Η σεβάσµια µορφή του Πέτρου Λινάρδου είναι κάτι που δεν θα ξεχάσει όποιος νεότερος του αθλητικός συντάκτης είχε τη χαρά να γνωρίσει και να συνοµιλήσει µε τον ευπατρίδη της αθλητικής δηµοσιογραφίας. Ο παλαιός πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσµου Αθλητικού Τύπου έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών και, µεταξύ άλλων, έβαλε τις βάσεις για τη «µετάβαση» των δηµοσιογράφων του χώρου από «αθλητικογράφους» σε «αθλητικούς συντάκτες» καθώς µε τις γνώσεις και το ήθος του έδωσε κύρος στο επάγγελµα.
Το 1926, στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού Σταδίου, ο Πέτρος Λινάρδος είδε το φως της ζωής. Σε αυτό τον χώρο έµενε η οικογένειά του µετά την καταστροφή της Σµύρνης. Ίσως ήταν η «νεραϊδα» του Καλλιµάρµαρου που τον µάγεψε και τον ώθησε να ασχοληθεί µε το αθλητικό ρεπορτάζ. Ίσως πάλι να ήταν οι διηγήσεις των ξεριζωµένων Ελλήνων για τις επιτυχίες του ελληνικού αθλητισµού της Μικράς Ασίας. Οι διηγήσεις του πατέρα του Νικόλαου Λινάρδου, που υπήρξε αθλητής του Εθνικού. Του θείου της µητέρας του Δηµητρού Δάλλα, προέδρου του Πανιωνίου και λάτρη του στίβου. Ο µικρός Πέτρος Λινάρδος αγάπησε τον αθλητισµό µε όλη του την ψυχή και αυτός ανταπέδωσε την αγάπη του.
Ο Δηµητρός Δάλλας ήταν αυτός που βοήθησε για να συνεχιστεί η λειτουργία του Πανιωνίου στην Αθήνα, µετά την καταστροφή της Σµύρνης. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της «Ένωσης Αθλητικών Συντακτών». Συνέβαλε στην καθιέρωση των Βαλκανικών Αγώνων Στίβου και στήριξε τον γυναικείο αθλητισµό. Μπορεί ο Πέτρος Λινάρδος να µην γνώρισε καλά τον Δ. Δάλλα (πέθανε το 1929) αλλά η σκιά του «Αετού του Πανιωνίου» πρέπει να ήταν πολύ βαριά στο σπιτικό της Νέας Σµύρνης.
Από τα µαθητικά χρόνια ο Πέτρος Λινάρδος ασχολήθηκε µε τη δηµοσιογραφία και ήταν αρχισυντάκτης στη µαθητική εφηµερίδα της Ευαγγελικής Σχολής στη Νέα Σµύρνη. Επαγγελµατικά µε τη δηµοσιογραφία άρχισε να ασχολείται από το 1950. Εργάστηκε στις αθλητικές εφηµερίδες “Αθλητική Ηχώ” και “Αθλητισµός” καθώς και στα έντυπα του συγκροτήµατος Λαµπράκη: “Το Βήµα”, “Τα Νέα”, “Ο Ταχυδρόµος”, “Οικονοµικός Ταχυδρόµος”, “Οµάδα”, “Εποχές”, “Βήµα της Κυριακής”. Από το 1968 και µέχρι τις τελευταίες του στιγµές υπήρξε Συνεργάτης – Σύµβουλος έκδοσης του ιστορικού (εκδίδεται από το 1928) µηνιαίου περιοδικού ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ (ιδιοκτησία Πολεµικού Ναυτικού). Εκτός από τον αθλητισµό, ασχολήθηκε δηµοσιογραφικά µε πολλά θέµατα, όπως: φιλοτελισµός, ναυτιλία, κοινωνική πρόνοια, υγεία, κριτική κινηµατογράφου Επί 16 χρόνια υπήρξε πρόεδρος του ΠΣΑΤ, στον οποίον ήταν και ιδρυτικό µέλος.
