Ο Παυσανίας στα “Κορινθιακά” του αναφέρει, ότι στην Ερμιόνη, πριν από 2.200 χρόνια, γίνονταν ιστιοπλοϊκοί αγώνες, που φαίνεται να ήταν και οι πρώτοι. Ποιος δεν θα ήθελε να συμμετείχε ή έστω να ήταν θεατής εκείνων των αγώνων! Ποιος μπορεί να φανταστεί με τι θα έμοιαζαν τα σκάφη και πως θα όριζαν τις γραμμές εκκίνησης και τερματισμού! Ας είναι, η ζωή συνεχίζεται και σε λίγες συμπαντικές στιγμές, φθάσαμε στο 54ο Ράλλυ Αιγαίου! Περάσαμε κι από τον 17ο αιώνα, όπου στην Ολλανδία υπάρχουν μαρτυρίες, ότι άρχισαν ιστιοπλοϊκοί αγώνες με τη σημερινή τους μορφή, κι απ’ όπου τους πήραν οι Εγγλέζοι και τους πήγαν μπροστά, τόσο μπροστά ώστε το 1900 κάποιοι τόλμησαν να συμπεριλάβουν την ιστιοπλοΐα σαν άθλημα των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι με σκάφη ανοιχτής θάλασσας, χωρίς να προκαλέσουν ενδιαφέρον. Δύο Ολυμπιάδες αργότερα, η ιστιοπλοΐα άρχισε να προκαλεί ενδιαφέρον, για να φθάσουμε στο σήμερα με τους φανατικούς θεατές της. Στα δικά μας, η ιστιοπλοΐα ανοιχτής θάλασσας έχει παρουσία, αλλά όχι εκείνη που θα δικαιολογούσε η διαμόρφωση της χώρας με τα χιλιάδες νησιά και τις ενδιαφέρουσες απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες. Προσπαθώ να φανταστώ τι θα γινόταν, αν στον τόπο μας κατοικούσαν Νεοζηλανδοί, Άγγλοι ή Γάλλοι. Δεν είναι κακόβουλη σκέψη να πούμε, ότι το Κράτος είναι, όχι μόνο αδιάφορο, αλλά και εχθρικό προς την ιστιοπλοΐα, την οποία έχει κατατάξει στις κακές συνήθειες των πλουσίων! Η ιστιοπλοΐα υπάρχει στην Ελλάδα, γιατί υπάρχει κόσμος που αγαπάει τα σκάφη και τη θάλασσα, αλλά και μερικοί παράγοντες που θυσιάζουν τη ζωή τους για να την κρατάνε ζωντανή. Ας μην ξεχνάμε, ότι μέχρι πρότινος οι ναυτικοί όμιλοι αντιμετώπιζαν τις εξώσεις από τις εγκαταστάσεις τους και πλήρωναν, κάποιοι πληρώνουν ακόμα, για να υπάρχουν! Η εξέλιξη του Ράλλυ Αιγαίου, που είναι κατά τη γνώμη και τις αναμνήσεις μου, ο ωραιότερος αγώνας στην Ελλάδα, οφείλεται στην αγάπη των ιστιοπλόων μας, αλλά, όχι λιγότερο, στις επίμονες και συνεχείς προσπάθειες των ανθρώπων του ΠΟΙΑΘ. Μπράβο τους!
Το Ράλλυ φέτος έχει σαν πρώτο σταθμό τη Σύρο και θυμίζω στους παλιότερους το 20ο, το 1983 στο ίδιο μέρος. Τα σκάφη εγκλωβίστηκαν στο λιμάνι από τις ακραίες καιρικές συνθήκες, οι ζημιές ήταν πολλές και οι κίνδυνοι περισσότεροι. Θυμάμαι το “Egalaion”, ένα ωραίο ξύλινο γαλλικό σκάφος, που τακτικά συμμετείχε στο Ράλλυ εκείνες τις εποχές, να επιστρέφει στο λιμάνι από έναν τοπικό αγώνα που η Επιτροπή τόλμησε να κάνει, με μια σακούλα γεμάτη σπασμένους μακαράδες! Από τότε πέρασαν 34 ολόκληρα χρόνια!
Εύχομαι οι φετινοί ιστιοπλόοι να έχουν καλό καιρό και να χαρούν τις ωραίες Σύρο, Χίο και Σκύρο.