται στον Οργανισµό Ηνωµένων Εθνών (ΟΗΕ) εστράφη στην ανεύρεση ενός συστήµατος ναυτικής επικοινωνίας ο οποίος να εξασφαλίζει αυτόµατη και ταχεία µετάδοση µηνύµατος ανάγκης και επείγοντος των πλοίων σε όλη την επιφάνεια της υδρογείου αλλά συγχρόνως να εξασφαλίζει και τη µετάδοση όλων των αναγκαίων για ασφαλή πλου, πληροφοριών σε ναυτιλλοµένους και παράλληλα τον συντονισµό των ερευνών και διάσωσης σε περίπτωση ναυτικού συµβάντος.
Μετά από 18 χρόνια µελέτης και πειραµάτων, έθεσε το 1992 σε δοκιµαστική λειτουργία το νέο σύστηµα Global Maritime Distress and Safety System (GMDSS) και µετά µία επταετή δοκιµαστική περίοδο εφαρµογής το σύστηµα ετέθη σε πλήρη ισχύ.
Το σύστηµα GMDSS είναι µια διεθνής συµφωνία προδιαγραφών εξοπλισµού πρωτοκόλλων επικοινωνίας και διαδικασιών, που σκοπό έχει την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Μεταξύ των απαιτήσεων για όσους µετέχουν του εν λόγω συστήµατος, είναι και η ύπαρξη πιστοποιηµένων χειριστών.
Προς εξυπηρέτηση δε και των πλοίων που δεν ανήκουν στην κατηγορία SOLAS, µεταξύ των οποίων και τα πλοία αναψυχής, προσετέθησαν δύο νέες κατηγορίες πιστοποιητικών χειριστών, το Short Range Communi-cation (SRC) και το Long Range Communication (LRC) και προδιεγράφησαν για όλα τα πιστοποιητικά η ύλη και η µέθοδος εκπαιδεύσεως.
Το Υπουργείο Εµπορικής Ναυτιλίας της Ελλάδος που εκπροσωπεί µία από τις µεγαλύτερες ναυτιλιακές δύναµεις του κόσµου, ενδιαφερόµενο πρωτίστως µεταξύ άλλων και για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής, ενσωµατώνει στην ελληνική νοµοθεσία το νέο σύστηµα από το 1998.
Με την υπουργική απόφαση 1218.38/1/98/25-06-1998 (Β΄704) και µε τις διευκρινίσεις αρ.πρωτ. 4341.8/03/2000 του κλάδου Ελέγχου Εµπορικών Πλοίων προδιαγράφονται οι ελάχιστες απαιτήσεις που πρέπει να πληρούν τα πλοία προς διευκόλυνση των τηλεπικοινωνιών µεταξύ των οποίων και η ύπαρξη του Πιστοποιητικού Χειριστού Σταθµού Ραδιοεπικοινωνιών του πλοίου.
Με το Προεδρικό Διάταγµα αρ. 28 του 2000 (Α΄22) µε το άρθρο 33 ορίζεται ότι για κάθε πλοίο που εντάσσεται στο Παγκόσµιο Ναυτιλιακό Σύστηµα Κινδύνου και Ασφάλειας (GMDSS) για τη διεξαγωγή επικοινωνίας, τουλάχιστον ένα µέλος του πληρώµατος πρέπει να είναι κάτοχος πιστοποιητικού χειριστού του εξοπλισµού που απαιτείται για τη θαλάσσια περιοχή που πλέει.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 δεν ετέθη θέµα εφαρµογής των ανωτέρω απαιτήσεων για τα σκάφη αναψυχής.
Περί το 2010 µας πληροφόρησαν ότι ορισµένα περιφερειακά λιµεναρχεία αρνήθηκαν να χορηγήσουν απόπλου σε επαγγελµατικά σκάφη άνευ πληρώµατος (bare boats) αν δεν εκπλήρωναν τις εκ του νόµου προϋποθέσεις.
Κατόπιν τούτου, ο Π.Ο.Ι.Α.Θ. προέβη στη µελέτη της υπάρχουσας νοµοθεσίας και προγραµµάτισε προς αντιµετώπιση του θέµατος τη δηµιουργία σχολής Ναυτικών Επικοινωνιών σύµφωνα µε το Annex2 Voluntary Organization της Maritime Safety Committee του IMO/Circ 803. Συγκρότησε µία επιστηµονική οµάδα και µετά διετή εργασία βασισµένη στη µελέτη των σχετικών προδιαγραφών του GMDSS και των απαιτήσεων της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών (ITU), εξέδωσε το σύγγραµµα “Ναυτικές Επικοινωνίες” που καλύπτει όλο το φάσµα των ναυτικών επικοινωνιών σε παγκόσµια κλίµακα.
Εν συνεχεία δηµιούργησε ένα πλήρες εκπαιδευτικό κέντρο πρακτικής εξάσκησης µε όλο τον εξοπλισµό που απαιτείται για τα πλοία θαλάσσιας περιοχής Α1, τα οποία καλύπτονται από το πιστοποιητικό χειριστού µικρής εµβέλειας (Short Range Certificate – SRC) και συνέταξε πρόγραµµα εκπαιδεύσεως της Σχολής Επικοινωνιών Μικρής Εµβέλειας απολύτως σύµφωνο µε τις απαιτήσεις ITU RR Res 343 (WRC-07) και της European Conference of Postal and Telecomunications CEPT/ERC Res. 31-04 και µάλιστα επεκτεινόµενο σε 15 ώρες εκπαίδευσης αντί του προδιαγραφοµένου 10 ωρών.
Μέχρι σήµερα έχουν διοργανωθεί έξι σειρές εκπαιδεύσεως στην Αθήνα (τρεις το 2015, µία το 2017, µία το 2018 και µία το 2019) και µία κατόπιν αιτήµατος του Συλλόγου Ιδιοκτητών Σκαφών Αναψυχής “Νέαρχος” τον Μάρτιο του 2019 στο Ηράκλειο Κρήτης και εντός του Απριλίου θα διοργανωθεί και η έβδοµη σειρά στην Αθήνα.
Η πρόθεσή µας είναι στο άµεσο µέλλον να λειτουργήσει αντίστοιχη σχολή Μεγάλης Εµβέλειας (LRC) που θα καλύπτει και τις τέσσερις θαλάσσιες περιοχές του πλανήτη µας.