«Για εµάς ήταν ο πατριάρχης της αθλητικής δηµοσιογραφίας. Ήταν ένας άνθρωπος που µε το κύρος του και την αγάπη του για τον αθλητισµό έδωσε δύναµη στον ΠΣΑΤ και ανέβασε ένα σκαλί πιο πάνω τον κλάδο µας. Ως δηµοσιογράφος πέτυχε κάτι συγκλονιστικό: µέχρι και την ηµέρα που έφυγε έγραφε. Μάλιστα τις τελευταίες ηµέρες που δεν µπορούσε να στείλει κείµενο πήρε τηλέφωνο τον αρχισυντάκτη και του ζήτησε συγνώµη. Εκτός από τον στίβο είχε µεγάλο έρωτα και µε τον αθλητισµό της Μικράς Ασίας. Χάρη στις δικές του δηµοσιεύσεις διασώθηκε η ιστορία του. Επίσης για 20 χρόνια ήταν κριτικός κινηµατογράφου. Όταν ήταν στον ΠΣΑΤ όλοι γνωρίζαµε ότι δεν έπρεπε κάθε Τετάρτη να τον ψάχνουµε στο γραφείο γιατί «κατηφόριζε» στον Πειραιά για να γράψει ναυτιλιακά θέµατα στο περιοδικό Ναυτική Ελλάδα», δήλωσε στον “Ιστιοπλοϊκό Κόσµο” ο πρόεδρος του ΠΣΑΤ Γιάννης Θεοδωρακόπουλος.
«Ο φιλόσοφος του αθλητισµού»
Ο Πέτρος Λινάρδος, ως αθλητικός συντάκτης, είχε καταγράψει όλες τις σπουδαίες επιτυχίες της εποχής του. Μία από αυτές ήταν του παλαιού πρωταθλητή των 400µ. εµπ., και σηµερινού βουλευτή Β΄ Αθηνών Διονύση Χατζηδάκη, ο οποίος διετέλεσε και δήµαρχος Παλαιού Φαλήρου. «Όταν ήµουν αθλητής είχα πετύχει ένα πανελλήνιο ρεκόρ και ο Λινάρδος έγραψε «Ένα αστέρι γεννιέται». Μου έδινε συµβουλές για τον αθλητισµό αλλά εγώ του είπα ότι θα ακολουθήσω καριέρα στο Πολεµικό Ναυτικό. Ήταν βαθύτατα εγγράµµατος άνθρωπος και είχε πλούσιο λεξιλόγιο. Ποτέ δεν έγραψε κάτι που δεν είχε διπλοτσεκάρει. Αγαπούσε τον αθλητισµό και τους ανθρώπους του αθλητισµού. Κάθε φορά που τον συναντούσα στη Νέα Σµύρνη ευχαριστιόµουν να µιλάω µαζί του. Λάτρευε τον κλασικό αθλητισµό και ήταν βαθύτατα γνώστης του», µας είπε ο κ. Χατζηδάκης.
Ο αείµνηστος Πέτρος Λινάρδος, µεταξύ άλλων, είχε καλύψει δηµοσιογραφικά και τις επιδόσεις του προέδρου του Πανελληνίου Οµίλου Ιστιοπλοΐας Ανοικτής Θαλάσσης, Ιωάννη Μαραγκουδάκη. «Τον γνώρισα πριν από 65 χρόνια όταν έκανα το πανελλήνιο ρεκόρ στη σφυροβολία και έγραψε για εµένα. Στη συνέχεια πάντα τον παρακολουθούσα. Δεν ήταν ένας απλός συντάκτης. Ήταν ο θεωρητικός, ο φιλόσοφος του αθλητισµού. Είχε πλούσιο συγγραφικό έργο, το µεγαλύτερο µέρος του οποίου αφορούσε τη Σµύρνη της Μικράς Ασίας, όταν ο ελληνικός παράγων θριάµβευε. Δεν ήταν µονόχνωτος. Ήταν άνθρωπος που ασχολήθηκε µε όλα τα αθλήµατα και πάντα µε καλή πρόθεση. Ήθελε να προάγει τον αθλητισµό. Σε όλη την πορεία του προσέφερε ανεκτίµητες υπηρεσίες και η λύπη που µας διακατέχει είναι µεγάλη καθώς άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό», τόνισε ο παλαιός πρωταθλητής σφυροβολίας και νυν πρόεδρος του ΠΟΙΑΘ.
