To 2016 ήταν αναμφίβολα μια από τις επιτυχημένες χρονιές για την ομάδα μας “BULLET – ENCODE”.
Κερδίσαμε όλους τους ελληνικούς αγώνες που συμμετείχαμε, Πρωτάθλημα Άνοιξης, εβδομάδα ΝΟΕ, Ράλλυ Βορείου Αιγαίου, Ποσειδώνια και ήρθαμε 4οι στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Τα συναισθήματα από τη 4η αυτή θέση ήταν ανάμεικτα. Από τη μια όψη η 4η θέση αποτελούσε μια μεγάλη επιτυχία και ήταν πάνω από τους στόχους μας που ήταν η εξάδα, από την άλλη αν δεν είχαμε χτυπήσει το σκάφος μας σε ένα βράχο μετά από μια δική μου ριψοκίνδυνη και όπως αποδείχτηκε λάθος επιλογή στην offshore ιστιοδρομία, σίγουρα θα είμασταν στα μετάλλια. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά από ολονύχτια προσπάθεια του μέλους του πληρώματος μας Π. Σπύρου και τη βοήθεια όλου του πληρώματος καταφέραμε το ξημέρωμα το σκάφος να είναι έτοιμο για να συνεχίσουμε τους αγώνες.
Μετά το κλείσιμο της σεζόν 2016, εκτός από τον απολογισμό και την αυτοκριτική μας, έπρεπε να αποφασίσουμε το πρόγραμμά μας για το 2017. Είχαμε την τύχη να μην ψάχνουμε για χορηγό γιατί η “ENCODE” αποφάσισε να συνεχίσουμε μαζί για 3η χρονιά! Το μεγάλο δίλημμα ήταν αν ο βασικός αγώνας της χρονιάς θα ήταν το Ράλλυ Αιγαίου που είναι ο σημαντικότερος και σκληρότερος ελληνικός αγώνας ή το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα διότι δυστυχώς οι ημερομηνίες σχεδόν συνέπιπταν. Η ζυγαριά σε συνεννόηση με τον χορηγό έκλεινε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μιας και ήταν η μοναδική ευκαιρία λόγω διεξαγωγής στη σχετικά κοντινή Τεργέστη στην Ιταλία.
Έτσι προγραμματιστήκαν οι προπονήσεις, έγιναν οι κρατήσεις και οργανώθηκε η μεταφορά του σκάφους και η μετάβαση του πληρώματος. Δυστυχώς μια ζημιά που προκλήθηκε στο σκάφος μας από ένα μπουρίνι ανέτρεψε τα αρχικά σχέδια και καταφέραμε μετά από μεγάλο αγώνα, το σκάφος να είναι έτοιμο τον Μάιο. Μεγάλη απογοήτευση γιατί δεν υπήρχαν τα χρονικά περιθώρια για προπονήσεις. Στους πρώτους αγώνες, παρά την ελλιπή προετοιμασία, τα πράγματα έδειχναν καλά! Κερδίσαμε το “Athens Trophy” και την Εβδομάδα ΝΟΕ και βάλαμε με αρκετή αισιοδοξία πλώρη για το Παγκόσμιο.
Αρχικός στόχος η δεκάδα! Οι συμμετοχές η μια καλύτερη από την άλλη, με κορυφαίες τα 3 TP νεότερης γενιάς από το δικό μας, το “HURAKAN” που είχε ήδη κερδίσει δύο Παγκόσμια, το “FRESCIA ROSSA” του Ρώσσου εκατομμυριούχου με πλήρωμα επιπέδου Americas Cup, το “MACLALZONE LATINO” με ατέλειωτες διακρίσεις και πλήρωμα καθαρά επαγγελματικό και πολλά άλλα διακεκριμένα σκάφη και πληρώματα.
Μετά από ατελείωτες ώρες δουλειάς, κυρίως από τον δεύτερο Κυβερνήτη του σκάφους Σίμο Καμπουρίδη, βρεθήκαμε στη γραμμή εκκίνησης της 1ης ιστιοδρομίας που ήταν offshore με την εξής σύνθεση:
Οι συνθήκες πολύ ‘light’ αλλά από τα πρώτα μίλια φάνηκε ότι συναγωνιζόμαστε αξιοπρεπέστατα τις κορυφαίες ομάδες. Τερματίσαμε 3οι (!) και 12οι στα δυο σκέλη και αυτό μας γέμισε αισιοδοξία για τη συνέχεια. Όλοι οι επόμενοι inshore αγώνες έγιναν με πολύ λίγο αέρα, χαρακτηριστικό είναι ότι σε όλες τις ιστιοδρομίες χρησιμοποιήσαμε μόνο τη Light Genoa! Όλα έδειχναν ότι ο στόχος της δεκάδας ήταν 100% εφικτός και αρχίσαμε να στοχεύουμε σε κάτι καλύτερο ίσως και στην εξάδα. Η 6η θέση κρίθηκε στην τελευταία ιστιοδρομία στην οποία χάσαμε από την πολύ πιο έμπειρη και οργανωμένη ομάδα του “HURAKAN”. Δεν θα αναφερθώ γενικότερα στην περιγραφή των αγώνων γιατί το έχουν κάνει τόσοι άλλοι στο site της διοργάνωσης και στα διάφορα περιοδικά, θέλω όμως να αναφέρω ότι φύγαμε από την Τεργέστη χαρούμενοι, υπερήφανοι γιατί καταφέραμε να διακριθούμε με μια ερασιτεχνική και κυρίως αμιγώς ελληνική συμμετοχή και με την υπόσχεση στους εαυτούς μας να επαναλάβουμε το εγχείρημα όταν μας δοθεί η ευκαιρία.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους στήριξαν την προσπάθειά μας, στον χορηγό μας την “ENCODE”, στις οικογένειές μας και σε όλους τους φίλους ιστιοπλόους και μη που παρακολουθούσαν την προσπάθειά μας. Ελπίζω στο μέλλον να υπάρξουν και άλλες ελληνικές συμμετοχές στα διεθνή πρωταθλήματα αγώνων ανοικτής θαλάσσης.
