Η Δοκός έχει μια απίστευτη ηρεμία και είναι προσιτή μόνο με σκάφος. Στην Δοκό πηγαίνω 2-3 μέρες κάθε καλοκαίρι, περισσότερα από 20 χρόνια και το θεωρώ σαν προσκύνημα σ’ έναν ιερό τόπο. Το φεγγάρι και η ανατολή του ήλιου είναι μοναδικές εικόνες. Την νύχτα η απόλυτη ησυχία διακόπτεται μόνο από τη φωνή του γκιώνη! Στην Δοκό τα τελευταία χρόνια, συναντούσα τρεις εποχιακούς ψαράδες, οι οποίοι σιγά-σιγά έφυγαν για τον άλλο κόσμο. Εκεί υπήρχε ο Γιάννης και η Μαρία, που έμεναν το καλοκαίρι στο μικρό σπίτι του ελαιοτριβείου και το συντηρούσαν.
Πριν λίγες 10ετίες, ένας έλληνας εφοπλιστής, απέκτησε το δικαίωμα (δεν ξέρω πως), να εκμεταλλευτεί το νησί και το πρώτο του μέλημα, ήταν να ποντίσει τέσσερις τεράστιες άγκυρες στις τέσσερες γωνίες του μικρού κόλπου, να τις συνδέσει χιαστί μεταξύ τους με καραβίσιες αλυσίδες και στη μέση να τοποθετήσει μια εξέδρα για να εξυπηρετούνται κάποια σκάφη του! Ευτυχώς κάποια υπηρεσία παρενέβη και ο κ. εφοπλιστής έφυγε από τη Δοκό, αφήνοντας όμως εκεί τις άγκυρες και τις αλυσίδες, προφανώς σαν παρακαταθήκη! Το 2006 ο κυπριακών συμφερόντων όμιλος Κερλένγκου, προσπάθησε ν’ αγοράσει μέρος του νησιού για ανοικοδόμηση ξενοδοχείου και μπανγκαλόους, αλλά η απόπειρα απέτυχε. Επειδή το γνωμικό «ο επιμένων νικά», εκτός από τον λαό το ξέρει και ο εν λόγω εφοπλιστής, έμαθα πριν δύο χρόνια, ότι αγόρασε κάποια κληρονομικά μερίδια του κτίσματος ελαιοτριβείο-σπίτι, έφυγαν ο Γιάννης και η Μαρία που το συντηρούσαν τα καλοκαίρια, με αποτέλεσμα η στέγη να πέσει.
Φέτος τα πράγματα στη Δοκό είναι διαφορετικά. Στους μυχούς της εισόδου του μικρού κόλπου, έχουν τοποθετηθεί δύο πινακίδες απαγορευτικές αγκυροβολίας, ενώ δυσκολίες αντιμετωπίζουν και οι ιδιοκτήτες των μικρών σπιτιών. Έφτασα το πρωί της Κυριακής 20 Αυγούστου και σε δέκα λεπτά ήρθε σκάφος του λιμενικού, του είπα ότι θα έμενα για λίγο και απάντησε ΟΚ, πήγε όμως στο μοναδικό καΐκι, που ήταν στον κόλπο και του έκαναν παρατήρηση γιατί μένει εκεί. Ο καϊκτσής είπε ότι έχει εκεί σπίτι από τον παππού του, τον άφησαν αλλά του θύμισαν ότι απαγορεύεται να δένει εκεί! Ο καϊκτσής μου είπε ότι έχει πριν από μήνες υποβάλλει ερώτημα για το θέμα στον Δήμο Ύδρας χωρίς απάντηση. Λέτε να βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία αποχαρακτηρισμού της Δοκού, ώστε να «διευκολυνθεί η αξιοποίησή της»; Ίδωμεν.