Τα δηµοσιογραφικά βήµατα του Πέτρου Λινάρδου «έσµιξαν» πολλές φορές και τα αθλητικά και τα παραγοντικά βήµατα του ακαδηµαϊκού – καθηγητή ΕΜ Πολυτεχνείου Αντώνη Κουνάδη, ο οποίος, µεταξύ άλλων, υπήρξε και σπουδαίος αθλητής στη δισκοβολία. «Τι να πεις για τον Πέτρο… Τον γνώρισα ως αθλητής. Όταν ήµουν πρόεδρος στον Εθνικό του ανέθεσα το άλµπουµ και η εργασία του ήταν εκπληκτική. Ήταν καλλιεργηµένος, λάτρης του Ευ Αγωνίζεσθαι και του ερασιτεχνικού αθλητισµού. Ένας ανιδιοτελής φίλαθλος. Είχε πολύ καλό κριτικό πνεύµα. Για όλους εµάς ήταν ο πρύτανης των αθλητικών συντακτών και έχαιρε εκτίµησης από τους συναδέλφους του. Παρουσίαζε τα αθλήµατα πάντα µε αντικειµενικότητα. Ήταν πάντα µέσα στην επικαιρότητα αλλά και εξαιρετικός ιστοριοδίφης. Υπήρξε ο ιεροφάντης της νεότερης αθλητικής ιστορίας του Τύπου», υπογράµµισε ο κ. Κουνάδης.
Ως αθλητικό συντάκτη τον γνώρισε και ο Γιώργος Μαρσέλος, παλαιός πρωταθλητής εµποδίων και ύψους και πρώην πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ. «Ήταν πάντα πρώτος στις αθλητικές µου επιτυχίες. Με συνέδεε βαθιά φιλία καθώς και η δική του αλλά και η δική µου οικογένεια ήταν πρόσφυγες. Κορυφαίος δηµοσιογράφος, πήγαινε και παρακολουθούσε τους αγώνες. Χαιρόσουν να συζητάς µαζί του για αθλητισµό», µας είπε ο κ. Μαρσέλος.
Τον Άρη Μισαηλίδη, παλαιό πρωταθλητή δρόµων ταχύτητας και νυν πρόεδρο του Πανιωνίου, τον συνέδεε µε τον Πέτρο Λινάρδο και η αγάπη για τον Πανιώνιο. «Γεννήθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο αλλά υπήρξε κάτοικος της Νέας Σµύρνης. Ζυµώθηκε στον Πανιώνιο και ταξίδεψε µε τα οράµατα της οµάδας. Διακρίθηκε για το ήθος και την επαγγελµατική του επάρκεια. Είµαστε τυχεροί και υπερήφανοι που υπήρξε µέλος της Πανιώνιας Οικογένειας. Έχει γράψει ένα βιβλίο «Η Σµύρνη του Πανιωνίου» που αποτελεί ορόσηµο στην αθλητική δηµοσιογραφία», τόνισε ο κ. Μισαηλίδης.
Η αγάπη για τον στίβο αποτέλεσε συνδετικό κρίκο ανάµεσα στον Πέτρο Λινάρδο και τον ιστορικό του στίβου και συγγραφέα Κώστα Κατσιγιάννη. «Τον γνώρισα γύρω στο 1997, σε µία εκδήλωση των «Φίλων του Στίβου». Στη συνέχεια βρεθήκαµε πολλές φορές µαζί και ανταλλάσσαµε απόψεις. Ανάµεσα στα βιβλία που είχε γράψει ήταν και για τον Βικέλα και είχαµε πάει µαζί σε πολλές εκδηλώσεις. Υπήρξε ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Είχε µεγάλη εµπειρία ως δηµοσιογράφος και ήταν πάντα πρόθυµος να βοηθήσει, Μαζί γράψαµε το τελευταίο βιβλίο του για τον Κώστα Τσικλητήρα. Σε αυτό υπάρχουν και ανέκδοτες επιστολές του ολυµπιονίκη, τις οποίες είχε δώσει στον Λινάρδο ο ανεψιός του Τσικλητήρα. Τα τελευταία δυο χρόνια, καθώς λόγω covid δεν έβγαινε, τον βοηθούσα να βρίσκει κάποια στοιχεία. Είχαµε συνεργαστεί και σε άρθρα που είχε γράψει στο «Βήµα» και στο «Ναυτική Ελλάς». Μάλιστα, στο τελευταίο του είχα δώσει στοιχεία για µνηµεία παγκόσµιας κληρονοµιάς και το έστειλε στο περιοδικό λίγες ηµέρες πριν πεθάνει. Το θέµα δηµοσιεύτηκε µετά τον θάνατό του», δήλωσε στον “Ιστιοπλοϊκό Κόσµο” ο Κώστας Κατσιγιάννης.
Ο Πέτρος Λινάρδος απεβίωσε στις 19 Μαρτίου 2022.
Είχε γράψει τα βιβλία:
“Ιστορία του Πανελληνίου Γ.Σ. (1891-1991)”, 1991.
“Ιστορία του Εθνικού Γ.Σ. (1893-1993)”, 1993.
“Δηµήτριος Βικέλας, από το όραµα στην πράξη”, 1996-επανέκδοση 2003 και στα αγγλικά.
“Η Σµύρνη του Πανιωνίου”, 1998.
“Τα Τήνια”, έκδοση του Δήµου Τήνου (2002), επανέκδοση 2003
“Τα Ολυµπιακά Αθλήµατα και οι µεγάλες µορφές των Αγώνων” (Έκδοση “Αθήνα 2004”)
“Ο άλλος Βικέλας”, έκδοση του Δήµου Ερµούπολης (2008)
“Η Ολυµπιακή περιπέτεια της Εθνικής Οµάδας Καλαθοσφαίρισης Ελσίνκι”, Έκδοση “Αβάκιο” (2009)
Δοκίµια:
“Ο Βικέλας και οι Ολυµπιακοί Αγώνες” (2004-Περιοδικό “Μελέτη”, εκδόσεις Συλλόγου Ωφελίµων Βιβλίων)
“Ο Σαιξπηριστής Βικέλας” (Εκδόσεις εφηµερίδας “Κοινή Γνώµη Ερµούπολης 2007)
Οι Πρωτοποριακές περί την Άθληση εκδόσεις, στη σειρά ¨Κόκκινα Βιβλία” του Συλλόγου Ωφελίµων Βιβλίων και η Λαϊκή Παράδοση πηγή έµπνευσης της φιλαθλητικής φιλοσοφίας του Δηµητρίου Βικέλα, Έκδοση ΣΔΩΒ (2008)
Ο Εκκλησιαστικός Βικέλας, έκδοση Ι. Μητρόπολης Βεροίας και Καµπανίας
Είχε τιµηθεί µε τις διακρίσεις:
“Ολυµπιακό Τρόπαιο 96”, ΔΟΕ.
“Παράσηµο της Νίκης”, ΣΕΓΑΣ.
“Αριστείο”, ΣΕΓΑΣ.
“Το χρυσό σήµα” -Ειδικό έπαθλο ΠΣΑΤ.
“Χρυσό Μετάλλιο”, Εστία Νέας Σµύρνης.
“Έπαινος”, Ένωση Σµυρναίων.
Έπαθλο “Ολυµπία” της Διεθνούς Ολυµπιακής Ακαδηµίας.
